Η αποθέωση του μπάσκετ αντικατοπτρίζεται στην ομάδα θαύμα της Σλοβενίας που για πρώτη φορά στην ιστορία της στέφτηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Παίζοντας το άθλημα του...μέλλοντος, αν μη τι άλλο προσφέροντας απλόχερα θέαμα στους λάτρεις της πορτοκαλί μπάλας.
Πρόκειται γενικά για ένα από τα πιο όμορφα παραμύθια στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ και στου αθλητισμού γενικότερα, με μια διαφορά.
Κάθε άλλο παρά παραμύθι ήταν αυτό που είδαμε από την εκπληκτική ομάδα του Ιγκόρ Κοσκόκοφ που παίρνει τα εύσημα για το δημιούργημα του.
Το πιο εντυπωσιακό για την Σλοβενία δεν είναι μόνο ότι πήρε το τρόπαιο αλλά ο τρόπος που το έκανε. Με το δικό της στυλ, αυτό του γρήγορου και θεαματικού μπάσκετ, των τριπόντων, των φάσεων run & gun και του ένας εναντίον ενός με τη δύναμη σαν να παίζεις κάποιες φορές στην αλάνα. Γενικά το μπάσκετ που αγαπάει ο κόσμος (θα βάλω περισσότερους πόντους από όσους θα φάω) αλλά συνήθως όχι οι προπονητές που στοχεύουν βασικά στην αμυνα.
Ο Κοκόσκοφ δεν περιόρισε το ταλέντο παικτών σούπερ στάρ όπως ο Γκόραν Ντράγκιτς, ή ο Λούκα Ντόντσιτς, ακόμα και των Πρέπελιτς και Ράντολφ, όμως όλους τους έβαλε κάτω από τη δική του φιλοσοφία, που ήταν να προσέξει και την άμυνα όταν πρέπει. Και έτσι ήρθαν οι 103 πόντοι στη Λετονία, οι 92 στην Ισπανία και οι 93 στη Σερβία !
Ο άθλος των Σλοβένων γιγαντώνεται όταν σκεφτεί κανείς ότι 14 λεπτά πριν το φινάλε έχασαν με τραυματισμό τον Ντόνσιτς και στα 4.5 λεπτά πριν το τέλος τον Ντράγκιτς !
Αλλά εκεί βγήκε ο Πρέπελιτς, ο άνθρωπος που είχε κάνει τόση ζημιά στην εθνική μας ομάδα.
Τη μοναδική που όχι απλά δυσκόλεψε τη μετέπειτα Πρωταθλήτρια Ευρώπης αλλά της είχε αναγκάσει να ακολουθεί στο σκορ στο μεγαλύτερο χρονικό σημείο του αγώνα.
Είπαμε χάσαμε τεράστια ευκαιρία, όχι να πάρουμε το χρυσό (δεν ονειροβατούμε) αλλά αν μη τι άλλο να μπαίναμε στη ζώνη των μεταλλίων μετά από οκτώ χρόνια.
Ο τρόπος που μετέφεραν στους ώμους τους οι υπόλοιποι παίκτες τον τραυματία Λούκα Ντόντσιτς στην πορεία προς την απονομή και η κίνηση του Γκόραν Ντράγκιτς να φωνάξει και τον αδελφό του Ζόραν (μεγάλο απόντα λόγω τραυματισμού) από την εξέδρα να ανέβει στο βάθρο, απλά επιβεβαιώνει ότι οι καλύτερες παρέες, οικογένειες, μπορούν να γίνουν και οι κορυφαίες ομάδες.
Όπως και να έχει το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου του 2017 θα μείνει στην ιστορία για αυτή την ομάδα θαύμα που λύγισε στην πορεία προς τον τίτλο όλα τα μεγάλα ονόματα του ευρωπαϊκού μπάσκετ (Ελλάδα, Γαλλία, Ισπανία και Σερβία) στα περισσότερα δε παιχνίδια το έκανε με εντυπωσιακό τρόπο.
Μπράβο τους
