Για να θεωρηθεί κανείς καλός προπονητής, θα πρέπει να έχει επιδείξει πετυχημένο έργο σε παραπάνω από μία ομάδες. Τούτο αποτελεί βασικότατο κριτήριο αξιολόγησης για τον υπογράφοντα αυτό το κείμενο. Διότι σε μια ομάδα μπορείς να πετύχεις, επειδή σε ευνόησαν ορισμένες συγκυρίες ή συγκεκριμένες καταστάσεις. Αν πριν ή μετά δεν έχεις να παρουσιάσεις τίποτα, τότε μάλλον δεν είσαι τόσο καλός όσο νομίζεις.
Για να πάρουμε κι ένα δάνειο από το ποδόσφαιρο, ακόμα και ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, που πολλοί μπορεί να νομίζουν ότι υπήρξε προπονητής μόνο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, καθώς κάθησε στον πάγκο της επί 27 συναπτά έτη και μαζί της κέρδισε πολλές φορές τα πάντα μεταμορφώνοντάς την σε παγκόσμια υπερδύναμη, είχε κατακτήσει ένα Κύπελλο Κυπελλούχων πιο πριν με την άσημη Νταντί Γιουνάιτεντ από τη Σκοτία.
Το ερωτηματικό, λοιπόν, που συνόδευε τον Τσάβι Πασκουάλ όταν ήρθε τον περασμένο Οκτώβρη στην Ελλάδα για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού, ήταν αν θα μπορούσε να πετύχει δίχως να έχει από πίσω του το μοντέλο της Μπαρτσελόνα. Ένα μοντέλο το οποίο υπηρέτησε πιστά επί μια οκταετία χωρίς προηγουμένως να έχει δουλέψει πουθενά αλλού και το οποίο τον καθιέρωσε στο ευρωπαϊκό μπασκετικό στερέωμα.
Οκτώ μήνες αργότερα δεν πρέπει να υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία. Ο Τσάβι Πασκουάλ είναι ένας πολύ καλός προπονητής. Αυτό το πρωτάθλημα που πήρε ο Παναθηναϊκός, με τον τρόπο που το πήρε φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του. Κι ας μην ήταν η ομάδα δική του. Έγινε δική του στην πορεία κι αυτό κάνει το επίτευγμά του άξιο θαυμασμού.
Ας θυμηθούμε μόνο τι συνέβαινε στον Παναθηναϊκό τον περασμένο Οκτώβριο, όταν ο Πασκουάλ ήρθε και πήρε τη δουλειά. Η ομάδα ήταν έτοιμη, οι μεταγραφές όλες είχαν γίνει, το πρωτάθλημα και η Ευρωλίγκα είχαν ήδη αρχίσει. Ο Μπουρούσης, ο Σίνγκλετον, ο Τζέιμς, ο Ρίβερς, ο Νίκολς είχαν έρθει, είχαν υπογράψει τα συμβόλαιά τους, δεν υπήρχαν περιθώρια για αλλαγές. Η ομάδα είχε "χτιστεί" με τη φιλοσοφία ενός άλλου προπονητή, του Αργύρη Πεδουλάκη. Ο Σίνγκλετον είχε έρθει ως σέντερ για να καλύψει τη θέση μαζί με τον Μπουρούση, ο Νίκολς έκανε δίδυμο στη θέση "3" με τον Ρίβερς προκειμένου να υπάρξει χώρος και για τον Χαραλαμπόπουλο, ενώ βοηθούσε και τον Τζέιμς Γκιστ, που ήταν το βασικό "4άρι" και είχε παρτενέρ στη θέση τον Αντώνη Φώτση.
Θέλετε να δούμε πώς τελείωσε η σεζόν στους θριαμβευτικούς για τον Παναθηναϊκό τελικούς των πλέι οφ; Ο Γκιστ έγινε σέντερ και ήταν αυτός ο παρτενέρ του Μπουρούση επιτρέποντας στον Παναθηναϊκό να διαθέτει δύο διαφορετικού τύπου παίκτες σε αυτή την κομβική θέση και-κυρίως-να παίξει την καταπληκτική άμυνα, που αποτέλεσε τη λυδία λίθο της επικράτησής του. Με τον Καλάθη και τον Γκιστ ως σέντερ στην πεντάδα, ο Σπανούλης εξουδετερώθηκε πλήρως. Ο Σίνγκλετον μετατέθηκε σε θέση "4" και ήταν κι αυτός αποτελεσματικός στην άμυνα πάνω στον Πρίντεζη. Ο Γκάμπριελ, η μοναδική μεταγραφή που έκανε ο Καταλανός προπονητής (κι αυτή αναγκαστική, αφού χτύπησε κι έπρεπε να μείνει για αρκετό καιρό εκτός δράσης ο Γκιστ), αναδείχθηκε σε παίκτη-κλειδί στα πλέι οφ παίζοντας σε θέση "3", ενώ είχε έρθει για "4άρι".
Όλα αυτά δεν έγιναν στην τύχη. Κάποιος τα σκέφτηκε, τα σχεδίασε και τα εφάρμοσε. Ήταν αυτός που μπόρεσε να αξιοποιήσει τον Νίκο Παππά, όπως ούτε ο Πεδουλάκης ούτε ο Τζόρτζεβιτς ούτε ο Ιβάνοβιτς είχαν καταφέρει. Τον πέταξε κι αυτός στην εξέδρα για ένα διάστημα προκειμένου να συμμορφωθεί. Αλλά τον επανέφερε, τον εμπιστεύτηκε δείχνοντάς του ότι είναι δίκαιος και τον μεταμόρφωσε με αυτό τον τρόπο σε παίκτη-κλειδί. Ήταν αυτός που οδήγησε την ομάδα στην τέταρτη θέση της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκας. Ήταν αυτός που άφησε πρώτος απ' όλους πίσω του τους αγώνες με τη Φενερμπαχτσέ και τα όσα την ακολούθησαν, κράτησε ενωμένη την ομάδα όταν αυτή κινδύνευσε να διαλυθεί και την εμφάνισε προοδευτικά βελτιούμενη στα πλέι οφ, με αποκορύφωμα τους δύο τελευταίους τελικούς, όπου κυριάρχησε ολοκληρωτικά. Ήταν ο Τσάβι Πασκουάλ.
Μπορεί ο Παναθηναϊκός να μην έπαιξε σε μεγάλο κομμάτι της σεζόν σπουδαίο μπάσκετ. Μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να εμφάνισε στο παρκέ δείγματα αγωνιστικής προχειρότητας, ειδικά στο επιθετικό κομμάτι του. Μπορεί το 0-3 από τη Φενερμπαχτσέ να έπεσε λίγο... βαρύ, αν και δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι η Φενέρ έχει τον ίδιο προπονητή (και τι προπονητή...) εδώ και τέσσερα χρόνια, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια έχει αλλάξει μόνο έναν παίκτη. Όμως τελείωσε τη σεζόν με καλό μπάσκετ και έναν τίτλο πρωταθλητή μέσα στο άντρο του "αιώνιου" αντιπάλου του, τον οποίον λίγοι περίμεναν.
Κι αυτό είναι αποκλειστικά έργο του Τσάβι Πασκουάλ.
