Η εικόνα στο φινάλε του ημιχρόνου ήταν όλα τα λεφτά και ουσιαστικά απεικονίζει σε μεγάλο βαθμό την πρεμιέρα του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα σε μια νέα εποχή για την ομάδα.
Ο Σπανούλης ευστοχεί σε buzzer beater τρίποντο, πάει τη διαφορά σε διψήφιο αριθμό (10 πόντων) με τον τρόπο που θέλει ο κάθε προπονητής, δηλαδή βγάζοντας η ομάδα του το σύστημα και μάλιστα χωρίς να αφήσει δευτερόλεπτο στον αντίπαλο.
Πηγαίνοντας προς τον πάγκο και για τα αποδυτήρια ο αρχηγός των Ερυθρολεύκων δίνει το χέρι στον Ντέηβιντ Μπλάτ, ο οποίος δείχνει ευχάριστα σαστισμενος !
Προφανώς στο τέλος του αγώνα ο Αμερικανοισραηλινός κόουτς είχε καταλάβει ότι μάλλον πάτησε κατά λάθος το fast forward διότι είδαμε από την ομάδα του εικόνες από το…μέλλον όπως δηλαδή θα ήθελε να τη δει, ή για να είμαστε πιο ρεαλιστές, θα περίμενε να τη δει σε κανά τρίμηνο !
Ο Ολυμπιακός ήταν (εξωπραγματικά για την εποχή) απολαυστικός και πρόσφερε ποιοτικό μπάσκετ κόντρα σε μια πολύ δυνατή ομάδα την οποία έβγαλε από το ρυθμό της όσο και αν και η ίδια ήταν πολύ κακή στην αμυντική λειτουργία.
Στις δύο προηγούμενες εκστρατείες του στα περίχωρα της Μόσχας ο Ολυμπιακός είχε πάει (στα χαρτιά) με το μαχαίρι στα δόντια καθώς στην προτελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου τον Μάρτιο του 2016 διεκδικούσε να μείνει ζωντανός στο κυνήγι της πρόκρισης ενώ τον περασμένο Ιανουάριο ήθελε να συνέλθει από κάποιες άσχημες ήττες.
Την πρώτη φορά ηττήθηκε 98-66 από την ομάδα του Ιβάνοβιτς και έμεινε για πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια εκτός πλέι οφ, ενώ εφέτος έκανε μια ακόμα βαριά ήττα από το συγκρότημα του Μπαρτζώκα (82-54).
Και οι δύο αυτές ήττες προκάλεσαν αρνητική έκπληξη κυρίως για τον αγωνιστικό τρόπο που έγιναν (παράδοση άνευ όρων), ενώ για παράδειγμα χθες το βράδυ μια ήττα και σχετικά άνετα του Ολυμπιακού θα είχε πολύ μεγάλη μπασκετική λογική !
Μια ομάδα που τώρα χτίζεται με καινούργιους ξένους νεαρούς σε ηλικία, που ουσιαστικά λόγω τραυματισμών (παλιά μου τέχνη κόσκινο) δεν έπαιξε ούτε σε ένα φιλικό προετοιμασίας πλήρης και με αλλαγή φιλοσοφίας και προπονητή μετά από μια τετραετία, το λογικό θα ήταν να είχε συνεχόμενα σκαμπανεβάσματα.
Και όμως έγινε το ακριβώς το αντίθετο, ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που ανάγκασε μια εξαιρετική ομάδα με έναν θαυμάσιο προπονητή όπως ο Γιώργος Μπαρτζώκας που δουλεύει μαζί μια διετία να έχει σκαμπανεβάσματα.
Οι Ερυθρόλευκοι ξάφνιασαν ευχάριστα ακόμα και τους πιο δύσπιστους οπαδούς τους με τον τρόπο που έπαιξαν στη Μόσχα και φυσικά ακόμα περισσότερο με την συνέπεια με την οποία έφτασαν στη νίκη. Αυτοματισμοί και συνεργασίες που ήταν έκπληξη για τόσο νωρίς, αλλά ήταν φανερό ότι και οι ίδιοι οι παίκτες (από τον πρώτο ως τον τελευταίο) όπως συμβαίνει συνήθως με έναν νέο προπονητή, ήθελαν στην πρώτη τους μεγάλη παράσταση (με όλο το σεβασμό στο Χολαργό, η χθεσινή ήταν ουσιαστικά η πρεμιέρα των Πειραιωτών στη σεζόν) μπροστά του να είναι άριστα διαβασμένοι για να πουν...μάθημα.
Απόλυτη συγκέντρωση, αυτοθυσία και σε κάθε διεκδικούμενο ριμπάουντ, ή κάθε μπαλιά έβλεπες τουλάχιστον 2-3 Ερυθρόλευκα χέρια. Μέχρι τώρα σε σειρά φιλικών η άμυνα του Ολυμπιακού είχε τεράστιες τρύπες. Χθες κόντρα σε μια φύση επιθετική ομάδα με μέσο όρο πάνω από 80-85 πόντους, οι φιλοξενούμενοι την κράτησαν στους 66 δεχόμενοι μάλιστα μόλις 12 στη τελευταία κρίσιμη περίοδο.
Ο παλιός (Πρίντεζης) είναι αλλιώς αλλά και ο νέος (Βεζένκοβ) ήταν πολύ ωραίος χθες το βράδυ έχοντας επενδύσει σε ατομική βελτίωση το καλοκαίρι και έχοντας μεγάλο κίνητρο έχοντας φύγει πια από τη Μπαρτσελόνα στην οποία είχε "βαλτώσει" και σωματικά και πνευματικά σαφώς και με δική του ευθύνη, αλλά κυρίως του κλίματος που έχει πλέον η ομάδα της Καταλωνίας τα τελευταία χρόνια.
Ο Σπανούλης χωρίς να "ιδρώσει" (όπως δηλαδή τον θέλει εφέτος ο Μπλάτ) είχε ένα μεστό παιχνίδι (8π., 7 ασιστ, 4 ριμπ. και 4 λαθ.), ενώ ο εξαιρετικός Μιλουτίνοφ (σε άμυνα και επίθεση) ξέρει ότι κάτι χρωστάει - πρώτα απ' όλα στον εαυτό του - και χθες ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Σερβίας Σάσα Τζόρτζεβιτς θα έτριβε τα χέρια του εν' όψει του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Κίνας.
Ο Στρέλνιεκς έδειξε μέρος του ταλέντου του στο δεύτερο ημίχρονο αλλά έχει ακόμα πολλά περιθώρια και εφέτος δεν θα έχει δικαιολογία καθώς είναι η δεύτερη χρονιά του και η ομάδα δεν παίζει πια τόσο...παλαιομοδίτικο μπάσκετ. Πρέπει να βγαίνει περισσότερο συχνά μπροστά και να παίρνει τα σουτ που τα έχει και κυρίως περισσότερο να παίζει παρά να μιλάει...
Οι 25 ασίστ και η συντριπτική διαφορά στα ριμπάουντ (38 έναντι 20) λέει πολλά για το βαθμό συγκέντρωσης που είχαν οι παίκτες του Μπλάτ, αλλά η οδηγία προς ναυτιλομένους (φανατικούς φίλους της ομάδας) παραμένει σαφής.
Η ομάδα χρειάζεται υπομονή και ο χθεσινός θρίαμβος δεν εξασφαλίζει για παράδειγμα αυτόματα άνετη νίκη και σε μια εβδομάδα στην πρώτη εμφάνιση στο ΣΕΦ κόντρα στην Αρμάνι. Πρόκειται για μια δύσκολη χρονιά όπου οι Ερυθρόλευκοι "χτίζονται" και όσο και αν φαίνεται περίεργο από το χθεσινό παιχνίδι είναι βέβαιο ότι θα δουλέψουν και πάνω στα λάθη τους. Οχι ψυχρά πάνω στα 14 που κατέγραψε η στατιστική, αλλά γενικότερα.
Και επειδή είπαμε για τις 25 ασίστ, ρίξτε μια ματιά πως μοιράστηκαν, στην εξαιρετική ανάλυση του Γιώργου Πετρίδη ΕΔΩ
