Ο Αντώνης Φώτσης πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένος από τον εαυτό του. Έβγαλε πολλά χρήματα και εξασφάλισε μια άνετη ζωή γι' αυτόν και την οικογένειά του κάνοντας επάγγελμα το αγαπημένο του παιχνίδι. Το μπάσκετ. Έμεινε στο κορυφαίο επίπεδο για μια 20ετία, έπαιξε στις καλύτερες ομάδες, κέρδισε τίτλους και δόξα.
Όμως το πιο σημαντικό είναι ότι σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του υπήρξε ασυμβίβαστος χωρίς ταυτόχρονα να κάνει φασαρία ως επαναστάτης. Έκανε πάντα αυτό που ήθελε, δίχως όμως να έρχεται σε ρήξη με κανέναν. Ήσυχα και ωραία. Γι' αυτό πέτυχε κάτι που είναι σπάνιο σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο στην Ελλάδα. Ταυτίστηκε με μία μεγάλη και λαοφιλή ομάδα, όπως ο Παναθηναϊκός, αγαπήθηκε και κέρδισε μόνιμη θέση στις καρδιές των φίλων της, παρά το γεγονός ότι έφυγε τρεις φορές από αυτήν και επέστρεψε άλλες τόσες!
Ο Αλβέρτης και ο Διαμαντίδης δεν... κουνήθηκαν από τον Παναθηναϊκό από τότε που πήγαν σε αυτόν και έγιναν σημαίες του. Ο Φώτσης απολαμβάνει ανάλογης αποδοχής από τους φίλους του "τριφυλλιού", αλλά ταυτόχρονα έχει να λέει πως δοκίμασε τα πάντα. Και το ΝΒΑ και την εμπειρία της συμμετοχής σε τρία διαφορετικά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, πλην του ελληνικού, με εμβληματικές ομάδες. Όταν ήθελε να αλλάξει περιβάλλον και να δοκιμάσει κάτι καινούριο, δεν κώλωνε. Το έκανε και δεν έτρεχε τίποτα. Κι όταν ήθελε να γυρίσει, γύριζε και ο Παναθηναϊκός τον περίμενε με ανοικτές αγκάλες. Γιατί ποτέ δεν έφυγε μαλωμένος. Γιατί πάντα ήταν ευθύς και ξηγημένος. Μεγάλο επίτευγμα αυτό.
Και έγινε εφικτό, διότι στο μυαλό και την ψυχή του Φώτση υπάρχει μόνο το μπάσκετ. Και η επιθυμία να απολαύσει όλα όσα μπορεί αυτό να του προσφέρει. Τίποτα άλλο. Γι' αυτό επιστρέφει τώρα στις ρίζες του. Οι οποίες-αν μας επιτρέπεται να μπούμε λίγο στα παπούτσια του και να ερμηνεύσουμε την απόφασή του, που έκανε πάταγο-δεν είναι ακριβώς ο Ηλυσιακός, η πρώτη του ομάδα, αλλά η ίδια η χαρά του παιχνιδιού.
Ο Αντώνης επιστρέφει στην εποχή όπου το μπάσκετ ήταν μόνο διασκέδαση και τίποτα άλλο. Πλέον θα προπονείται όσο θέλει και θα παίζει έναν αγώνα την εβδομάδα στην ΕΣΚΑ, λαμβάνοντας ως μοναδική αμοιβή τα συναισθήματα που βιώνεις στη νίκη και την ήττα, την κουβέντα και την πλάκα με τους συμπαίκτες και τον προπονητή για το παιχνίδι, για τον επόμενο αντίπαλο και όλα αυτά τα ωραία που τον έκαναν να αγαπήσει το μπάσκετ. Με τη διαφορά ότι τώρα θα τα απολαύσει δίχως να έχει την πίεση που αισθανόταν πιτσιρικάς, όταν έπρεπε να φτάσει κάπου, να γίνει κάποιος. Είναι η πρώτη φορά που θα του συμβεί αυτό και θέλει να το δοκιμάσει.
Διότι στο μεταξύ ο Αντώνης Φώτσης έγινε ο... Αντώνης Φώτσης.
Ένας μεγάλος μπασκετμπολίστας. Ένας ευλογημένος άνθρωπος...
