Ο Βασίλης Σπανούλης σίγουρα και ονειρευόταν και άξιζε ένα διαφορετικό φινάλε. Το ονειρευόταν τουλάχιστον με μια επιτυχία με την λατρεμένη του Εθνική ομάδα και το έδειξε στην αρχή του καλοκαιριού. Το άξιζε σε γεμάτα γήπεδα με ζωντανή αποθέωση. Επειδή όμως ο Βασίλης Σπανούλης ήταν ένας κυνικός παίκτης, ήξερε και να πάρει κυνικά την πιο μεγάλη απόφαση της καριέρας του. Το τέλος, από την ώρα που έκρινε ότι αν συνέχιζε πολύ απλά δεν θα ήταν ο Σπανούλης.
Δεν έχει νόημα σήμερα να γραφτούν και να ειπωθούν πολλά για την παρουσία του Βασίλη στα γήπεδα του μπάσκετ. Τα κιτάπια έχουν καταγράψει τις μεγάλες του επιδόσεις, οι κάμερες και οι φωτογραφίες έχουν αποτυπώσει τις μεγάλες του στιγμές, όσοι τον συναστράφηκαν εμπράκτως στα γήπεδα, συμπαίκτες ή αντίπαλοι έχουν σε πλήθος περιπτώσεων αποδώσει τα εύσημα. Και φυσικά ο απλός κόσμος που τον παρακολουθούσε καθολικά αναγνώριζε μια τεράστια μπασκετική αξία.
Ο Βασίλης ήταν ο τύπος που αποφάσισε μικρός ότι «θα φτάσω στην κορυφή», δίνοντας όρκο ότι θα ξεπεράσει πολλά όρια για να το πετύχει και όχι απλά... λέγοντάς το. Ανήκει στην πολύ μικρή ομάδα των σπορ παγκοσμίως που έμπαιναν στο γήπεδο όχι απλά θεωρώντας, αλλά πιστεύοντας ακράδαντα ότι δεν υπάρχει καλύτερος από αυτούς. Και με τέτοια νοοτροπία, του έβγαινε και στην πράξη. Οι ατελείωτες ώρες δουλειάς και επιμονής, το ταλέντο που έτσι κι αλλιώς είναι απαραίτητο, είχαν την μεγάλη ώθηση από μια απαράμιλλη αυτοπεποίθηση, που πολλαπλασίαζε όλα τα άλλα χαρίσματα.
Ο Βασίλης έβαλε τον εαυτό του στην πολύ μικρή λίστα ανθρώπων που άλλαξε τη μοίρα ομάδων και τη ροή της καθημερινότητας πολλών. Η επίδρασή του στη ζωή και την ιστορία του Ολυμπιακού ήταν καταλυτική. Πήγε σε μια ομάδα που είχε κάνει την μακρόχρονη ύφεσή της μετά από μια λαμπρή περίοδο που είχε προηγηθεί και την εκτόξευσε. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί να αμφισβητήσει τη σύνδεσή του με την πιο σύγχρονη χρυσή εποχή του Ολυμπιακού και τις πολύ μεγάλες επιτυχίες του. Ηταν «η ομάδα του Σπανούλη» και αυτό το παραδέχονταν φίλοι και αντίπαλοι.
Είναι βέβαιο ότι ο Βασίλης έβαλε το όνομά του στη λίστα των παικτών οι οποίοι στην ιστορία του αθλήματος όσα χρόνια κι αν περνάνε, όσες γενιές κι αν αλλάζουν, θα μπαίνει στην κουβέντα, πάντα θα βρίσκεται αφορμή. Είναι ευλογία για την Ελλάδα που στο δικό της μπάσκετ φιλοξενήθηκε μια τόσο σημαντική και επιδραστική προσωπικότητα του αθλήματος. Θα είναι ακόμα μεγαλύτερη, αν αυτή η ασυμβίβαστη νοοτροπία νικητή, μείνει στο χώρο και από οποιοδήποτε πόστο μεταφέρει τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς του στις επόμενες γενιές.
