Πάμε ξανά τη χθεσινή αρχή. Καλή ήττα δεν υπάρχει, άρα και η τρίτη ημέρα του Ευρωμπάσκετ ήταν κακή για την Εθνική. Σήμερα, όμως, το πράγμα σηκώνει πολύ μεγαλύτερη κουβέντα από ένα ξέσπασμα λίγων λεπτών όπως με τη Γαλλία που εν τέλει δεν είχε και αποτέλεσμα.
Σήμερα η εξέλιξη του αγώνα ψυχολογικά μοιάζει χειρότερη για την ομάδα. Αλλο να χάνεις 25 και να το μαζεύει στο τέλος και άλλο να έχει προηγηθεί με 8, επιστρέφοντας από -12 και... πάλι να χάνεις στο τέλος. Μπασκετικά όμως, η σημερινή ημέρα πρέπει να αξιοποιηθεί. Πρέπει να γίνει αφετηρία. Για την πρόκριση πρώτα, εννοείται, και όπου βγάλει μετά. Και μπορεί να γίνει αφετηρία.
Η Εθνική με αυτό το 1-2 στα τρία πρώτα ματς και με την εικόνα της σε αυτά, βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι το οποίο όχι απλά είναι κρίσιμο, αλλά ίσως είναι και... του τρόμου. Οπου τρόμος, το ότι δεν έχει εξασφαλίσει ακόμα την πρόκρισή της δίνοντας δικαιώματα να ακούγονται ανησυχίες που περικλείονται σε λέξεις όπως Ντιζόν και Αττάλεια. Υπάρχει όμως και η ελπίδα στον άλλο δρόμο που μπορεί να τραβήξει. Οτι οι αχτίδες φωτός που φάνηκαν σήμερα σε παρκέ, αλλά και πάγκο, η πιο "δεμένη" εικόνα, η τάση αυταπάρνησης, μπορούν να εκπληρώσουν τον πρώτο στόχο και μετά... έχει ο Θεός.
Να υπενθυμίσουμε κάτι, γιατί φαίνεται ότι τα αυτονόητα ξεχνιούνται εύκολα. Η Εθνική ήρθε σε αυτή την πρώτη φάση του Ευρωμπάσκετ υποχρεωμένη από τις συνθήκες να συνεχίσει την προετοιμασία της. Η απώλεια του Γιάννη Αντετοκούνμπο ισοδυναμούσε με απώλεια πλέον της μισής προετοιμασίας. Τα πλάνα αναπροσαρμόστηκαν με μόλις τρία φιλικά διαθέσιμα, άρα εκ των πραγμάτων κι εδώ πρέπει να δουλευτούν και να τελειοποιηθούν πράγματα. Οχι, δεν θα είναι άλλοθι αυτό αν, κούφια η ώρα, έρθει εδώ η αποτυχία που θα είναι καταστροφική. ΑΠλά σήμερα που μιλάμε, είναι μια πραγματικότητα.
Επίσης σήμερα που μιλάμε, είδαμε κάποια πράγματα από την Εθνική. Το πλάνο, να έχει ακολουθηθεί πιο πιστά από τους παίκτες, να δείχνουν πιο ξεκάθαροι οι ρόλοι και οι αυτοματισμοί, μα κυρίως να δείχνουν και οι παίκτες πιο πεισμωμένοι για να ξεκολλήσουν το κάρο από τη λάσπη. Βήματα προόδου αν μη τι άλλο. Χωρίς αποτέλεσμα μεν, με δικαίωμα στην ελπίδα δε.
Πάμε στο δια ταύτα. Η Εθνική πρέπει να φυλάξει σαν κόρη οφθαλμού την σημερινή της παρουσία στα περισσότερα κομμάτια της. Αν αυτό ήταν το δείγμα του δρόμου που έχει αρχίσει να βαδίζει, θα έρθουν και τα καλύτερα, κυρίως τα αποτελέσματα. Αν ήταν έξαρση, θα αποτύχουμε. Αύριο υπάρχει ένα ρεπό για ηρεμία και μετά έρχεται η Φινλανδία. Γηπεδούχος, αξιόπιστη, δυνατή. Αλλά μάγκες, Ελλάδα είμαστε και εσείς κλάσεις στο διεθνές στερέωμα. Πάμε γερά.
