Τις μέρες του στην Ελλάδα θυμήθηκε ο Τζο Αρλάουκας, ο οποίος θυμάται με νοσταλγία τα πρωινά στη Θεσσαλονίκη, ενώ ανησυχεί για την έλλειψη των μεγάλων παικτών στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, χαρακτηρίζοντας ως "θεό" τον Βασίλη Σπανούλη!
Μιλώντας στην εκπομπή «Pick n' Roll» του Cosmote TV, o Αμερικανός πρώην παίκτης της ΑΕΚ και του Άρη, αλλά και ένας παίκτης που τίμησε για χρόνια τα γήπεδα της Ευρώπης και συνεχίζει να το κάνει ως τηλεσχολιαστής πλέον του Euroleague TV, θυμήθηκε τις ημέρες του στην Ελλάδα, από την οποία έχει συγκρατήσει, παρά τον μόλις ενάμισι χρόνο παρουσίας του, αρκετά πράγματα:
«Μου λείπει ο ανταγωνισμός, μου λείπει το προνόμιο να κερδίζω και να χάνω. Δεν μου λείπουν οι μ...ιες που πάνε μαζί με το παιχνίδι. Αλλά αν μου λείπει να βγαίνω μπροστά σε 12.000 ή 15.000 Έλληνες οπαδούς για ένα μεγάλο ματς, να κερδίζω τον Ολυμπιακό, ή τον Παναθηναϊκό, ή να κερδίζουμε εκτός έδρας στην Τουρκία; Φυσικά!
Το πρόβλημα είναι πώς ό,τι κι αν κάνεις στη ζωή σου μετά από αυτό. Ποτέ ξανά δεν θα βρεις αυτό το επίπεδο ανταγωνισμού. Και είναι αστείο που το λέω αυτό, αλλά το ένα πράγμα που μου λείπει από την εποχή που ήμουν παίκτης στην Ελλάδα... Έστω κι αν βρέθηκα στην Ελλάδα για λίγο, για ενάμιση χρόνο. Είναι το να κάθομαι στη κεντρική λεωφόρο της Θεσσαλονίκης... να πίνω έναν φραπέ, ένα πρωινό Κυριακής μετά από ματς. Να παίρνω πρωινό σε ένα από τα εστιατόρια ή τα καφέ της πόλης. Και να μένω εκεί μέχρι το μεσημεριανό. Και μετά να συνεχίζω για ένα ποτό αφού είχαμε ρεπό την Κυριακή. Να κοιτάζω την θάλασσα στη Θεσσαλονίκη. Ήταν όμορφα, ήταν υπέροχα.»
Ποιον παίκτη συγκρίνει με τον εαυτό του αλλά και τι γίνεται με το μπάσκετ στη σημερινή εποχή;
«Αν δω έναν παίκτη από το σήμερα, πάντα θα πω τον Πρίντεζη. Είναι κάποιος που τον συγκρίνω με τον εαυτό μου. Έχει τις κινήσεις στο ποστ, έχει το σουτ από περιστροφή. Ίσως και ο Τρέι Τόμπκινς της Ρεάλ Μαδριτης. Είναι ο τύπος του παίκτη που έχει γλυκές κινήσεις στη ρακέτα. Αλλά δεν κινείται τόσο πολύ σε όλο το γήπεδο. Πραγματικά είναι περίεργο γιατί εμένα μου άρεσε να βγαίνω από το σκριν και να σουτάρω. Και σήμερα δεν υπάρχουν πια τόσοι σκόρερ εκεί έξω, όπως είχαμε στη δική μου εποχή.
Κι αρχίζουμε να τους χάνουμε όλους. Δυστυχώς ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο αποσύρθηκε. Ο Σάρας που προφανώς είναι προπονητής. Ήταν ένας από τους παίκτες που λάτρευα να παρακολουθώ. Και ο Μπίλι, φυσικά, ο Σπανούλης. Που για μένα είναι θεός. Είναι το νούμερο ένα. Ο Διαμαντίδης, όταν έκανε τα δικά του. Μου λείπουν αυτού του τύπου οι παίκτες. Μου λείπουν οι παίκτες που έβαζαν τα καρφιά στο φέρετρο των αντιπάλων ομάδων. Ακόμα και ο Λούκα Ντόνσιτς όταν ήταν εδώ στην Ευρώπη. Ήταν ένας σούπερ σταρ. Αλλά ήταν ακόμα πιο απίστευτος γιατί τα έκανε όλα αυτά στα 16 του.Ήταν κάτι τόσο ασυνήθιστο, ένα παιδί τέτοιας ηλικίας που μπόρεσε να κυριαρχήσει και να γίνει MVP της Ευρωλίγκας μέσα σε μια σεζόν. Ήταν απίστευτο.»
Δείτε αναλυτικά τα όσα είπε ο Τζο Αρλάουκας:
