Οι Ίκαροι Τρικάλων διεκδικούν την παραμονή στη Γ' Εθνική, έχοντας στις τάξεις τους μία «σημαία» του θεσσαλικού μπάσκετ, με τον Γιώργο Φούντα να μιλάει στο Basketa.gr για τον τελευταίο θρίαμβο επί της Νίκης Βόλου, τη «μάχη» για σωτηρία και το τι τον κρατάει στα παρκέ, συνεχίζοντας να στηρίζει ομάδες της ιδιαίτερης πατρίδας του στα 40 του χρόνια.
Η αγάπη για τον τόπο καταγωγής σου, μπορεί να ξεπερνά οτιδήποτε άλλο σε σημασία για την επαγγελματική σου καριέρα, ακόμη κι αν είσαι ένας παίκτης με αναμφισβήτητα σπουδαίο ταλέντο. Είναι και πώς το βλέπει κανείς... Δεν είναι πολλοί, βέβαια, αυτοί που επιλέγουν να είναι ανάμεσα στους ρομαντικούς... αυτού του είδους, αλλά όταν το κάνουν, τότε αποκτούν ιδιαίτερη συνείδηση στους φιλάθλους της περιοχής, και δη όταν η παρουσία τους συνδυάζεται με επιτυχίες.
Αυτή είναι η περίπτωση του Γιώργου Φούντα, ο οποίος ήταν ο αρχηγός στην «τρελή» πορεία του Αιόλου Τρικάλων και μετέπειτα Τρικάλων BC, μέχρι την άνοδο στη Stoiximan.gr Basket League, πριν από πέντε ολόκληρα χρόνια. Στα 40 του και... προσεχώς 41, βρίσκει το ίδιο ακριβώς κίνητρο, αγωνιζόμενος πλέον με την φανέλα των Ικάρων Τρικάλων, που διεκδικούν την καθιέρωσή τους στις εθνικές κατηγορίες και δίνουν μία σκληρή «μάχη» για την παραμονή, με το θρίαμβο επί της Νίκης Βόλου να τους κρατά «γερά» μέσα στο παιχνίδι.
Ο Γιώργος Φούντας δε θα μπορούσε να έχει άλλο ρόλο από αυτόν που... έχει συνηθίσει, εκείνον του ηγέτη, και μιλώντας στο Basketa.gr, αναφέρθηκε στη σπουδαία επικράτηση της ομάδας του και το τι την οδήγησε προς αυτήν, απέναντι σε έναν αντίπαλο που έμοιαζε να βρίσκεται σε φόρμα, «κυνηγώντας» τον Φαίακα Κέρκυρας στην προσπάθεια για άνοδο στη Β' Εθνική. Παράλληλα, ο πολύπειρος γκαρντ μας αποκάλυψε το λόγο, που σε αυτή την ηλικία συνεχίζει να αγωνίζεται σε αξιοσημείωτο επίπεδο και να είναι εκ των εμβληματικών φιγούρων των εθνικών κατηγοριών, μην κρύβοντας την πίκρα του για την κακή κατάσταση των Τρικάλων BC, με τα οποία έζησε στιγμές δόξας, αλλά που βλέπει να κάνουν... ελεύθερη πτώση προς την Α2.
Γιώργο, πώς φτάσατε σε αυτό το θρίαμβο επί της Νίκης Βόλου;
Για εμάς ήταν, σίγουρα, ένας αγώνας «ζωής και θανάτου», αφού με νίκη είχαμε σφυγμό, ενώ με ήττα γινόμασταν πρώτο φαβορί για τον υποβιβασμό. Μέτρησε το γεγονός, ότι ήταν ένα τοπικό ντέρμπι και σε αυτά μπαίνουν πάντα πρώτος ο εγωισμός και το «θέλω», ειδικά όταν πρόκειται για τη δυνατότητα να διεκδικήσεις κάτι παραπάνω από έναν πιο δυνατό αντίπαλο.
Αν βασιστούμε στο δικό σας παιχνίδι, ισχύει ότι μερικές φορές το ένστικτο αυτοσυντήρησης για την αποφυγή ενός υποβιβασμού υπερισχύει της μάχης για μία άνοδο;
Το ένστικτο επιβίωσης, εννοείται πως παίζει μεγάλο ρόλο, και δη όταν ο αντίπαλος υπερισχύει σε πολλές μονάδες απέναντί σου. Τότε είναι που αποκτάς μεγαλύτερο κίνητρο.
Έχοντας αποκτήσει πια προβάδισμα για την παραμονή, τι πρέπει να κάνουν ακόμη οι Ίκαροι για να πετύχουν;
Αυτό που πρέπει να κάνουν, είναι να παίξουν όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια με το ίδιο μυαλό και πάθος, όπως αντιμετώπισαν το τελευταίο αυτό παιχνίδι. Τότε, είμαι απόλυτα σίγουρος ότι το επιθυμητό αποτέλεσμα, που είναι η παραμονή, θα επιτευχθεί.
Την Κυριακή παίζετε στη Βέροια με τον πρωτοπόρο Φίλιππο, που μετά το τελευταίο σας αποτέλεσμα, λογικά θα έρθει πιο υποψιασμένος. Τι πρέπει να κάνει μία ομάδα σαν τη δική σας σε μία τέτοια περίπτωση;
Ο Φίλιππος είναι μία ομάδα, η οποία έχει ένα γεμάτο ρόστερ, με πολλή ποιότητα, εμπειρία και νεανικό ενθουσιασμό. Με την παρουσία του κυρίου Γκίμα στον πάγκο, ταυτόχρονα, καθοδηγώντας τον, φαντάζει να είναι ένα από τα φαβορί για την άνοδο. Θα είναι, φυσικά, ένα ακόμη σπουδαίο και δύσκολο παιχνίδι, αλλά δεν μποεί να μας ξεγράψει κανείς. Παίζεται η ύπαρξή μας, άλλωστε…
Είσαι ένας παίκτης που, εδώ και αρκετά χρόνια, έχει στηρίξει έμπρακτα αρκετές προσπάθειες τρικαλινών ομάδων σε σημαντικό ρόλο. Εκτός από την καταγωγή που υποθέτω πως έχεις, τι είναι αυτό που σε κάνει να γεμίζεις με αίσθημα ευθύνης, παίζοντας σε ομάδες της περιοχής σου;
Είμαι, όντως, ένας από τους ελάχιστους μπασκετμπολίστες που έχουν καταφέρει να περάσουν δύο φορές με διαφορετική ομάδα από την ίδια την πόλη μου σε όλες τις κατηγορίες, καταφέρνοντας να παίξω και στη Stoiximan.gr Basket League. Αυτό κάνει πρώτο εμένα υπερήφανο και, ύστερα, την πόλη μου τα Τρίκαλα, γιατί ένα δικό τους παιδί ήταν εκεί μαζί με τα υπόλοιπα, για να καταφέρει κάτι τόσο μεγάλο, που έμοιαζε αφάνταστο σε άλλες εποχές για το τοπικό μπάσκετ. Και όπως λέμε εδώ… Sakaflias G4 για πάντα!
Είσαι ένας από αυτούς που είχαν φέρει τα Τρίκαλα BC μέχρι την Α1. Βλέποντάς τα να μην προλαβαίνουν λογικά την παραμονή τους, αισθάνεσαι κάτι;
Αν έχεις ζήσεις τόσες τρομερές χαρές με αυτή την ομάδα και βλέπεις πλέον να έρχονται άσχημες στιγμές, αρχίζεις να στενοχωριέσαι και να αναπολείς όλες τις όμορφες στιγμές. Είναι άσχημο και συνάμα αρκετά δύσκολο, να ξαναδούμε σύντομα ξανά στα Τρίκαλα ομάδες της κατηγορίας αυτής. Εύχομαι γρήγορα και πάλι να καταλάβουν τι πήγε λάθος, για να ενεργοποιηθούν όσοι αγαπούν το τρικαλινό μπάσκετ και να βρεθούμε ξανά στην κορυφή.
Τι σου δίνει το κίνητρο, μετά από γεμάτη καριέρα σε ομάδες της περιοχής, αλλά και άλλες με οντότητα, να συνεχίζεις σε ηγετικό πόστο;
Η αγάπη για το μπάσκετ, την πόλη μου και τα παιδιά της ακαδημίας μου (TFBA), που περιμένουν πώς και πώς το Σαββατοκύριακο, για να βρεθούμε μαζί να δούμε αγώνα της Stoiximan.gr Basket League και της Γ’ Εθνικής, εξηγώντας κάθε λεπτομέρεια του παιχνιδιού των Ικάρων. Και πολύ περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα, τη μεγάλη αγκαλιά και το ζεστό φιλί της οικογένειάς μου, μετά από κάθε αγώνα, παίζοντας στο τέλος και ένα… μονό μεταξύ μας.
