Η νέα Euroleague ξεκινά με την Μπαρτσελόνα να είναι το μεγάλο φαβορί, έχοντας δημιουργήσει μία... υπερομάδα και το basketa.gr θυμάται κάποιες από τις σπουδαιότερες ευρωπαϊκές dream team και την κατάληξη που είχαν.
Το… θηρίο που κοιμάται
Πέρασε μία 10ετία από τότε που η παρέα του Χουάν Κάρλος Ναβάρο, κατάφερε να ξεπεράσει το εμπόδιο του Ολυμπιακού και να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο. Τα χρόνια ανομβρίας είναι πολλά για έναν τέτοιο σύλλογο και φέτος αποφασίστηκε να γίνει η υπέρβαση. Με τον καιρό, όμως, φαίνεται πως άνοιξε η όρεξη στους ιθύνοντες των «Μπλαοουγκράνα», οι οποίοι πραγματοποιούν το ένα… χτύπημα μετά το άλλο.
Τελευταίο παράσημο στο πέτο, η υπογραφή του Μάκολμ Ντιλέινι, που επιστρέφει στην Ευρώπη για χάρη της Μπαρτσελόνα, ενώ οι μνηστήρες τα τελευταία χρόνια ήταν κάτι παραπάνω από… πολλοί. Πλέον ο Πέσιτς έχει στα χέρια του ένα ρόστερ που μπορεί να τοποθετηθεί, βάσει ονομάτων, μέσα στα 5 καλύτερα όλων των εποχών. Η αρχή έγινε με τις ανανεώσεις των Κλαβέρ, Χάνγκα, Ερτέλ και η συνέχεια ήταν καταιγιστική. Άλεξ Αμπρίνες, Μπράντον Ντέιβις, Κόρι Χίγκινς, Νίκολα Μίροτιτς και πλέον Μάλκολμ Ντιλέινι. Μιλάμε για μία 5άδα που προκαλεί τρόμο και αν προσθέσει κανείς σε αυτούς, τους Οριόλα, Τόμιτς, Ρίμπας, Πάνγκος, Σμιτς και Πουστοβόι θα αντιληφθεί άμεσα πως πρόκειται για ένα ρόστερ αξιοζήλευτο.
Η… μεγάλη των Πλάβι σχολή
Τα τελευταία 30 χρόνια έχουμε δει εντυπωσιακά ρόστερ να παρατάσσονται στα παρκέ της Euroleague και με μία σύντομη αναδρομή φαίνεται πως δύσκολα αποτυγχάνουν. Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω θα βρούμε την μεγάλη Γιουγκοπλάστικα της περιόδου 1989-1991, η οποία συνέτριψε τους πάντες στο διάβα της, έχοντας στης τάξεις της τους Ντίνο Ράτζα, Τόνι Κούκοτς, Βέλιμιρ Περάσοβιτς και Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Το άκουσμα και μόνο των ονομάτων τους, προκαλούσε πανικό στους αντιπάλους, οι οποίοι την είδαν για τρία χρόνια να κατακτά την κορυφή.
Ο Ζοτς και ο Μανού
Προχωρώντας βρίσκουμε τον Παναθηναϊκό στα τέλη της χιλιετίας . Η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς κατέκτησε τις Euroleague του 2000, και του 2002, παρουσιάζοντας μία εξαιρετική ομάδα με προεξάρχοντες τους Μποντιρόγκα, Τζεντίλε, Ρέμπρατσα, Φώτση και Μίντλεντον.
Την ίδια εποχή μεσουρανούσε και η Κίντερ Μπολόνια, η οποία κατέκτησε την Σουπρολίγκα του 2001 και θα είχε παραμείνει στην κορυφή αν δεν έπεφτε πάνω στον τρομερό Παναθηναϊκό. Ένα ρόστερ γεμάτο αστέρια, με τους Άντερσεν, Σμόντις, Ριγκοντό, Ντανίλοβιτς, Μπετσίροβιτς, Γκρέιντζερ, Γιάριτς και φυσικά Μανού Τζινόμπιλι, που τα τρόπαια που κατέκτησε φαντάζουν πολύ λίγα μπροστά στις δυνατότητές του.
Ο… «αυτοκράτορας» Σάρας
Συνεχίζοντας βρίσκουμε την Μακάμπι της διετίας 2004-2005. Η αρμάδα του Πίνι Γκέρσον δεν είχε αντίπαλο και με τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους να κάνει… μαγικά κατέκτησε δύο συνεχόμενες φορές τον τίτλο. Φυσικά, συνοδοιπόροι του, ο Άντονι Πάρκερ, ο Νίκολα Βούισιτς και ο Γιοτάμ Χαλπερίν που συνέθεταν μία αξιοζήλευτα ποιοτική 4άδα.
Η εποχή του «τσάρου Τεό»
Η συνέχεια ανήκει στην ΤΣΣΚΑ του Θοδωρή Παπαλουκά, που σε μία 4ετία κατάφερε να βρεθεί στον τελικό της διοργάνωσης 4 φορές (2006-2009), κατακτώντας το τρόπαιο το 2006 και το 2008 απέναντι στην Μακάμπι. Ο Έλληνας γκαρντ είχε δίπλα του, παίκτες όπως ο Λάνγκτον, ο Σμόντις, ο Άντερσεν, ο Χόλντεν και Σισκάουσκας παρουσιάζοντας πανέμορφο και παράλληλα ουσιαστικό μπάσκετ.
Η ευρωπαϊκή Dream team
Ο Παναθηναϊκός ανέβασε ξανά το επίπεδο την ίδια περίοδο με κατακτώντας την κορυφή και πάλι το 2007 και το 2009. Μάλιστα το 2009 παρουσίασε κατά γενική ομολογία, ίσως το καλύτερο ρόστερ που έχει εμφανιστεί στα ευρωπαϊκά γήπεδα, έχοντας στο… οπλοστάσιο τους Διαμαντίδη, Μπατίστ, Γιασικεβίτσιους, Νίκολας, Ντικούδη, Τσαρτσαρή, Φώτση, Σπανούλη, Πέκοβιτς, Αλβέρτη, Χατζηβρέττα και Περπέρογλου.
Η χαμένη ευκαιρία και η χαμένη ανάμνηση
Την χρονιά αυτή καθώς και το 2010, ο Ολυμπιακός παρουσίασε μετά από χρόνια ένα εξαιρετικό ρόστερ που διεκδίκησε τον τίτλο σε δύο συνεχόμενα Final-4, αλλά δεν τα κατάφερε, αποτελώντας την μόνη ομάδα τέτοιου επιπέδου που δεν κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο πάνω στη μεγάλη ακμή της. Τσίλντρες, Κλέιζα, Τεόντοσιτς, Μπουρούσης, Παπαλουκάς, Βασιλόπουλος, Βούισιτς, Χαλπερίν και οι… νέοι τότε Μπέβερλι, Παπανικολάου, Σλούκας, αποτελούσαν ένα πολύ δυνατό ρόστερ.
Ο τίτλος κατέληξε στην μεγάλη Μπάρτσα των Ναβάρο, Μπαζίλε, Λόρμπεκ, Μάικλ, Λάκοβιτς και Ρούμπιο. Αυτή είναι και η τελευταία φορά που το καμάρι της Καταλωνίας κατάφερε να παρουσιάσει μία… dream team, αποτελώντας από τότε μία γλυκιά ανάμνηση που κοντεύει να σβήσει.
Την τελευταία 10ετία είδαμε πολλές καλές ομάδες να αναδεικνύονται, όπως η Ρεάλ των Ντόντσιτς-Σέρχιο, η Φενέρ των Σλούκα-Βέζελι, ο Ολυμπιακός των Σπανούλη-Πρίντεζη-Χάινς και η ΤΣΣΚΑ των Χαινς-Τεόντοσιτς, όμως καμία μέχρι φέτος δεν είχε το πλήθος των αστέρων που αναφέρθηκαν. Η Μπαρτσελόνα φέτος, γυρνάει το χρόνο… πίσω και αναμένουμε με αγωνία αν θα μετατρέψει την υπόθεση τίτλο σε απλό περίπατο, ή αν θα ζήσει ένα ανεπανάληπτο κάζο.
