Ο Παναθηναϊκός γύρισε ένα χαμένο παιχνίδι με τη Ρεάλ Μαδρίτης στο ΟΑΚΑ και φαίνεται ικανός στο γήπεδό του να καταφέρει τα πάντα...
Η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ στο πρώτο ημίχρονο ήταν κάκιστη. Δεν είναι υπερβολική η λέξη. Η άμυνα που έπαιζαν οι «πράσινοι» ήταν ενός άλλου επιπέδου, σαφώς χαμηλότερου από αυτό στο οποίο ανήκουν. Από τη στιγμή βέβαια που οι φιλοξενούμενοι μύρισαν... αίμα και κατάλαβαν ότι από το... πουθενά –ήρθαν στην Αθήνα χωρίς πέντε βασικούς παίκτες- είχαν ευκαιρία για ένα «διπλό», τότε δεν θα την άφηναν ανεκμετάλλευτη. Το 54-40 εξηγούσε τα πάντα για την εικόνα του αγώνα.
Το «ζουμί» είναι αυτό που είπε ο Καταλανός τεχνικός στη συνέντευξη Τύπου. «Δεν γίνεται να ξεκινήσουμε ξανά έτσι έναν αγώνα». Πράγματι, απέναντι σε ομάδες με την ποιότητα της «Βασίλισσας» είναι «αυτοκτονικό» να μην μπαίνεις στο γήπεδο σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο. Η εικόνα θύμισε κάτι από πέρσι, όταν ο Παναθηναϊκός συνήθιζε να μένει από νωρίς πίσω και στη συνέχεια να τρέχει για προλάβει να σώσει ό,τι σώζεται.
Τι άλλαξε στο δεύτερο κομμάτι του αγώνα; Μα φυσικά η θέληση και το ένστικτο αυτοσυντήρησης στα εντός έδρας παιχνίδια. Είναι κάποιες φορές που η τακτική περνάει σε δεύτερη μοίρα... Αν το «τριφύλλι» δεν... μασούσε σίδερα τότε δεν θα μπορούσε ποτέ να γυρίσει σε αυτό το ματς. Η Ρεάλ το είχε πιστέψει και συνέχιζε να είναι εύστοχη σε μεγάλα σουτ. Στην πραγματικότητα το «κλειδί» της ανατροπής έχει ονοματεπώνυμο.
Ο Τζέιμς Γκιστ διανύει μερικές από τις καλύτερες του μέρες στην Ελλάδα. Πολλοί ήταν εκείνοι που πίστεψαν ότι μετά τον περσινό σοβαρό τραυματισμό του με αντίπαλο την ίδια ομάδα στη Μαδρίτη, δεν θα ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος. Πόσο μεγάλο λάθος... Ο 31χρονος φόργουορντ/σέντερ είναι απολαυστικός και στις δύο πλευρές. Είναι ο πρώτος που παλεύει για το επιθετικό ριμπάουντ, αλλά και ο πρώτος που θα «σκυλιάσει» στην άμυνα μαρκάροντας από το «1» μέχρι το «5». Χθες έδειξε ότι διαθέτει και «κρύο αίμα» βάζοντας δύο κρίσιμες βολές στα 15’’ πριν το φινάλε.
Μετά ήρθαν και τα σουτ... Με τον Κέι Σι Ρίβερς να κατορθώνει να κάνει ό,τι δεν έκαναν οι συμπαίκτες του. Οι «πράσινοι» είχαν χάσει την πίστη τους κι αστοχούσαν ακόμα και σε φαινομενικά εύκολα σουτ. Από αυτά που τα έχουν. Ο Αμερικανός δεν ήταν τρομερά εύστοχος (4/11 τρίποντα), αλλά ήταν εκείνος που δεν δίστασε να βγει μπροστά και να αναλάβει την ευθύνη. Τελικά δικαιώθηκε τιμωρώντας την παλιά του ομάδα με είκοσι πόντους. Στα συν και το γεγονός ότι ο Νίκος Παππάς μετά τον αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε «χτύπησε» ξανά στο κρίσιμο σημείο με τρίποντο, όταν η μπάλα «ζύγιζε» αρκετά κιλά.
Τέλος ένα credit δικαιούται και ο Τσάβι Πασκουάλ. Ο 45χρονος προπονητής σαφώς και φέρει ευθύνη για τον τρόπο που έπαιξε ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ημίχρονο. Για τους 54 πόντους που δέχτηκε, αλλά και για το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να παρέμβει και να «φρενάρει» τους αντιπάλους. Στο δεύτερο μέρος αρχικά κατάφερε να πείσει τους πάντες ότι ο αγώνας δεν ήταν χαμένος. Στο λάθος που έγινε στην πρώτη κατοχή του τρίτου δεκαλέπτου, η εικόνα του στον πάγκο ήταν τέτοια που σε έπειθε ότι υπήρχε πλάνο και ηρεμία ότι εφόσον αυτό το ακολουθήσουν οι παίκτες, κάτι θα αλλάξει. Στο τέλος αποφάσισε την πρώτη φορά να κάνει φάουλ για να έχει η ομάδα του την τελευταία επίθεση, αλλά όταν ο Λάσο έπραξε το ίδιο, στη συνέχεια άλλαξε απόφαση κι επέτρεψε στη Ρεάλ να επιτεθεί.
Σε αυτές τις περιπτώσεις το αποτέλεσμα λέει αν δικαιώθηκε κάποιος ή όχι. Ενδεχομένως είχε υψηλό βαθμό ρίσκου αυτή η απόφαση, αλλά από τη στιγμή που το σουτ του Τόμπκινς βρήκε σίδερο, ο Πασκουάλ μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένος.
Εν κατακλείδι, με βάση το πρόγραμμα που έχει βγάλει ο Παναθηναϊκός στις πρώτες εννιά αγωνιστικές, το 6-3 που έχει είναι εξαιρετικό. Πλέον έχει τις αναμετρήσεις με Μάλαγα, Μακάμπι και Αρμάνι Μιλάνο στο γήπεδό του, αλλά και τη Ζαλγκίρις έξω. Είναι λοιπόν στο χέρι του να συνεχίσει το νικηφόρο σερί και να συνεχίσει να κοιτάει όλο και ψηλότερα στον βαθμολογικό πίνακα.
