Ο Αλέξης Ράπτης ξεκίνησε αργά να χτίζει μια καριέρα, καθώς στις αρχές της δεκαετίας, δηλαδή το 2010 εμφανίστηκε στην Α2 με την ΑΕΚ Άργους, όπου ο Κώστας Οικονομάκης τον πίστεψε, και στη συνέχεια ακολούθησε μια λαμπρή πορεία.
Για τον πυροσβέστη από την Κατερίνη ο χρόνος δείχνει να έχει σταματήσει, καθώς στα 38 του χρόνια εμφανίζεται δυνατός, ενώ 234 του παιχνίδι στην κατηγορία, πέτυχε ρεκόρ καριέρας, έχοντας 23 πόντους με 5/7 βολές, 9/9 δίποντα, 9 ριμπάουντ και 30 βαθμούς αξιολόγηση, στην εκτός έδρας νίκη του Χαρίλαου Τρικούπη στην Ελευθερούπολη, με την προηγούμενη του επίδοση να είναι οι 21 πόντοι (7/10 δίποντα, 9 ριμπ., 25 αξιολόγηση) στην εκτός έδρας ήττα του Παγκρατίου στην Κατερίνη με 72-71 από τον Πιερικό Αρχέλαο στις 3/3/2012.
Ο έμπειρος φόργουορντ μιλώντας στο basketa.gr μίλησε για τη συγκεκριμένη νίκη, για το ρεκόρ τους, το Μεσολόγγι, τον Ντίνο Καλαμπάκο και τον Φώτη Βασιλόπουλο.
Ξεκινήσατε με νίκη σε μια δύσκολη έδρα όπως αυτή της Ελευθερούπολης : «Πάντα είναι καλό για μια ομάδα να ξεκινάει με το δεξί ένα πρωτάθλημα, και πόσο μάλλον σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα με τον ενθουσιασμό του πρωτάρη στη κατηγορία και με μια πολύ καυτή ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι φίλαθλοι της. Δίνει ψυχολογία και άλλο αέρα στην ομάδα για τη δύσκολη συνέχεια αυτή η επιτυχία μας»
Για σένα όμως η συγκεκριμένη νίκη είχε και μια διαφορετική σημαιολογία. Στα 38 σου χρόνια συνάντησες τον Ντίνο Καλαμπάκο και πάλι, και έκανες ρεκόρ καριέρας. Πόσο επηρέασε την απόφαση του να αγωνιστείς στο Μεσολόγγι η σχέση σου με τον coach και πως κρίνεις το συγκεκριμένο ρεκόρ : «Σχετικά με το ρεκόρ δεν είχα πραγματικά ιδέα. Το έμαθα από εσάς. Εννοείται πως για να φτάσω να σκοράρω 23 πόντους υπήρχαν και άλλοι τέσσερις παίκτες κάθε φορά στο παρκέ που έκαναν εξαιρετικά τη δουλειά τους, ώστε να βρίσκω και εγώ χώρους να τους εκμεταλλευτώ.Εξάλλου τα μεγάλα σουτ στο τέλος τα έβαλαν οι συμπαίκτες μου, όποτε τα εύσημα πηγαίνουν σε όλους. Ο καθένας τη δουλειά του!!!» για να συνεχίσει προσθέτοντας για τον Ντίνο Καλαμπάκο : «Επειδή μ αρέσει να λέω τα πράγματα με το όνομα τους ...όσο αφορά την απόφαση μου να αγωνιστώ στο Μεσολόγγι έχει να κάνει καθαρά,100% με τον coach.Αν δεν ήταν εδώ ο Καλαμπάκος είναι σίγουρο ότι δε θα ήμουν και εγώ εδώ,απλά τα πράγματα !!».
Κατερίνη, Άργος, Βέροια, Λευκάδα, Καστοριά και τώρα Μεσολόγγι. Έχεις εμπειρία από τις επαρχιακές ομάδες. Ποια κατάσταση συνάντησες στην ομάδα : «Εννοείται ότι αφού ξέρεις με ποιον έχεις να συνεργαστείς τη χρόνια, στη συνεχεία ενημερώνεσαι για τη κατάσταση που επικρατεί στην ομάδα .Και πράγματι η ομάδα αποτελείται από ανθρώπους αξιόπιστους,με αγάπη,όρεξη και λαχτάρα για την ομάδα που εκπροσωπεί την πόλη τους. Είναι η βιτρίνα της πόλης και γι αυτό το λόγο την αγκαλιάζει ολόκληρη η πόλη».
Με τον Φώτη Βασιλόπουλο μετά το Παγκράτι και τον Εθνικό βρίσκεται εκ νέου. Πόσο σε βοηθάει στο παιχνίδι σου : «Όταν έχεις συμπαίχτη το Φώτη ,εννοείται ότι το παιχνίδι σου και η δουλειά σου γίνεται αμέσως πιο εύκολη. Είμαι τυχερός που έχω συνυπάρξει ξανά μαζί του και πλέον η συνεργασία μας πολλές φορές γίνεται με τα μάτια. Όλοι ξέρουν ότι πρόκειται για ένα από τους καλύτερους guard της κατηγορίας,αν όχι τον καλύτερο».
Και στο κύπελλο εμφανιστήκατε ανταγωνιστικοί, ποιοι οι στόχοι του Χαρίαλου Τρικούπη : «Καταφέραμε να προκριθούμε στις πρώτες φάσεις του κυπέλλου και φέραμε στη πόλη του Μεσολογγιού για πρώτη φορά σε επίσημο παιχνίδι ομάδα της Α1, αγωνιζόμενοι με τον Πανιώνιο. Αυτός ήταν και ο σκοπός μας .Από εκεί και πέρα αυτό το παιχνίδι ήταν μια καλή πρόβα εν όψη πρωταθλήματος για μας, απέναντι σε μια ομάδα δυνατότερη από εμάς ,ώστε να δούμε σε τι επίπεδο ετοιμότητας είμαστε. Φανήκαμε ανταγωνιστικοί και χαιρόμαστε ,αλλά μέχρι εκεί καθώς ο στόχος μας είναι άλλος και αυτός είναι να επικεντρωθούμε στο πρωτάθλημα όπου θέλουμε να πάμε ένα βήμα παραπάνω σε σχέση με πέρσι. Το αν θα το καταφέρουμε θα δείξει ...υγεία να έχουμε δίχως τραυματισμούς και στο τέλος θα κάνουμε ταμείο».
Είσαι σχεδόν 1,5 μήνα στο Μεσολόγγι. Πως βλέπεις την αντίδραση του κόσμου για την ομάδα. Την έχουν αγκαλιάσει : «Ο κόσμος εδώ στο Μεσολόγγι αγκαλιάζει την ομάδα και γεμίζει το γήπεδο. Είναι στο DNA του Έλληνα φιλάθλου στις κακές εμφανίσεις να απογοητεύεται αμέσως και στις επιτυχίες να ενθουσιάζεται υπέρμετρα. Αυτό ισχύει παντού και κάτι ανάλογο ισχύει και εδώ».
Έχεις φτάσει στα 38 σου, έχοντας μια εξαιρετική καριέρα, πόσα χρόνια θα έχουμε την τύχη να βλέπουμε τον Αλέξη Ράπτη στα γήπεδα : «Είμαι σε μια ηλικία που δε μπορώ να πω ότι θα παίζω για αλλά 10 χρόνια,όσο και αν θα το ήθελα!!Στο τέλος της σεζόν κάνω τον απολογισμό μου και αναλόγως πράττω για την επόμενη χρονιά. Δε θέλω σε καμία περίπτωση να παίζω σε μια ομάδα ,όπου δεν αξίζω και δε μπορώ να ακολουθήσω τους ρυθμούς της .Πιστεύω να το αντιληφθώ έγκαιρα όταν δε θα μπορώ και να σταματήσω μόνος μου,πριν με σταματήσουν ,έως τότε θα με υποστείτε !».
