¡Seguimos soñando! Είναι οι δύο λέξεις που κοντεύουν να γίνουν το μότο της Ιμπεροστάρ Τενερίφε φέτος. Ή για να είμαστε πιο σωστοί της Club Baloncesto Canarias. Και ήδη κάπου εδώ μπήκε από μόνο του το πρώτο συστατικό της επιτυχίας της ομάδας. Ένας ισχυρός χορηγός, που φροντίζει να μην υπάρχουν παράπονα και να τηρούντα τα συμφωνηθέντα στο οικονομικό κομμάτι. Ήταν η αρχή... Ήταν η βάση για να μπουν στη θέση τους τα υπόλοιπα κομμάτια και να μπορούν οι φίλοι των «κιτρινόμαυρων» «να συνεχίσουν να ονειρεύονται».
Η διοίκηση
Ο Φέλιξ Ερνάντεθ Ροντρίγκεθ, θα έχει να το λέει πως ήταν πρόεδρος στην πιο επιτυχημένη χρονιά στην ιστορία της ομάδας. Προσέξτε: Είναι κάτι που ισχύει ακόμη κι αν από εδώ και πέρα ακολουθήσουν μόνο ήττες. Κι αυτό γιατί έχει περάσει στους 16 του Champions League και έχει ήδη κάνει 16 νίκες στο ισπανικό πρωτάθλημα. Το ρεκόρ της σε μια ΟΛΟΚΛΗΡΗ χρονιά από το 1939 που ιδρύθηκε ο σύλλογος. Δεξί χέρι του κυρίου Ερνάντεθ Ροντρίγκεθ, ο Ανιάνο Καμπρέρα Ροντρίγκεθ. Αυτό που λέμε εδώ στα μέρη μας ο μάνατζερ της ομάδας. Είναι και αυτός που με το τμήμα μάρκετινγκ έχουν καταφέρει να φέρουν κοντά στην ομάδα και την κοινωνία του νησιού, αφού ΚΑΘΕ εβδομάδα ένα σχολείο, ένας φορέας θα επισκεφθεί την προπόνηση, τα παιδιά θα γνωρίσουν το γήπεδο και τους παίκτες, θα παίξουν και θα φωτογραφηθούν μαζί τους.
Είναι και αυτός που διαπραγματεύτηκε τα πάντα το καλοκαίρι, κάνοντας την πρώτη του μεγάλη κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση ουσιαστικά μια σεζόν νωρίτερα. Όταν στις 15 Νοεμβρίου του 2015 κάθησε στον πάγκο της ομάδας για πρώτη φορά ο Τσους Βιδορέτα.
Ο προπονητής
Η ομάδα βρισκόταν στην τελευταία θέση και στο 0-5 στο ισπανικό πρωτάθλημα. Ο Βάσκος τεχνικός έβαλε το μπλε κουστούμι του, την κίτρινη γραβάτα του και οδηγήσε την Ιμπεροστάρ Τενερίφε στην πρώτη της νίκη στη σεζόν 2015-16 και τελικά στην ένατη θέση της τελικής βαθμολογίας με ρεκόρ 16-18. Να σημειωθεί κάπου εδώ για την ιστορία πως η πρώτη νίκη του Βιδορέτα, στην πρώτη του παρουσία στον πάγκο, σημειώθηκε εντός έδρας επί της Γκραν Κανάρια... Της άλλης μεγάλης ομάδας των Καναρίων...
Ένας αγώνας με την Γκραν Κανάρια θα άλλαζε και φέτος τα πάντα. Και μάλιστα στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Η Ιμπεροστάρ Τενερίφε νίκησε για πρώτη φορά (ένα από τα πολλά «πρώτη φορά» που καταγράφει φέτος η ομάδα) εκτός έδρας τη γειτόνισσά της και λες και άγγιξε μαγικό ραβδάκι την ομάδα. Ακολούθησαν πέντε συνεχόμενες νίκες σε Ισπανία και Ευρώπη και από εκεί και πέρα ξαφνικά όλα άρχισαν να φαίνονται εύκολα. Νίκες στην Μπασκόνια, στο Μπιλμπάο, επί της Μπαρτσελόνα... Η λίστα είναι μεγάλη. Η ομάδα που δεν είχε ξεπεράσει τις 16 νίκες σε ένα πρωτάθλημα έφτασε τις 16 στην 22η αγωνιστική.
Ο Βιδορέτα είδε την ομάδα του να παίρνει αυτή τη 16η νίκη εκτός έδρας από τη Φουενλαμπράδα με ένα ακόμη ρεκόρ το 29-3 της δεύτερη περιόδου, η ομάδα κατευθύνθηκε στο Μπαράχας, επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο για Αθήνα και στην προσγείωση έμαθε πως είναι 1η στη βαθμολογία, πάνω και από τη Ρεάλ Μαδρίτης που είχε χάσει μετά από 26 συνεχόμενες εντός έδρας νίκες στο σπίτι της από την Γκραν Κανάρια.
Η άφιξή του το καλοκαίρι στο... νησί όπως λένε μεταξύ τους και οι παίκτες την Τενερίφη, άργησε λίγο το καλοκαίρι, καθώς ήταν στο τεχνικό επιτελείο της Εθνικής Ισπανίας, δίπλα στον Σέρτζιο Σκαριόλο. Μετά το Ρίο, πήρε και λίγες μέρες άδεια και έφτασε έτοιμος για δουλειά. Τα πρώτα αποτελέσματα ήταν ελαφρώς (;) απογοητευτικά: Πέντε αγώνες προετοιμασίας, πέντε ήττες και μάλιστα με εμφανίσεις που δεν τις λες και καλές. Τελευταία ήττα στο δικό της Κόπα Ίσολα, στο δικό της σπίτι από την Εστουδιάντες.
Οι παίκτες
Τεχνικό επιτελείο και διοίκηση αποφάσισαν να διατηρήσουν τον κορμό της ομάδας. Κάποιοι από τους παίκτες άλλωστε όπως ο Χαβιέ Μπεϊράν και ο Νίκο Ριτσότι, αλλά και οι Ντάβιν Ουάιτ, Ροντρίγκο Σαν Μιγέλ και Τιμ Αμπρομάιτις δηλώνουν απόλυτα ευτυχισμένοι στο νησί, χωρίς καμία πρόθεση να το κουνήσουν από εκεί. Έμειναν ακόμη ο Ουίλ Χάνλεϊ και οι «μικρότεροι» Μαμαντού Νιανγκ και Αντνάν Ομέραγκιτς.
Ο πρώτος παίκτης που ζήτησε ο Βιδορέτα ήταν ο δικός μας άνθρωπος, ο Γιώργος Μπόγρης. Και μάλιστα νωρίς μέσα στο καλοκαίρι. Οι δυο τους δεν ήταν άγνωστοι. Ο Βάσκος είχε ζητήσει τον Έλληνα σέντερ και ως προπονητής της Εστουδιάντες. Αν και νωρίς και ξέροντας πως πρέπει να πάρει μια σωστή απόφαση, ο Μπόγρης είπε το «ναι» για δύο λόγους: Πρώτον έδειξαν πόσο πολύ τον ήθελαν με την επιμονή τους και δεύτερον ήταν δεδομένο πως ο προπονητής τον ήξερε και τον ήθελε στην ομάδα. Και πολλές φορές αυτό είναι το μόνο που πρέπει να σκέφτεται ένας παίκτης. Η υπογραφή μπήκε νωρίς και ακολούθησαν ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα του ισπανικού μπάσκετ, ο Φραν Βάθκεθ, ο νεότερος Φεράν Μπάσας που έχει την ευκαιρία του στην ACB με την Τενερίφη, ο Λιθουανός Μάριους Γκριγκόνις, ο Άαρον Ντόρνεκαμπ που είχε εντυπωσιάσει στο γερμανικό πρωτάθλημα με τη Φράπορτ Σκαϊλάινερς.
«Είναι η ομάδα, οι παίκτες που ήθελα... Υπάρχει ενέργεια, εμπειρία, εικόνες που θα μας βοηθήσουν να παίξουμε σε ένα καλό επίπεδο στην ACB και στο Champions League», είχε πει τον Αύγουστο ο Βάσκος τεχνικός. Και συνέχισε να πιστεύει σε αυτό το υλικό. Ακόμη και όταν ήρθαν οι τραυματισμοί τόσο του Νίκο Ριτσότι (δύο μάλιστα μέχρι τώρα) και κυρίως του Χαβιέ Μπεϊράν ενός παίκτη που μπορούσε να κάνει τα πάντα για την ομάδα.
Η χημεία και…
«Το μυστικό είναι πως σε αυτή την ομάδα δεν υπάρχουν μπούφοι», είχε πει πολύ... γραφικά και παραστατικά ο Γιώργος Μπόγρης.
«Δεν υπάρχουν εγωιστές σε αυτή την ομάδα», δήλωνε ο Τιμ Αμπρομάιτις.
«Ο καθένας εδώ μπορεί να κάνει τη διαφορά», πρόσθετε ο Γουίλ Χάνλεϊ.
«Σήμερα ήμουν εγώ, άλλη φορά θα είναι κάποιος άλλος», τονίζουν Χαβιέ Μπεϊράν και Ντάβιν Ουάιτ.
Όλα τα παραπάνω σε βοηθούν να καταλάβεις τι εστί Ιμπεροστάρ Τενερίφη. Μια ομάδα στην οποία ο Τσους Βιδορέτα έχει βάλει τις βασικές αρχές του παιχνιδιού, που για ισπανική ομάδα ειδικά, έχει εκπληκτική κυκλοφορία της μπάλας μέχρι να βρεθεί το ανοιχτό σουτ (όχι πως λείπουν τα κλασικά τρελά τρίποντα στον αιφνιδιασμό), που ακουμπάει την μπάλα στη ρακέτα είτε για δημιουργία, είτε για εκτέλεση και η οποία παίζει μανιασμένη άμυνα, χωρίς να φοβάται τις επαφές αν το παιχνίδι τις απαιτεί. Δεν είναι τυχαίο πως είναι η ομάδα που οδηγεί τον αντίπαλό της στα περισσότερα άστοχα σουτ δύο πόντων!
…o ακομπλεξάριστος Τσους
Κλειδί σε όλα αυτά η εξυπνάδα των παικτών, αλλά και ο κύριος στην άκρη του πάγκου. «Μου αρέσει να ακούω τους παίκτες, να καταλαβαίνω το χαρακτήρα τους και να βρίσκω πως μπορώ να πλησιάσω τον καθένα ξεχωριστά», λέει και ο Ντάβιν Ουάιτ περιγράφει κάτι που όπως ομολογεί τον άλλαξε: «Μπήκα στο γήπεδο, έρχεται κοντά μου και μου λέει «έρχεσαι στο γήπεδο σαν στενοχωρημένος... Θέλω να έρχεσαι στο γήπεδο και να καταλαβαίνω πως είσαι χαρούμενος. Δεν χαμογελάς ποτέ...». Και μετά από αυτή την κουβέντα με αγκάλιασε σφιχτά. Νομίζω πως πραγματικά αυτή η στιγμή άλλαξε πολλά πράγματα μέσα μου. Ήμουν εκεί που ήθελα να βρίσκομαι».
Τέτοιες στιγμές υπάρχουν πολλές και με διαφορετικούς παίκτες. Δεν αποφεύγει την κουβέντα, την επιδικώκει. Δεν είναι απόμακρος. Καταλαβαίνει πως σε μια χρονιά με σειρά αγώνων και ιδιαίτερα δύσκολα ταξίδια χρειάζονται και κάποιες πιο χαλαρές στιγμές. Για να καταλάβει κάποιος, μόνο το Τενερίφη-Μαδρίτη είναι τρεις ώρες και πάντα υπάρχουν από εκεί μία ή και δύο ανταποκρίσεις για να φτάσει η ομάδα στον προορισμό της. Υπήρξαν φορές που το ταξίδι ήταν δύο ολόκληρες μέρες! «Είναι δύσκολα, αλλά είναι και αυτές οι μέρες, οι στιγμές που φέρνουν πιο κοντά την ομάδα», επισημαίνει σωστά ο Μπόγρης.
Άλλωστε ο ίδιος ο Έλληνας σέντερ παίζει μεγάλο ρόλο σε όλο αυτό. Κάτι που έχουν αναγνωρίσει και επισημάνει ακόμη και Ισπανοί δημοσιογράφοι. Η «La opinión» έγραψε ακόμη και κεντρικό θέμα με τίτλο «Το χαμόγελο του Μπογρίνιο» («La sonrisa de Bogrinho»), θέλοντας να υποδείξει το ρόλο που παίζει στο καλό κλίμα της ομάδας: «Στην πλευρά των κιτρινόμαυρων μπορείς να εισπράξεις μόνο θετική ατμόσφαιρα. Συγκέντρωση, αλλά και χαμόγελα σχεδόν μόνιμα. Ήρεμα πρόσωπο και χαμόγελα τα οποία έχουν μια ξεκάθαρη... πηγή: Τον Γιώργο Μπόγρη. Ο Έλληνας σέντερ δεν σταματά να πειράζει τους συμπαίκτες του. Ένα διαφορετικό κίνητρο, μία ακόμη εξήγηση για τις στιγμές που ζει φέτος η ομάδα.» Είναι ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το κείμενο, περιγράφοντας στιγμές από την προθέρμανση της ομάδας.
Ο Τσους Βιδορέτα είναι κοντά σε όλα αυτά. Έχει βρεθεί μετά από αγώνα εκτός έδρας με τους παίκτες του έξω και απλά έμεινε κοντά τους, τους κέρασε, γέλασε μαζί τους, τους πείραξε, τον πείραξαν. Ήξερε όμως καλά πως θα είναι πίσω όταν πρέπει, πως θα είναι την επόμενη μέρα στην προπόνηση όπως πρέπει και πως στον αγώνα θα είναι έτοιμοι να κάνουν αυτό που πρέπει. Είναι ίσως και το μεγαλύτερο μυστικό από όλα... Αυτή η εμπιστοσύνη και η ισορροπία που άλλες ομάδες κάνουν χρόνια να βρουν, αλλά η Ιμπεροστάρ Τενερίφη τα βρήκε από την πρώτη ουσιαστικά χρονιά, φτάνοντας να ζει το δικό της μικρό θαύμα.
Δείτε μία από τις σημαντικές νίκες της Ιμπεροστάρ Τενερίφε ΕΔΩ
Είναι και αυτός που διαπραγματεύτηκε τα πάντα το καλοκαίρι, κάνοντας την πρώτη του μεγάλη κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση ουσιαστικά μια σεζόν νωρίτερα. Όταν στις 15 Νοεμβρίου του 2015 κάθησε στον πάγκο της ομάδας για πρώτη φορά ο Τσους Βιδορέτα.
Ο προπονητής
Η ομάδα βρισκόταν στην τελευταία θέση και στο 0-5 στο ισπανικό πρωτάθλημα. Ο Βάσκος τεχνικός έβαλε το μπλε κουστούμι του, την κίτρινη γραβάτα του και οδηγήσε την Ιμπεροστάρ Τενερίφε στην πρώτη της νίκη στη σεζόν 2015-16 και τελικά στην ένατη θέση της τελικής βαθμολογίας με ρεκόρ 16-18. Να σημειωθεί κάπου εδώ για την ιστορία πως η πρώτη νίκη του Βιδορέτα, στην πρώτη του παρουσία στον πάγκο, σημειώθηκε εντός έδρας επί της Γκραν Κανάρια... Της άλλης μεγάλης ομάδας των Καναρίων...
Ένας αγώνας με την Γκραν Κανάρια θα άλλαζε και φέτος τα πάντα. Και μάλιστα στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Η Ιμπεροστάρ Τενερίφε νίκησε για πρώτη φορά (ένα από τα πολλά «πρώτη φορά» που καταγράφει φέτος η ομάδα) εκτός έδρας τη γειτόνισσά της και λες και άγγιξε μαγικό ραβδάκι την ομάδα. Ακολούθησαν πέντε συνεχόμενες νίκες σε Ισπανία και Ευρώπη και από εκεί και πέρα ξαφνικά όλα άρχισαν να φαίνονται εύκολα. Νίκες στην Μπασκόνια, στο Μπιλμπάο, επί της Μπαρτσελόνα... Η λίστα είναι μεγάλη. Η ομάδα που δεν είχε ξεπεράσει τις 16 νίκες σε ένα πρωτάθλημα έφτασε τις 16 στην 22η αγωνιστική.
Ο Βιδορέτα είδε την ομάδα του να παίρνει αυτή τη 16η νίκη εκτός έδρας από τη Φουενλαμπράδα με ένα ακόμη ρεκόρ το 29-3 της δεύτερη περιόδου, η ομάδα κατευθύνθηκε στο Μπαράχας, επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο για Αθήνα και στην προσγείωση έμαθε πως είναι 1η στη βαθμολογία, πάνω και από τη Ρεάλ Μαδρίτης που είχε χάσει μετά από 26 συνεχόμενες εντός έδρας νίκες στο σπίτι της από την Γκραν Κανάρια.
Η άφιξή του το καλοκαίρι στο... νησί όπως λένε μεταξύ τους και οι παίκτες την Τενερίφη, άργησε λίγο το καλοκαίρι, καθώς ήταν στο τεχνικό επιτελείο της Εθνικής Ισπανίας, δίπλα στον Σέρτζιο Σκαριόλο. Μετά το Ρίο, πήρε και λίγες μέρες άδεια και έφτασε έτοιμος για δουλειά. Τα πρώτα αποτελέσματα ήταν ελαφρώς (;) απογοητευτικά: Πέντε αγώνες προετοιμασίας, πέντε ήττες και μάλιστα με εμφανίσεις που δεν τις λες και καλές. Τελευταία ήττα στο δικό της Κόπα Ίσολα, στο δικό της σπίτι από την Εστουδιάντες.
Οι παίκτες
Τεχνικό επιτελείο και διοίκηση αποφάσισαν να διατηρήσουν τον κορμό της ομάδας. Κάποιοι από τους παίκτες άλλωστε όπως ο Χαβιέ Μπεϊράν και ο Νίκο Ριτσότι, αλλά και οι Ντάβιν Ουάιτ, Ροντρίγκο Σαν Μιγέλ και Τιμ Αμπρομάιτις δηλώνουν απόλυτα ευτυχισμένοι στο νησί, χωρίς καμία πρόθεση να το κουνήσουν από εκεί. Έμειναν ακόμη ο Ουίλ Χάνλεϊ και οι «μικρότεροι» Μαμαντού Νιανγκ και Αντνάν Ομέραγκιτς.
Ο πρώτος παίκτης που ζήτησε ο Βιδορέτα ήταν ο δικός μας άνθρωπος, ο Γιώργος Μπόγρης. Και μάλιστα νωρίς μέσα στο καλοκαίρι. Οι δυο τους δεν ήταν άγνωστοι. Ο Βάσκος είχε ζητήσει τον Έλληνα σέντερ και ως προπονητής της Εστουδιάντες. Αν και νωρίς και ξέροντας πως πρέπει να πάρει μια σωστή απόφαση, ο Μπόγρης είπε το «ναι» για δύο λόγους: Πρώτον έδειξαν πόσο πολύ τον ήθελαν με την επιμονή τους και δεύτερον ήταν δεδομένο πως ο προπονητής τον ήξερε και τον ήθελε στην ομάδα. Και πολλές φορές αυτό είναι το μόνο που πρέπει να σκέφτεται ένας παίκτης. Η υπογραφή μπήκε νωρίς και ακολούθησαν ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα του ισπανικού μπάσκετ, ο Φραν Βάθκεθ, ο νεότερος Φεράν Μπάσας που έχει την ευκαιρία του στην ACB με την Τενερίφη, ο Λιθουανός Μάριους Γκριγκόνις, ο Άαρον Ντόρνεκαμπ που είχε εντυπωσιάσει στο γερμανικό πρωτάθλημα με τη Φράπορτ Σκαϊλάινερς.
«Είναι η ομάδα, οι παίκτες που ήθελα... Υπάρχει ενέργεια, εμπειρία, εικόνες που θα μας βοηθήσουν να παίξουμε σε ένα καλό επίπεδο στην ACB και στο Champions League», είχε πει τον Αύγουστο ο Βάσκος τεχνικός. Και συνέχισε να πιστεύει σε αυτό το υλικό. Ακόμη και όταν ήρθαν οι τραυματισμοί τόσο του Νίκο Ριτσότι (δύο μάλιστα μέχρι τώρα) και κυρίως του Χαβιέ Μπεϊράν ενός παίκτη που μπορούσε να κάνει τα πάντα για την ομάδα.
Η χημεία και…
«Το μυστικό είναι πως σε αυτή την ομάδα δεν υπάρχουν μπούφοι», είχε πει πολύ... γραφικά και παραστατικά ο Γιώργος Μπόγρης.
«Δεν υπάρχουν εγωιστές σε αυτή την ομάδα», δήλωνε ο Τιμ Αμπρομάιτις.
«Ο καθένας εδώ μπορεί να κάνει τη διαφορά», πρόσθετε ο Γουίλ Χάνλεϊ.
«Σήμερα ήμουν εγώ, άλλη φορά θα είναι κάποιος άλλος», τονίζουν Χαβιέ Μπεϊράν και Ντάβιν Ουάιτ.
Όλα τα παραπάνω σε βοηθούν να καταλάβεις τι εστί Ιμπεροστάρ Τενερίφη. Μια ομάδα στην οποία ο Τσους Βιδορέτα έχει βάλει τις βασικές αρχές του παιχνιδιού, που για ισπανική ομάδα ειδικά, έχει εκπληκτική κυκλοφορία της μπάλας μέχρι να βρεθεί το ανοιχτό σουτ (όχι πως λείπουν τα κλασικά τρελά τρίποντα στον αιφνιδιασμό), που ακουμπάει την μπάλα στη ρακέτα είτε για δημιουργία, είτε για εκτέλεση και η οποία παίζει μανιασμένη άμυνα, χωρίς να φοβάται τις επαφές αν το παιχνίδι τις απαιτεί. Δεν είναι τυχαίο πως είναι η ομάδα που οδηγεί τον αντίπαλό της στα περισσότερα άστοχα σουτ δύο πόντων!
…o ακομπλεξάριστος Τσους
Κλειδί σε όλα αυτά η εξυπνάδα των παικτών, αλλά και ο κύριος στην άκρη του πάγκου. «Μου αρέσει να ακούω τους παίκτες, να καταλαβαίνω το χαρακτήρα τους και να βρίσκω πως μπορώ να πλησιάσω τον καθένα ξεχωριστά», λέει και ο Ντάβιν Ουάιτ περιγράφει κάτι που όπως ομολογεί τον άλλαξε: «Μπήκα στο γήπεδο, έρχεται κοντά μου και μου λέει «έρχεσαι στο γήπεδο σαν στενοχωρημένος... Θέλω να έρχεσαι στο γήπεδο και να καταλαβαίνω πως είσαι χαρούμενος. Δεν χαμογελάς ποτέ...». Και μετά από αυτή την κουβέντα με αγκάλιασε σφιχτά. Νομίζω πως πραγματικά αυτή η στιγμή άλλαξε πολλά πράγματα μέσα μου. Ήμουν εκεί που ήθελα να βρίσκομαι».
Τέτοιες στιγμές υπάρχουν πολλές και με διαφορετικούς παίκτες. Δεν αποφεύγει την κουβέντα, την επιδικώκει. Δεν είναι απόμακρος. Καταλαβαίνει πως σε μια χρονιά με σειρά αγώνων και ιδιαίτερα δύσκολα ταξίδια χρειάζονται και κάποιες πιο χαλαρές στιγμές. Για να καταλάβει κάποιος, μόνο το Τενερίφη-Μαδρίτη είναι τρεις ώρες και πάντα υπάρχουν από εκεί μία ή και δύο ανταποκρίσεις για να φτάσει η ομάδα στον προορισμό της. Υπήρξαν φορές που το ταξίδι ήταν δύο ολόκληρες μέρες! «Είναι δύσκολα, αλλά είναι και αυτές οι μέρες, οι στιγμές που φέρνουν πιο κοντά την ομάδα», επισημαίνει σωστά ο Μπόγρης.
Άλλωστε ο ίδιος ο Έλληνας σέντερ παίζει μεγάλο ρόλο σε όλο αυτό. Κάτι που έχουν αναγνωρίσει και επισημάνει ακόμη και Ισπανοί δημοσιογράφοι. Η «La opinión» έγραψε ακόμη και κεντρικό θέμα με τίτλο «Το χαμόγελο του Μπογρίνιο» («La sonrisa de Bogrinho»), θέλοντας να υποδείξει το ρόλο που παίζει στο καλό κλίμα της ομάδας: «Στην πλευρά των κιτρινόμαυρων μπορείς να εισπράξεις μόνο θετική ατμόσφαιρα. Συγκέντρωση, αλλά και χαμόγελα σχεδόν μόνιμα. Ήρεμα πρόσωπο και χαμόγελα τα οποία έχουν μια ξεκάθαρη... πηγή: Τον Γιώργο Μπόγρη. Ο Έλληνας σέντερ δεν σταματά να πειράζει τους συμπαίκτες του. Ένα διαφορετικό κίνητρο, μία ακόμη εξήγηση για τις στιγμές που ζει φέτος η ομάδα.» Είναι ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το κείμενο, περιγράφοντας στιγμές από την προθέρμανση της ομάδας.
Ο Τσους Βιδορέτα είναι κοντά σε όλα αυτά. Έχει βρεθεί μετά από αγώνα εκτός έδρας με τους παίκτες του έξω και απλά έμεινε κοντά τους, τους κέρασε, γέλασε μαζί τους, τους πείραξε, τον πείραξαν. Ήξερε όμως καλά πως θα είναι πίσω όταν πρέπει, πως θα είναι την επόμενη μέρα στην προπόνηση όπως πρέπει και πως στον αγώνα θα είναι έτοιμοι να κάνουν αυτό που πρέπει. Είναι ίσως και το μεγαλύτερο μυστικό από όλα... Αυτή η εμπιστοσύνη και η ισορροπία που άλλες ομάδες κάνουν χρόνια να βρουν, αλλά η Ιμπεροστάρ Τενερίφη τα βρήκε από την πρώτη ουσιαστικά χρονιά, φτάνοντας να ζει το δικό της μικρό θαύμα.
Δείτε μία από τις σημαντικές νίκες της Ιμπεροστάρ Τενερίφε ΕΔΩ
