Το Basketa.gr θυμάται τον τελικό του Βερολίνου, που σαν σήμερα (3/5) έφερε το 5ο ευρωπαϊκό τρόπαιο στον Παναθηναϊκό και επιβράβευσε, με την απόφαση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς να παίξει στα τελευταία δευτερόλεπτα άμυνα, την κορυφαία ίσως ομάδα που έχει εμφανιστεί στα χρονικά του μπάσκετ στη Γηραιά Ήπειρο.
Το μπάσκετ μπορεί να φαίνεται απλό άθλημα, αλλά στη ζωή λένε πως τα απλά πράγματα είναι και τα πιο δύσκολα στην κατανόηση ή την εφαρμογή τους. Και αυτό βρίσκει τέλεια ανταπόκριση, ως φράση, για αυτό το άθλημα. Μέσα σε 20 λεπτά, μπορεί να αλλάξουν πολλά. Να βρεθείς από τη Δαντική κόλαση στον παράδεισο και τούμπαλιν, μια υποδειγματική εμφάνιση να κινδυνεύει να σπαταληθεί από έναν εξίσου ικανό αντίπαλο.
Μέσα σε 5.8 δευτερόλεπτα, όμως, μπορεί να αλλάξουν πολύ περισσότερα. Είναι τέτοιο το άθλημα, που οι εναλλαγές σε αυτό το διάστημα μπορεί ρυθμικά να είναι περισσότερες και πιο σπουδαίες, σε σύγκριση με τα υπόλοιπα 19.44 αγωνιστικά λεπτά. Μια απόφαση, μια κίνηση, ένα σουτ, μια άμυνα, ένα καλό σκριν, ένα ξεμαρκάρισμα, ένα μικρό trash talking πριν από την επαναφορά, μια επαναφορά που δυσκολεύεται και δίνει τη ευκαιρία για διάβασμα και, ίσως, ένα ακόμη τάιμ άουτ που μπορεί να έχεις διαθέσιμο, όλα αυτά μπορεί να συμβούν σε αυτά τα 5.8” και, ανάλογα με το αν θα γίνουν σωστά ή όχι, να κριθεί το αποτέλεσμα.
Δε λέμε, ότι έγιναν όλα αυτά το 2009 και στον τελικό του Βερολίνου. Λέμε τι μπορεί να συμβεί σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, που πράγματι, παρότι πρόκειται για κλισέ έκφραση, μετατρέπουν το λιγοστό χρόνο σε αιωνιότητα. Αυτό είναι, μεταξύ άλλων, το μπάσκετ…
Κάπως έτσι μπορεί να περιγραφεί, με ένα διαφορετικό τρόπο, η ιστορία εκείνου του τελικού ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Δύο ομάδες-«κολοσσούς», που δεν μπορούσαν τότε να βρουν κανέναν αντίπαλο, μέχρι να έρθει την επόμενη σεζόν η τρομακτική Μπαρτσελόνα του Τσάβι Πασκουάλ. Και εκείνη την χρονιά, μας χάρισαν έναν ανεπανάληπτο τελικό, έχοντας δύο από τα καλύτερα ρόστερ όλων των εποχών στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Των «πρασίνων» ίσως να λέγαμε, ότι είναι και το καλύτερο…
Το επιβεβαίωσαν με τον καλύτερο τρόπο, άλλωστε, στο πρώτο ημίχρονο. Οι παίκτες του Έτορε Μεσίνα παρακολουθούσαν σαστισμένοι το απίθανο «σόου» της αρμάδας του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, σε ένα από τα πιο ολοκληρωμένα 20λεπτα ομάδας σε ευρωπαϊκό τελικό. Το 48-28 του ημιχρόνου λέει πολλά από μόνο του, με το «τριφύλλι» να έχει την απόλυτη κυριαρχία εντός ρακέτας, εκτός αυτής και… επί ταυτά, «βομβαρδίζοντας» με κάθε τρόπο, με κάθε παίκτη, τον αντίπαλο.
https://www.youtube.com/watch?v=U9usgHCraTw
Η ΤΣΣΚΑ εκείνη, όμως, όπως αναφέραμε και νωρίτερα, δεν ήταν μια τυχαία ομάδα. Ήταν ένα σύνολο με τρομερές προσωπικότητες, πέραν της ατομικής ποιότητας του καθενός, που γνώριζε πολύ καλά πώς μπορούσε να γυρίσει ένα τέτοιο ματς. Και η επιχείρηση αυτή ξεκίνησε με το που ο Γιασικεβίτσιους ευστόχησε για το +23 (51-28) στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου.
Οι Μοσχοβίτες δεν έκαναν κάποια «έκρηξη», όπου ξαφνικά μείωσαν τη διαφορά. Έφθειραν παίκτες του Παναθηναϊκού, έβαζαν λίγο-λίγο κάποιο λιθαράκι με τη βοήθεια σύσσωμων των παικτών και, όσο περνούσε η ώρα, σιγά σιγά «ροκάνιζαν» τη διαφορά. Ο Παναθηναϊκός, βέβαια, είχε τους δικούς του ήρωες, όπως ο Σπανούλης, ο Φώτσης και ο Διαμαντίδης να βάζουν καθοριστικά καλάθια, οπότε ο Μεσίνα ήλπιζε πως η ομάδα του θα έβρισκε την ευκαιρία από ένα λάθος του αντιπάλου.
Και το λάθος αυτό έγινε τη στιγμή, που δεν το περίμενε κανείς. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, ένας από τους κορυφαίους των κρίσιμων στιγμών, ιδιαίτερα ψύχραιμος, αποφασιστικός και συνήθως σωστός στις επιλογές του, που δεν υπήρχε περίπτωση να θεωρήσεις πως θα κάνει λάθος, χάνει την πρώτη βολή με το σκορ στο 72-71. Ευστοχεί στη δεύτερη, όμως εκεί η ΤΣΣΚΑ έχει πια την ελπίδα.
Σε εκείνο το σημείο ξεκινούν τα επίπονα 5.8” για όλους. Ο Σάρας έχει 1/2 βολές, το σκορ είναι στο 73-71 και ο Μεσίνα έχει τάιμ άουτ. Το δύσκολο έργο, όμως, το έχει ο Ομπράντοβιτς, ο οποίος πρέπει να αποφασίσει. Θα παίξει άμυνα η ομάδα με κίνδυνο το τρίποντο που θα δώσει το τρόπαιο για δεύτερη σερί σεζόν στην ΤΣΣΚΑ και γνωρίζοντας, ότι την προσπάθεια θα πάρει ο «καυτός» Σισκάουσκας, ή θα κάνει φάουλ, ώστε να έχει λίγα δευτερόλεπτα για την τελευταία επίθεση, με χειρότερο σενάριο την παράταση; Υπάρχει, βέβαια, και το χείριστο σενάριο του επιθετικού ριμπάουντ μετά από χαμένη δεύτερη βολή, αλλά ας μείνουμε στο βασικό των 2/2 βολών και της παράτασης.
Ο «Ζοτς», λοιπόν, για να έρθουμε πάλι στη στιγμή της απόφασης, δε μιλάει κατευθείαν στους παίκτες. Το συζητά με τους συνεργάτες του πρώτα. Το σκέφτεται, το ξανασκέφτεται, το… ξαναματασκέφτεται και «τρώει» σχεδόν όλο το τάιμ άουτ. «OK, let’s play defense», είναι η ετυμηγορία του και δίνει την οδηγία στους παίκτες. Ο Παναθηναϊκός, επίσημα, θα παίξει την τελευταία του «ζαριά» στην άμυνα, ελπίζοντας να μην το πληρώσει.
https://www.youtube.com/watch?v=wGtBnLsqNCw
Θα αναρωτηθεί κανείς, μετά από 11 χρόνια, αν αυτή ήταν τελικά, όντως, η σωστή επιλογή. Από τη μία πλευρά μετρά το αποτέλεσμα, από την άλλη, όμως, με τις υπάρχουσες συνθήκες φαινόταν εξαιρετικά μεγάλο το ρίσκο, γιατί ο Σισκάουσκας έκανε μαγικό Final Four και είχε ήδη δώσει λύσεις σε πολλά κρίσιμα σημεία, τόσο στον τελικό όσο και δυο μέρες νωρίτερα με την Μπαρτσελόνα.
Ας το ξεκαθαρίσουμε, όμως. Καμία επιλογή από τις δύο, που αναλύσαμε, δε θα ήταν σωστή και καμία από τις δύο δε θα ήταν λάθος. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει, ότι και οι δύο αποφάσεις έχουν τα δεδομένα υπέρ και κατά τους. Βρίσκεται, λοιπόν, στη διακριτική ευχέρεια του προπονητή να αποφασίσει το καλό της ομάδας του και πώς αυτό εκπορεύεται. Έχει, δηλαδή, την ευθύνη, αλλά μπορεί να συμβούν τα πάντα. Όπως είπαμε, άλλωστε, μια «ζαριά» είναι και δεν ξέρεις τι θα σου φέρει…
Για τον Παναθηναϊκό, όμως, η «ζαριά» φέρνει το πέμπτο αστέρι στην φανέλα. Ο Σισκάουσκας βρίσκει τρόπο να πάρει την μπάλα, μετά από μια επαναφορά, της οποίας έκανε δύσκολο το έργο ο Μπατίστ. Ο Νίκολας τον μαρκάρει… σαν τρελός, τον δυσκολεύει στην καλύτερη ίσως άμυνα της ζωής του και το κάνει τόσο, ώστε να βγάλει ένα πολύ δύσκολο σουτ ο Λιθουανός. Το σουτ κοντεύει στο πλεκτό, αλλά είναι άστοχο. Ο Παναθηναϊκός είναι πρωταθλητής Ευρώπης…
Κάπως έτσι, επιβραβεύτηκε η ομάδα, που ξεκίνησε με ξέσπασμα του Ομπράντοβιτς μέσα στη σεζόν για ένα +22 απέναντι στην Πρόκομ, προχώρησε με δύο νίκες στη δύσκολη Σιένα στα playoffs και ένα πολύ ιδιαίτερο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό, για να ξεκινήσει έναν τελικό με τον Διαμαντίδη, τον Γιασικεβίτσιους, τον Τσαρτσαρή και τον Μπατίστ στον πάγκο…
Δεκάλεπτα: 21-16, 48-28, 56-46, 73-71
Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Σπανούλης 13(3/5τρ), Περπέρογλου 6(1), Μπατίστ 6(4ρ), Φώτσης 13(3/6τρ, 8ρ), Νίκολας 7(1), Τσαρτσαρής 2, Διαμαντίδης 10(2/3τρ, 4ρ), Πέκοβιτς 6(6λ), Γιασικεβίτσιους 10(3/5τρ, 4ρ, 4ασ).
ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Μεσίνα): Ζήσης, Σμόντις 9(1/4τρ, 9ρ), Σισκάουσκας 13(2/6τρ), Χόλντεν 14(5/7δ, 4ασ), Λόρμπεκ 5, Λάνγκντον 13, Κάουν 3, Χριάπα 9(1τρ, 7ρ), Πλάνινιτς 5.
https://www.youtube.com/watch?v=6OgS3bo9dJU
