Η Kalamata BC δεν έκρυψε ποτέ τη θέλησή της να επανέλθει στις εθνικές κατηγορίες και κόντρα στον ΓΣ Μεσσήνης έγινε το πρώτο μεγάλο «βήμα» για την ίδια, με τον Γιώργο Μαθιόπουλο να κρίνει τον τελικό νικητή και να περιγράφει τα τελευταία εκείνα δραματικά δευτερόλεπτα στο basketa.gr, καθώς τον μετέτρεψαν σε ήρωα της βραδιάς.
Από τη στιγμή που έπεσε, δεν έχασε χρόνο και… στάθηκε εκ νέου στα πόδια της. Ο λόγος γίνεται για την Kalamata BC, που παρά την απογοήτευση του υποβιβασμού από τη Γ’ Εθνική, δε σταμάτησε να είναι ένα φιλόδοξο σωματείο, ευελπιστώντας πως θα γίνει επιτέλους ο «πόλος» που αναζητά το μεσσηνιακό μπάσκετ στις εθνικές κατηγορίες εδώ και περίπου μία δεκαετία (διάλυση του Ποσειδώνα το 2008). Πρώτα, όμως, οφείλει να περάσει το «σκόπελο» του τοπικού πρωταθλήματος, με κυριότερο και διόλου ευκαταφρόνητο αντίπαλο τον ΓΣ Μεσσήνης.
Η ομάδα από το «νησί», μάλιστα, ήταν εξαιρετική για περίπου 35 λεπτά, προηγούμενη με 33-41 στην Τέντα και δείχνοντας πανέτοιμη για ένα πολύ μεγάλο «διπλό» που θα την έβαζε σε θέση «οδηγού» για την άνοδο. Εντάξει, καταλαβαίνει κανείς και μόνο από αυτό, ότι το ματς δε διεκδικεί «δάφνες ποιότητας», αλλά το σημαντικό ήταν το θετικό αποτέλεσμα για αμφότερες τις πλευρές. Και τότε, οι παίκτες του Αντώνη Κούτρη αντέδρασαν. Με τραυματίες τον αρχηγό Γιώργο Γιαννουκάκη, τον Λεωνίδα Κούτρη και τον Μιχάλη Μιχόπουλο, με αποτέλεσμα πίσω από τον Γιώργο Τσιγαρίδη στη θέση «1» να αγωνίζεται ο ταλαντούχος μεν, χωρίς παραστάσεις σε τέτοια παιχνίδια δε, Γιάννης Αντωνόπουλος, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να τα παρατήσουν. Η λύση βρέθηκε ακόμη και όταν μετά την ολική ανατροπή (47-43 στο 39’) η Μεσσήνη βρήκε τρόπο να ισοφαρίσει και με χαμένη ευκαιρία να περάσει μπροστά με λέι απ.
Και η λύση δόθηκε από τον Γιώργο Μαθιόπουλο. Βασικά, ας πάμε λίγο πιο πίσω. Μετά το χαμένο λέι απ και το ριμπάουντ, ο κατά συνθήκην αλλά ανταποκρινόμενος ιδανικά στο ρόλο αρχηγός, Δημήτρης Τσικούρης, τρέχει το γήπεδο και φτάνει στα 6.75 μέτρα. Τότε βλέπει τον καλύτερο «μπόμπερ» των μεσσηνιακών παρκέ να ζητά την μπάλα και τον βρίσκει. Ο τελευταίος δεν το σκέφτεται. Οπλίζει, «πυροβολεί» και χαρίζει την νίκη στη «Μαύρη Θύελλα», με 5” για την εκπνοή. Το τελικό 50-47 είναι γεγονός και προς το παρόν, η Kalamata BC έχει το προβάδισμα.
Για το πώς βίωσε ο ίδιος ο πρωταγωνιστής εκείνες τις απίστευτες στιγμές, μιλάει αποκλειστικά στο basketa.gr. Πώς να μην ασχολούνται όλοι με αυτόν, άλλωστε, όταν το καλοκαίρι είχε αφήσει την Καλαμάτα ’80 που μόλις είχε ανέβει στη Γ’ Εθνική (με τον Μαθιόπουλο ως ηγέτη), για να δώσει στον κόουτς Κούτρη το κάτι παραπάνω που ήθελε για τον προβιβασμό από την Α’ ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ, προστιθέμενος σε ένα σύνολο ήδη ποιοτικό και «γεμάτο». Αναλύει τη σημασία της επικράτησης στο πρώτο ντέρμπι με τον ΓΣ Μεσσήνης, δίνοντας το δικό του «σύνθημα» για τη συνέχεια και το επόμενο ραντεβού, με την Kalamata BC ως φιλοξενούμενη, ενώ δεν ξεχνά να αναφερθεί στο τι σημαίνει να είσαι σουτέρ και… πυγμάχος ταυτόχρονα.
Πόσο σημαντική γίνεται η νίκη σε ένα τέτοιο ματς, ειδικά όταν κρίνεται με αυτό τον τρόπο, ενώ είχατε και αρκετές απουσίες;
Η νίκη μας είναι πολύ σημαντική για εμάς γιατί είχαμε πολλά προβλήματα τραυματισμών τις τελευταίες εβδομάδες και η προετοιμασία για αυτό το ντέρμπι ήταν δύσκολη. Μπορεί να φαίνονται μερικές φορές ως δικαιολογία τα προβλήματα αυτά, αλλά τα δύο ματς με τη Μεσσήνη είναι κυρίως αυτά για τα οποία προετοιμαζόμαστε ψυχολογικά από την αρχή της σεζόν για την κανονική περίοδο, λόγω της δυναμικότητας των δύο ομάδων. Χαίρομαι που καταφέραμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτά τα θέματα που προέκυψαν και να πάρουμε το αποτέλεσμα.
Μπορεί να είναι πολύ κοινότοπη ερώτηση, αλλά τι σκέφτεται ένας παίκτης που αποφασίζει το αποτέλεσμα, λίγο μόλις αφού έχει πετύχει το σουτ;
Σκέφτηκα ότι δικαίωσα τον προπονητή μου, τους συμπαίκτες μου και όλους μέσα στην ομάδα που με πιστεύουν. Από την αρχή, άλλωστε, έχουν δείξει πίστη στις ικανότητές μου και καταλαβαίνεις πώς λειτουργεί κάτι τέτοιο στην ψυχολογία ενός αθλητή.
Ο Τσικούρης διασχίζει το γήπεδο, εσύ ζητάς την μπάλα και τελικά την παίρνεις για να βάλεις αυτό το σουτ. Ήταν κάτι που ήθελες πολύ, θεωρώντας ότι ίσως για αυτό βρίσκεσαι στην Καλαμάτα;
Ποιος δε θα ήθελε αυτό το σουτ, το οποίο χαρίζει στην ομάδα του ένα τόσο μεγάλο αποτέλεσμα; Δεν ξέρω αν είμαι για τέτοιες καταστάσεις στην Καλαμάτα, πάντως σίγουρα δε θα κρύβομαι και αυτό το σουτ όπου ευστόχησα, με βοηθά να αποκτήσω αυτοπεποίθηση για την περίπτωση που ξαναβρεθούμε σε παρόμοια κατάσταση. Φυσικά αξίζουν και πολλά εύσημα στον Δημήτρη, για την ταχύτητα με την οποία έτρεξε και το «καθαρό» μυαλό που είχε εκείνη τη στιγμή, ώστε να πάρει μία απόφαση που στο τέλος θα αποδεικνυόταν ότι ήταν για το καλό της ομάδας. Επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο, το ρόλο του αρχηγού στο ματς αυτό, απόντος του Γιαννουκάκη.
Η διαφορά, πάντως, δεν είναι μεγάλη και όλα δείχνουν ανοικτά εν όψει του ματς του δεύτερου γύρου. Το ερώτημα είναι πώς διαχειρίζεσαι αυτή την νίκη ώστε να πας στο επόμενο ντέρμπι έχοντας το πάνω χέρι.
Η Μεσσήνη έδειξε ότι θα είναι ένας πολύ αντάξιος ανταγωνιστής για τον τίτλο. Για το λόγο αυτόν, πρέπει από εδώ και στο εξής συνέχεια να βελτιωνόμαστε, ώστε όταν έρθει η ώρα να παίξουμε στην έδρα τους για το δεύτερο γύρο, να είμαστε έτοιμοι για να κερδίσουμε. Θέλουμε να έχουμε ξεκάθαρα το πλεονέκτημα στα playoffs ανόδου και θα παλέψουμε για αυτό.
Ήταν η νίκη με τον ΓΣ Μεσσήνης μία πρώτη «δήλωση ανόδου»;
Σίγουρα στόχος μας είναι η άνοδος και να επιστρέψει η ομάδα στις εθνικές κατηγορίες, με το αποτέλεσμα του Σαββάτου (9/12) να παίζει ίσως σημαντικό ρόλο. Το πρωτάθλημα, όμως, είναι ακόμα στην αρχή. Ελπίζουμε πως στο τέλος θα τα καταφέρουμε και θα είμαστε εμείς, αυτοί που θα πανηγυρίζουν.
Μετά τον αγώνα υπήρξε μια ιδιαίτερη στιγμή με τον προπονητή σας, Αντώνη Κούτρη, να σπεύδει πρώτα να χαιρετήσει τους αντιπάλους σας, ενώ μόλις είχε λήξει το ματς κι εσείς γίνατε ένα κουβάρι. Πώς θα τη σχολίαζες;
Είναι κάτι που δείχνει το ήθος και τον χαρακτήρα του προπονητή μας, καθώς και ότι οι εμπειρίες της ζωής και το να είσαι «ψημένος» σε αυτές δείχνουν τέτοιες αντιδράσεις, που εμείς οι νέοι δεν τις έχουμε γνωρίσει ακόμη. Είναι διαφορετικός ο τρόπος αντίδρασης ενός ανθρώπου με τόση εμπειρία στα παρκέ, όπως ο κόουτς Κούτρης, από αυτόν που έχουν παιδιά που τώρα γράφουν τη δική τους ιστορία, όπως εμείς.
Πώς είναι για σένα το περιβάλλον στην Καλαμάτα BC, έχοντας αποτελέσει κεντρικό πρόσωπο το καλοκαίρι με τη μεταγραφή σου, αφού είχες μόλις πρωταγωνιστήσει στην άνοδο της Καλαμάτας '80;
Είμαι πολύ χαρούμενος σε αυτή την ομάδα. Υπάρχει ένα πολύ καλό κλίμα και κάνουμε μάλιστα πολύ καλή παρέα και έξω από το γήπεδο με τα παιδιά. Αυτό πιστεύω πως βγαίνει στο γήπεδο, όπως και στα αποτελέσματα που, όπως βλέπετε, είναι μόνο θετικά μέχρι σήμερα.
Στο ενδεχόμενο ανόδου, το περιβάλλον αυτό είναι αρκετά ικανό να σε κρατήσει;
Είναι πολύ νωρίς ακόμα να μιλάμε για άνοδο και το τι θα γίνει το καλοκαίρι. Ελπίζω καταρχήν να επιτευχθούν οι στόχοι της ομάδας μας και ας μην ανησυχούμε για το μετά. Όλα θα γίνουν στην ώρα τους και όπως πρέπει.
Ο κόσμος ακούει πολύ αυτό που λέγεται «ψυχολογία του σουτέρ». Μπορείς να διευκρινίσεις τι σημαίνει αυτό, όντας ένας τέτοιος;
Η ψυχολογία ενός σουτέρ φτιάχνει πάρα πολύ, όταν τα πρώτα σουτ βρουν στόχο. Τότε η αυτοπεποίθηση που παίρνεις σου δίνει τη δυνατότητα να πιστέψεις πως θα είσαι εύστοχος και σε πιο δύσκολα σουτ. Υπάρχει, βέβαια, και το αντίθετο, όταν δηλαδή ξεκινάς άστοχος και πρέπει να διαχειριστείς την κακή σου μέρα. Αυτό θέλει εμπειρία και υπομονή για να ανατρέψεις τα δεδομένα. Η δεύτερη περίπτωση ήταν που ίσχυσε για μένα, παρεμπιπτόντως, κόντρα στη Μεσσήνη και είμαι χαρούμενος που παρά τα αρκετά άστοχα σουτ μου στη διάρκεια του αγώνα, βρήκα τη δύναμη στο τέλος να σκοράρω για την ανατροπή και την νίκη της ομάδας μου.
Ο κόσμος αυτής της ομάδας ήταν ξανά δυναμικά στο πλευρό της. Όντας το πρόσωπο της αγωνιστικής, ποιο είναι το μήνυμα που έχεις να στείλεις;
Θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο μας που ήταν δυναμικά δίπλα μας σε όλο το παιχνίδι. Το μόνο που έχω να τους πω, είναι ότι εμείς θα κάνουμε τα πάντα για να ζήσουν ότι και πριν από δύο χρόνια με την άνοδο της ομάδας στη Γ’ Εθνική.
Ξέρουμε την αγάπη σου για το μποξ. Διαλέγεις, λοιπόν, μπάσκετ ή μποξ;
Είναι σημαντικό για μένα που μου δίνεις την ευκαιρία να μιλήσω για αυτό το θέμα. Το μποξ ήρθε… μέσα από το μπάσκετ στην ουσία για μένα, οταν είχα ένα σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο και δεν μπορούσα να παίξω μπάσκετ. Πριν από έξι χρόνια, ο αδελφικός φίλος και δάσκαλός μου ο Αρμάν Βερντιάν, μου είπε να έρθω στη σχολή του για μποξ. Το ήθελα και εγώ γιατί μου έλειπε ο αθλητισμός. Από τοτε «κόλλησα» με το μποξ γιατί με άλλαξε όχι μόνο σωματικά, αλλά και σαν άνθρωπο. Πνευματικά είναι ένα δύσκολο ατομικό άθλημα και σε κάνει πιο δυνατό. Είχα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στη ζωή στη συνέχεια και αυτό βγήκε και στο μπάσκετ, όταν κατάφερα να επιστρέψω στα παρκέ.
Επιμέλεια: Ραφαήλ Αλαγάς
Photo Credits: Παναγιώτης Μουστάκης
<
