Ο Νίκος Ζήσης φιλοξενήθηκε στο ΕΟΚ Web Radio, με αφορμή την συμπλήρωση των 19 χρόνων από την τεράστια νίκη της Ελλάδας κόντρα στη Γαλλία, στον ημιτελικό του Eurobasket του 2005.
Ο σπουδαίος πρώην διεθνής γκαρντ και νυν General Manager της "γαλανόλευκης" μίλησε μεταξύ άλλων, για το αξέχαστο νικητήριο τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη, την ανατροπή σε εκείνο το παιχνίδι αλλά και για την σημερινή Εθνική ομάδα.
Αναλυτικά είπε:
Για το ότι σαν σήμερα, το 2005, ήταν το μεγάλο σουτ του Διαμαντίδη επί της Γαλλίας: «Είναι μια ιστορική μέρα. Είναι σίγουρα ένα απ’ τα μεγαλύτερα σουτ του ελληνικού μπάσκετ και σίγουρα της “φουρνιάς” μας, γιατί μάς έδωσε τη δυνατότητα να πιστέψουμε ακόμη περισσότερο στους εαυτούς μας, ξέχωρα ότι σιγουρέψαμε ένα μετάλλιο εκείνη τη νύχτα, το οποίο έγινε χρυσό την επόμενη. Ουσιαστικά, μπαίνοντας στο τελευταίο λεπτό και χάνοντας 7 πόντους, πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να το καταφέρουμε και είδαμε αυτήν την ομάδα να κάνει πολλές ανατροπές. Όλα τα γεγονότα τα έχουν ζήσει οι άνθρωποι της γενιάς μας, τα μικρότερα παιδιά τα ακούν σαν ιστορίες. Όλα ξεκίνησαν απ’ αυτό το σουτ».
Για το πόσες φορές έχει ξαναδεί αυτήν τη φάση: «Την έχω δει πολλές φορές την φάση, δεν το κρύβω. Μπαίνεις στο YouTube και βλέπεις διάφορα βίντεο, τωρινά, highlights, ΝΒΑ και όλο και κάπου στο “πετάει”. Έτσι λες “γιατί να μην το δω άλλη μια φορά;”».
Για την ανατροπή του τελευταίου λεπτού: «Τότε ήμασταν μια ομάδα πάρα πολύ ισορροπημένη, δεν ξέρεις ποιος θα έβγαινε κάθε μέρα. Στο ματς με τη Γαλλία γενικά ήμασταν μέτριοι έως κακοί, αλλά φτάσαμε στο τελευταίο λεπτό να συνεχίσουμε να διεκδικούμε τη νίκη. Έχασαν και οι Γάλλοι κάποιες βολές με πολύ μεγάλους παίκτες, όπως ο Τόνι Πάρκερ και ο Ριγκοντό, αλλά έκανε ένα πολύ γρήγορο φάουλ ο Μπορίς Ντιό χωρίς λόγο στα τέσσερα τέταρτα του γηπέδου. Προφανώς για να γυρίσεις ένα ματς 7 πόντων σε 40” πρέπει να σου πάνε κάποια πράγματα. Νομίζω ήταν η πρώτη φορά που η ομάδα έκανε μια τέτοια ανατροπή και αυτό ήταν το έναυσμα να το ξανακάνει επανειλημμένα στα επόμενα χρόνια. Αυτό είναι κάτι που μνημονεύεται όλα αυτά τα χρόνια».
Για τη φάση του τριπόντου: «Ο Θοδωρής Παπαλουκάς ήταν ο παίκτης που ένιωθε καλά και άλλαξε το ματς, έβαλε προσωπικά καλάθια. Έκανε, όμως, το 5ο φάουλ, αλλά δε γινόταν να μην το κάνει, έπρεπε να σταματήσει ο χρόνος. Ο κόουτς Γιαννάκης δεν είχε time-out και την ώρα που σούταρε βολές ο Ριγκοντό μού είπε να πάρω εγώ τη μπάλα. Εγώ είχα μπροστά μου τον Ντιό, ο οποίος τότε ήταν… θηρίο, και έκανε το σωστό σε εκείνη τη φάση: να με στείλει στο αδύναμο χέρι και να μου δώσει μια απόσταση, έτσι ώστε το μόνο που είχα να κάνω ήταν ένα runner ή floater από τα 2-3 μέτρα με μικρό ποσοστό επιτυχίας. Έτσι, κάναμε μια φάση που την κάναμε επανειλημμένα στην προπόνηση. Σταμάτησα στα δύο πόδια, ο Δημήτρης κινήθηκε πολύ σωστά από πίσω, ο Πάρκερ για κλάσματα του δευτερολέπτου “πάγωσε”, τον έχασε, δε “διάβασε” σωστά τη φάση. Θα έπρεπε να μείνει με τον σουτέρ, έπρεπε να δει ότι ο Ντιό έμενε κοντά μου και δε χρειαζόταν να δώσει βοήθεια. Εκείνη την εποχή για κάποια χρόνια το μπάσκετ γενικότερα ήταν σε μια στάσιμη περίοδο. Αυτή η φάση, μαζί με τις επιτυχίες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού μετέπειτα, έδωσε πολύ μεγάλο έναυσμα να ξανάρθει το ελληνικό μπάσκετ στην κορυφή».
Για το αν ήταν σχεδιασμένο στο μυαλό του να πασάρει: «Είναι το μισό σουτ η πάσα, αλλά το θέμα είναι ποιος βάζει το σουτ. Τότε έκανα τον… σταυρό μου από μέσα μου ότι όταν θα σταματήσω και θα γυρίσω θα έχει κάνει κάποιος την κίνηση. Αυτό είναι και η σωστά δουλεμένη ομάδα. Όταν κάποια πράγματα τα κάνεις απ’ την προετοιμασία καθημερινά και πας στα ματς και κάνεις τα σωστά. Ο Δημήτρης έβαλε ένα σπουδαίο σουτ, αλλά έκανε και το σωστό».
Για το σουτ του Δημήτρη Διαμαντίδη: «Εκείνα τα χρόνια θεωρούσαμε ότι δεν έχει σουτ. Είναι πολλές φορές και ψυχολογικό. Πολλές φορές έρχεται η στιγμή στην καριέρα του παίκτη που πρέπει να βγάλει όλη τη δουλειά που κάνει. Ο Δημήτρης ήταν ένας σπουδαίος παίκτης και σπουδαίος δουλευταράς, γι’ αυτό έκανε την καριέρα που έκανε. Αυτή η φάση και για τον ίδιο σήμαινε πάρα πολλά».
Για το πού συγκαταλέγει στο ελληνικό μπάσκετ αυτήν τη φάση: «Αυτή η φάση θα έλεγα ότι ήταν η κορυφαία, μαζί και με τη νίκη επί των ΗΠΑ. Λόγω της αγκωνιάς του Βαρεχάο εγώ δεν ήμουν ενεργός στο ματς αυτό, αλλά ήταν σαν να έπαιξα. Ήταν ίσως η σπουδαιότερη επιτυχία του ελληνικού αθλητισμού, γιατί όλοι θυμόμαστε ποιοι ήταν τότε οι Αμερικάνοι. Κυρίως γιατί άλλαξαν όλον τον τρόπο σκέψης και φιλοσοφίας τους για τα καλοκαίρια τους, τι τριήμερα camp έκαναν, άλλαξαν όλη την προετοιμασία τους. Αυτή η φάση και το τρίποντο του Δημήτρη θα μείνει για πάντα “χαραγμένο” στις μνήμες μας, στις καρδιές μας. Σήμερα με σταμάτησε ένας στον δρόμο και μου είπε πως δε θα ξεχάσει ποτέ αυτήν τη φάση, το ουρλιαχτό που είχε βγάλει όταν καθόταν στο σαλόνι, ως έφηβος τότε. Είναι και η ατάκα του Βασίλη Σκουντή που το “δένει” όλο με έναν παραμυθένιο τρόπο».
Για το ότι αυτή η στιγμή μνημονεύεται μέχρι και σήμερα και τον στόχο του ελληνικού μπάσκετ: «Το 2005 σίγουρα είναι κάτι που θα μνημονεύεται για πάντα. Αυτό είναι το μεγάλο όνειρο και ο μεγάλος στόχος, η ιστορία να επαναληφθεί. Ήδη με τις ομάδες μας έχει “ανάψει η φλόγα”. Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε την Ευρωλίγκα. Είναι ένα σπουδαίο κατόρθωμα μετά από 12 χρόνια που γενικά “ψαχνόταν”, δεν είχε πάει Final-4 και το έκανε κατευθείαν μέσα σε μία χρονιά. Ο Ολυμπιακός είχε σταθερή πορεία στην Ευρωλίγκα, έκανε σπουδαίες σεζόν, για μία φάση δεν την κατέκτησε. Μην ξεχνάμε και τις υπόλοιπες ομάδες με τις πορείες τους στο BCL και το EuroCup. έχουν γίνει πράγματα και απ’ τους συλλόγους, αλλά και στις εθνικές ομάδες. Για ένα κακό τρίλεπτο δεν πήρε μετάλλιο η Εθνική Παίδων, το οποίο θα ήταν το δεύτερο των “μικρών” εθνικών ομάδων αυτό το καλοκαίρι. Το σημαντικότερο είναι το πόσους παίκτες θα βγάλουμε που θα επανδρώσουν τις μεγαλύτερές μας ομάδες και φυσικά την Εθνική Ανδρών. Αυτό είναι το μεγαλύτερο στοίχημα και το όραμα και όνειρο όσων ασχολούμαστε με το ελληνικό μπάσκετ».
Για το φετινό καλοκαίρι της Εθνικής Ανδρών: «Πραγματικά κάναμε σπουδαία δουλειά αυτό το καλοκαίρι, οι παίκτες μάς χάρισαν ένα σπουδαίο καλοκαίρι. Η πρόκρισή μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες μετά από16 χρόνια. Η “φουρνιά” μας το μεγαλύτερο επίτευγμά της στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν η οκτάδα, όπως και φέτος, ή της πολύ μεγάλης ομάδας της δεκαετίας του ’90 στην Ατλάντα που ήταν πάλι η οκτάδα. Μόνο και μόνο η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν τεράστια. Πριν το προολυμπιακό τουρνουά λέγαμε ότι η έδρα από μόνη της δε δίνει πρόκρισης, κάτι που το είδαμε σε υπερβολικό βαθμό το 2021, καθώς και φέτος με τους Λετονούς. Θεωρούμε ότι “χτίσαμε” κάτι για το μέλλον, η ομάδα είναι ενωμένη. Είναι άμεση η υποχρέωση που θα ‘χουμε για το μέλλον. Το παν είναι να είναι υγιείς οι παίκτες μας και θα είναι όλοι μαζί μας του χρόνου το καλοκαίρι. Σίγουρα επιδίωξη του κόουτς Σπανούλη είναι σε ένα παιχνίδι να έρθουν και κάποιοι νέοι παίκτες. Όλοι θα έχουν τις πιθανότητές τους και πρέπει να δείξουν την αξία τους μέσα στο γήπεδο. Έχουμε στο μυαλό μας ότι τα χρόνια περνούν και είναι σημαντική και η επόμενη μέρα. Το καλοκαίρι του 2025 θα είναι σπουδαία ευκαιρία, για μια ομάδα που έχει “χτίσει” ήδη μια συνοχή, παίζοντας με ομάδες παγκόσμιου βεληνεκούς. Το θέμα είναι πάντα να κοιτάμε το μέλλον και, αρχής γενομένης απ’ τα “παράθυρα” Νοεμβρίου-Φεβρουαρίου και έχοντας σαν τελικό στόχο το Ευρωμπάσκετ, θέλουμε να κάνουμε το επόμενο βήμα. Είμαστε όλοι πολύ περήφανοι για ό,τι έγινε αυτό το καλοκαίρι».
