Αυτήν την φορά ο Παναθηναϊκός δεν έχασε από μία αντίπαλο που κυριάρχησε αλλά «πλήρωσε» ακριβά τα δικά του λάθη.
Η φετινή έκδοση των πρωταθλητών Ελλάδας δεν έχει την πολυτέλεια να πετύχει μεγάλες νίκες στην Ευρωλίγκα δίχως ένα βασικό «γρανάζι». Τα παιχνίδια στα οποία απουσιάζουν δύο σημαντικοί παίκτες όπως ο Νεμάνια Νέντοβιτς και ο Ιωάννης Παπαπέτρου αυτομάτως αποτελούν επικίνδυνες αποστολές και χρειάζονται υπερβάσεις.
Το πλάνο του Όντεντ Κάτας για τον εκτός έδρας αγώνα με την Μπάγερν Μονάχου ήταν εξαιρετικό κι ακολουθήθηκε σχεδόν στην εντέλεια από τους αθλητές του. Ωστόσο ήρθαν στην επιφάνεια ορισμένα προβλήματα που φαινόταν να έχουν λυθεί και τελικά γύρισαν ξανά μετά από καιρό.
Αν δεν προκάλεσε έκπληξη η αρνητική αναλογία ασίστ/λαθών (14/16) καθώς με την Μπαρτσελόνα η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη, σίγουρα προκάλεσαν αίσθηση τα ποσοστά από τη γραμμή των βολών (17/28, 60,7%) και η τραγική αστοχία πίσω από τη γραμμή του τριπόντου (4/18, 22,2%). Τέτοιοι αριθμοί είναι απαγορευτικοί όχι όταν παίζεις κόντρα σε μία ομάδα που δείχνει ικανή να φτάσει στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας, αλλά κι απέναντι σε καλές ομάδες της Basket League.
Ακόμα κι έτσι όμως το «τριφύλλι» πάλεψε στα ίσα το παιχνίδι και θα μπορούσε να το έχει πάρει. Στην πραγματικότητα η αναμέτρηση κρίθηκε στο καταστροφικό φινάλε του πρώτου ημιχρόνου. Εκεί που το 24-35 μετατράπηκε σε δύο λεπτά σε 37-36 και το μομέντουμ γύρισε στην πλευρά των παικτών του Τρινκιέρι οι οποίοι μέχρι τότε έμοιαζαν και ήταν εγκλωβισμένοι.
Κάτι που θα μπορούσε να είχε χειριστεί διαφορετικά η ελληνική ομάδα, ήταν αναμφίβολα οι κρίσιμες κατοχές στο τελευταίο τρίλεπτο του αγώνα. Εκεί η μπάλα έπρεπε να ακουμπάει απλώς στα χέρια του Μάριο Χεζόνια και στη συνέχεια ο Κροάτης σταρ θα ήταν ο υπεύθυνος των αποφάσεων, παίρνοντας προσπάθειες που θα μπορούσε να τις μετατρέψει σε πόντους έστω από τη γραμμή των βολών ή μοιράζοντας την μπάλα στους ελεύθερους συμπαίκτες του, στην περίπτωση που υπήρχε βοήθεια από την άμυνα των γηπεδούχων. Αυτό δεν συνέβη και σε συνδυασμό με ορισμένα «φτηνά» λάθη ήρθε ακόμα μία ήττα, παρά την επικράτηση στη «μάχη» των ριμπάουντ που αποτελεί ένα σταθερό θετικό μήνυμα.
Χρόνος για να μείνει ο Παναθηναϊκός σε μία ήττα δεν υπάρχει, αντίθετα πρέπει να γυρίσει άμεσα σελίδα και να κοιτάξει μπροστά. Το πρεστίζ των έξι φορές πρωταθλητών Ελλάδας δεν επιτρέπει να δέχονται τη μία ήττα μετά την άλλη δίχως να προσπαθούν να αντιδράσουν και το επόμενο παιχνίδι με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ στο ΟΑΚΑ αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία ούτως ώστε να φανεί αν υπάρχει η όρεξη για να βγει αντίδραση και να κλείσει η φετινή σεζόν στην Ευρωλίγκα με κάποιες νίκες γοήτρου ή αυτό το έργο θα συνεχιστεί μέχρι την «καρό» σημαία.
Πρώτα βέβαια υπάρχει το ταξίδι της Κυριακής (7/3) στη Ρόδο για τον αγώνα με τον Κολοσσό κι εκεί θα έχουν την ευκαιρία κάποιοι από τους παίκτες που δεν παίρνουν πολύ χρόνο συμμετοχής να αποδείξουν ότι αξίζουν περισσότερα λεπτά στο ροτέισον. Ό,τι κι αν συμβαίνει είναι βέβαιο ότι στόχοι και κίνητρα πάντα πρέπει να υπάρχουν και τη δεδομένη χρονική στιγμή, οι άνθρωποι των πρωταθλητών Ευρώπης οφείλουν να προσπαθήσουν να τα ανακαλύψουν και το σύνολο να παρουσιάσει βελτίωση.
