Η μπασκετική ζωή του Μάριου Δόξα μπορεί και να λογίζεται ως παραμύθι, καθώς στα μέσα σε δυο χρόνια κατάφερε να εξελιχθεί σε έναν από τους πλέον ελπιδοφόρους ψηλούς των Εθνικών κατηγοριών.
Στα 24 του χρόνια πήρε την πρώτη του ευκαιρία στην Α2 Ανδρών, φτάνοντας χθες (17/10) με αντίπαλο τον Αμύντα σε προσωπικό ρεκόρ καριέρας, ενώ η ως τώρα πορεία του είναι συνυφασμένη με το Παγκράτι και τον Δημήτρη Λιόγα. Έτσι, πριν δυο καλοκαίρια βρέθηκε από την ΕΣΚΑ και τον Τυφώνα ως τρίτος ψηλός στην Αθηναϊκή ομάδα, κέρδισε την άνοδο από την Β' Εθνική, και συνέχισε στο Αιγάλεω έχοντας και πάλι τον ίδιο προπονητή μαζί.
Στο «Σίτι» ήταν εκπληκτικός, και μέχρι τον σοβαρό του τραυματισμό στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ είχε 19,9 πόντους και 4 εύστοχα τρίποντα σε 17 παιχνίδια, για να επιστρέψει δυνατός και πάλι στους «ροσονέρι».
Ο ίδιος μιλάει στο basketa.gr για την τρέχουσα σεζόν, τον εαυτό του, την αδικία που ένιωσε για το περσινό του κόψιμο, τον Δημήτρη Λιόγα , τον τραυματισμό του και φυσικά το Παγκράτι.
Δεύτερη νίκη στο πρωτάθλημα, απέναντι στον Αμύντα αυτή τη φορά. Πόσο σημαντική ήταν, και αν σας δίνει ώθηση για τη συνέχεια : «Κάθε νίκη είναι σημαντική, και πόσο μάλλον στην έδρα μας. Σίγουρα κάθε επιτυχία μας δίνει ώθηση για τη συνέχεια στο πρωτάθλημα»
Έκανες το καλύτερο παιχνίδι της ως τώρα καριέρας σου στην Α2. Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι ζωή σαν παραμύθι, και αν πίστευες ποτέ ότι όταν πριν από δύο καλοκαίρια άφηνες τον Τύφωνα και την ΕΣΚΑ και ερχόσουν στο Παγκράτι πως θα έφτανες στην Α2 και με βασικό ρόλο : «Η αλήθεια είναι ότι δεν μου κάνει εντύπωση γιατί γνώριζα τις δυνατότητες μου, όπως δεν δούλευα όπως έπρεπε ώστε αυτές οι ικανότητες να βγούνε στο παρκέ. Όταν βρέθηκα στην Β' Εθνική με το Παγκράτι τότε κατάλαβα ότι μόνο με σκληρή δουλειά θα μπορέσω να σταθώ και να εξελιχθώ».
Στα 24 σου χρόνια και με πολύ μέλλον μπροστά σου το Παγκράτι και ο Δημήτρης Λιόγας δείχνουν να σε σημαδεύουν. Τρίτη χρονιά με τον έμπειρο τεχνικό, έχοντας και αυτή πέρυσι στην Β' Εθνική με το Αιγάλεω. Πως το σχολιάζεις, και αν ήταν αυτός που ξανά επέστρεψες στο Μετς : «Όταν κάτι είναι πετυχημένο δεν υπάρχει λόγος να το αλλάξεις. Ο Δημήτρης Λιόγας έχει συμβάλει σε αυτή την εξέλιξη μου και τον σέβομαι σαν προπονητή. Σίγουρα ήταν ο λόγος που επέστρεψα στο Παγκράτι, σε συνδυασμό με την διοίκηση του Παγκρατίου, δηλαδή τον κύριο Γρηγόρη Δημακόπουλο».
Πέρυσι, κόπηκες τελευταία στιγμή από το ρόστερ των «ροσονέρι» για την Α2. Πως είχες νιώσει τότε : «Ήταν ανέντιμη συμπεριφορά απο τον τότε προπονητή Τόλη Κουτρούλια , και πόσο μάλλον το χρονικό διάστημα που πάρθηκε αυτή η απόφαση. Ένιωσα αδικημένος και θυμωμένος και δούλεψα πολύ σκληρά για να αποδείξω ότι ήταν λάθος η απόφαση αυτή και νομίζω ότι δικαιώθηκα!».
Σοβαρός τραυματισμός στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ, και ενώ βρισκόσουν σε φουλ φόρμα, πως το βίωσες : «Ήταν από τις χειρότερες στιγμές της ζωής μου και ο πρώτος σοβαρός τραυματισμός μου! Ότι δεν σε σκοτώνει όμως σε κάνει πιο δυνατό. Το εξέλαβα σαν ένα μάθημα ζωής όλο αυτό που πέρασα και ότι σε τέτοιες καταστάσεις είσαι μόνος σου ,κανείς δεν είναι μαζί σου και είμαι περήφανος για τον εαυτό μου που κατάφερα να το ξεπεράσω!».
Το Παγκράτι έφτιαξε μια νεανική ομάδα, ποιος ο φετινός σας στόχος αλλά και οι δικές σου φιλοδοξίες, και που φτάνουν : «Η νοοτροπία μου είναι ότι μέσα στο γήπεδο μου δεν δέχομαι να χάσω από κανέναν! Στόχος της ομάδας είναι μέρα με την μέρα παιχνίδι με παιχνίδι να γινόμαστε καλύτεροι και να φτάσουμε όσο πιο ψηλά γίνεται».
Πως είναι να αγωνίζεσαι χωρίς κόσμο, πως βιώνεις την πανδημία, και πως κρίνεις τα μέτρα της πολιτείας : «Σίγουρα όχι ότι καλύτερο μερικές φορές νιώθεις σαν να παίζεις φιλικό. Παντού υπάρχει κάποιο ποσοστό στην παρουσία κόσμου , στα θέατρα, στις συναυλίες στους κινηματογράφους . Πιστεύω ότι θα μπορούσε να υπάρχει και ένα 20 με 30% και στα γήπεδα».
Ένα σχόλιο για το ως τώρα πρωτάθλημα και αν έχεις ξεχωρίσει κάποια φαβορί : «Πιστεύω ότι είναι πολύ νωρίς για να πω κάποιο σχόλιο. Σίγουρα το φαβορί εξαρχής θεωρείται ο Ολυμπιακός».
