Ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει απόψε (9/1) την Αρμάνι Μιλάνο στο «Μεντιολάνουμ Φόρουμ» με τους «πράσινους» να θέλουν μία νίκη που θα τους βάλει στο «κάδρο» της τετράδας, εκεί δηλαδή που όλα έδειχναν πως θα ήταν μετά από 18 αγωνιστικές οι Ιταλοί...
Η Αρμάνι Μιλάνο ξεκίνησε άλλη μία χρονιά με όνειρα και στόχο το Final-4 της Euroleague. Με μπάτζετ που ξεπέρασε τα 30 εκατομμύρια ευρώ, μεταγραφές επιπέδου Σέρχι Ροντρίγκεθ και Λουίς Σκόλα, ενώ τα κλειδιά δόθηκαν στον Ετόρε Μεσίνα, ο οποίος πείστηκε να γυρίσει στην Ευρώπη.
Παρ'όλα αυτά το πολύ καλό ξεκίνημα στη διοργάνωση, με 7-3 ρεκόρ, μετατράπηκε σε μία από τις γνωστές «καταρρεύσεις» των Ιταλών, οι οποίοι πλέον βρίσκονται στο 9-8 και παίζουν απόψε τα ρέστα τους για να μείνουν «ζωντανοί» στο κυνήγι του πλεονεκτήματος έδρας. Αν δηλαδή μπουν στα play-offs...
Με αφορμή το «deja vu» που βιώνουν για άλλη μία χρονιά οι Ιταλοί, το Basketa.gr ετοίμασε ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα ξετυλίγοντας το κουβάρι της αποτυχίας της πανάκριβης Αρμάνι Μιλάνο.
Ήταν καλοκαίρι του 2008 όταν ο διάσημος σχεδιαστής μόδας, Τζιόρτζιο Αρμάνι, ανακοίνωνε την πλήρη εξαγορά της Αρμάνι Μιλάνο, της οποίας εξάλλου ήταν βασικός χορηγός από το 2004. Στόχος ήταν η αναβίωση της μεγάλης ομάδας (ως Τρέισερ Μιλάνο τότε) που «τρομοκρατούσε» τους αντιπάλους στα τέλη της δεκαετίας του 80' και αρχές του 90' και φυσικά η οικοδόμηση μίας δυναστείας στα εγχώρια μπασκετικά δρώμενα.
Ο Λίβιο Πρόλι ήταν ο πρώτος πρόεδρος με πρώτο προπονητή τον αείμνηστο Πιέρο Μπούκι. Ακολούθησαν ο Νταν Πίτερσον, ο Σέρτζιο Σκαριόλο, ο Λούκα Μπάνκι, ο Σιμόνε Πιανιτζάνι αλλά κανείς δεν κατάφερε να δώσει στην ομάδα ούτε το ελάχιστο από την παλιά της αίγλη στην Ευρώπη. Όχι ότι στην Ιταλία τα πράγματα πήγαν πολύ καλύτερα...
Με μόλις τρία Πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα Ιταλίας μετά από 12 χρόνια προεδρίας Αρμάνι, η συγκομιδή είναι απογοητευτική ειδικά αν κοιτάξει κανείς πόσα εκατομμύρια έχουν δαπανηθεί.
Ευχή και κατάρα για την ιταλική ομάδα ήταν η σεζόν 2013-2014. Η μοναδική χρονιά που η Αρμάνι πλησίασε τους στόχους που είχε θέσει στην αρχή της σεζόν και ταυτόχρονα ανέβασε από... μόνη της τον οικονομικό πήχη και τις αγωνιστικές προσδοκίες σε τέτοιο ύψος που ήταν λες και καταδικάστηκε να περνάει μονίμως από κάτω.
Εκείνη τη σεζόν λοιπόν ο Λούκα Μπάνκι πήρε τη θέση του Σκαριόλο στον πάγκο και μια ομάδα με παίκτες όπως ο Κιθ Λάνγκφορντ, ο Τζέρελς, ο Ντέιβιντ Μος αλλά και η... αφρόκρεμα της εθνικής Ιταλίας, Ντάνιελ Χάκετ, Νικολό Μέλι, Αλεσάντρο Τζεντίλε. Με το Final Four να διοργανώνεται στην έδρα τους, οι Ιταλοί είχαν μία μεγάλη ευκαιρία να κάνουν τη μεγάλη επιστροφή στην ελίτ της Euroleague.
Η ομάδα έκανε πειστικές εμφανίσεις και κατάφερε να μπει στα play offs με πλεονέκτημα έδρας κόντρα στη Μακάμπι Τελ Αβίβ του Σοφοκλή Σχορτσανίτη.
Η μοίρα της σειράς κρίθηκε στον πρώτο αγώνα. Οι Ιταλοί πέρασαν με +12 πόντους στο 30' (70-58) με τον αέρα της πορείας που είχαν, διαφορά που διατήρησαν, μέχρι το 38' (σκορ 84-72). Αυτό που ακολούθησε ήταν ένα απίστευτο επί μέρους 2-15 για τους Ισραηλινούς, που με καλάθι και φάουλ του Τάιρις Ράις περνούσαν 87-86, 11'' πριν ακουστεί η κόρνα της λήξης.
Η Αρμάνι είχε την ευκαιρία να πάρει τη νίκη, καθώς στην τελευταία επίθεση ο Λάνγκφορντ κέρδισε φάουλ και με 1/2 βολές έστειλε το ματς στην παράταση. Εκεί όμως η Μακάμπι έδειξε ψυχραιμία και πήρε τη νίκη με 101-99 κάνοντας το break και παρά την ήττα στο δεύτερο, τέλειωσε τη σειρά στο Τελ Αβίβ κάνοντας το πρώτο βήμα προς τη μεγάλη έκπληξη που ολοκλήρωσε όταν κατέκτησε το τρόπαιο εκείνης της χρονιάς.
https://www.youtube.com/watch?v=two7OtyCnIM&feature=emb_title
Η πίκρα για τη χαμένη ευκαιρία ήταν μεγάλη, αλλά η κατάκτηση του πρωταθλήματος μετά από 17 χρόνια κόντρα στη Σιένα στα play offs απάλυνε τον πόνο."Αυτή η συγκίνηση που ένιωσα, ήταν μια από τις μεγαλύτερες που ένιωσα ποτέ στη ζωή μου", δήλωνε αργότερα ο Τζιόρτζιο Αρμάνι.
https://www.youtube.com/watch?v=cVutg__oeDg
Ο ιταλικός κορμός παρέμεινε στην ομάδα και την επόμενη χρονιά, όπως και ο Μπάνκι, ενω ήρθαν οι Τζο Ράνγκλαντ, Μαρσόν Μπρουκς, Σον Τζέιμς και Λίνας Κλέιζα. Η κατάληξη όμως ήταν τραγική με την ομάδα να μένει εκτός play offs στην Euroleague και να εκτός τελικών πρωταθλήματος από τη Σάσαρι στην Ιταλία...
"Το μπάσκετ ήταν πάντα ένα από τα αγαπημένα σπορ μου. Ένα πάθος, που μετατράπηκε σε αφοσίωση το 2008 και μου έδωσε τη δυνατότητα να γνωρίσω από κοντά την καρδιά και το πάθος των οπαδών μας. Όταν αποφάσισα να αναλάβω εξ ολοκλήρου το κλαμπ, μετά από λίγα χρόνια όπου είχα τη χορηγία, έδωσα μια υπόσχεση ότι θα οδηγούσαμε ξανά την ομάδα στην κορυφή του ιταλικού μπάσκετ. Μας πήρε 8 χρόνια. Επενδύσαμε, είχαμε στρατηγική και εμπιστοσύνη ότι θα φέρναμε ξανά τη γεύση της επιτυχίας στο πιο δημοφιλές και στο πιο ένδοξο κλαμπ της χώρας. Όλα αυτά χάρη στην ενέργεια και την αποφασιστικότητα του προέδρου Λίβιο Πρόλι", δήλωνε ο Αρμάνι το 2016, όταν η ομάδα του κατακτούσε ξανά το πρωτάθλημα, ενώ είχε εξασφαλίσει και το δεκαετές κλειστό συμβόλαιο με τη Euroleague, όντας η μοναδική ομάδα με τέτοιο προνόμιο, χωρίς να έχει συμμετάσχει σε Final 4 από το 1992.
Tότε ήταν η στιγμή που αποφασίστηκε να αυξηθεί το μπάτζετ της ομάδας και από απλά μεγάλο να γίνει ασύλληπτο. Η Αρμάνι Μιλάνο έγινε μία από τις ακριβότερες ομάδες στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ καθώς το 2017 και το 2018 ο προϋπολογισμός ανέβηκε στα 20 εκατ. ευρώ. Τη σεζόν 2018-19 άγγιξε τα 25 εκατ, ενώ στην τρέχουσα σεζόν μπήκε με 30...
Μεταγραφές από το «πρώτο ράφι» όπως αυτές του Τζέιμς (συμβόλαιο σχεδόν 2.000.000) ή του Νέντοβιτς (900.000 ετησίως) δεν βοήθησαν και το αποτέλεσμα πέρυσι ήταν παραπάνω από απογοητευτικό καθώς η ομάδα τερμάτισε 15η στη Euroleague και έχασε το πρωτάθλημα από τη Βενέτσια στους τελικούς.
Το καλοκαίρι οι αλλαγές που έγιναν ήταν μεγάλες, ενώ ξανά τα λεφτά που δαπανήθηκαν ήταν πολλά. Ο Πρόλι, παράγοντας της χρονιάς το 2014 στη Euroleague, ανακοίνωσε ότι αποχωρεί πληρώνοντας επί της ουσίας το... μάρμαρο των συνεχόμενων αποτυχιών.
«Ήθελα να συνδυαστεί αλλιώς η αποχώρησή μου, αλλά δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Φεύγω αφήνοντας μια υγιέστατη και χωρίς χρέη ομάδα».
Πρόεδρος ανέλαβε ο Πανταλέο Ντελ Όρκο, ο οποίος έπεισε τον Ετόρε Μεσίνα να αφήσει τους Σπερς και το ΝΒΑ για να γυρίσει στην Ευρώπη και του έδωσε τα κλειδιά της ομάδας, λύνοντας τη συνεργασία με τον Πιανιτζάνι. Τζένεραλ Μάνατζερ ανέλαβε ο Χρήστος Σταυρόπουλος, ο οποίος μετά από 25 χρόνια άφησε τον Ολυμπιακό και ανταποκρίθηκε στη μεγάλη πρόκληση.
Σέρχι Ροντρίγκεθ και Λουίς Σκόλα ήταν τα μεγάλα μεταγραφικά «χτυπήματα» που υπόσχονταν ότι αυτή η χρονιά θα είναι διαφορετική. Φευ!
Το σπουδαίο ξεκίνημα με 7-3 στη Euroleague ακολούθησε άλλο ένα από τα γνωστά μπακ άουτ, με δημοσιεύματα να κάνουν λόγο ακόμα και για εμφύλιο στα αποδυτήρια της ομάδας. Πριν από 4 ημέρες μάλιστα η Αρμάνι Μιλάνο έχασε και από την Καντού και πλέον βρίσκεται με ρεκόρ 10-6 στην 4η θέση του πρωταθλήματος...
Απόψε οι Ιταλοί παίζουν έναν πρόωρο τελικό κόντρα στον Παναθηναϊκό, καθώς η ιστορία δείχνει πως τέτοια εποχή κάθε χρόνο δέχονται από κάποιον τη χαριστική βολή και καταρρέουν. Το τι φταίει αριβώς και τι πρέπει να αλλάξει είναι άγνωστο, αλλά όταν για 12 χρόνια πετάς χρήματα σε ένα βαρέλι που δείχνει να μην έχει πάτο σίγουρα κάτι δεν κάνεις καλά...
