Οι Σέλτικς και οι Χιτ απέδειξαν πως έρχονται ως νέες «δυναστείες» στο ΝΒΑ, αλλά ένας από τους δύο θα μείνει όρθιος στους τελικούς Ανατολής και το Basketa.gr σας παρουσιάζει τους «μονομάχους», εξηγώντας το τι θα κάνει τη διαφορά στη σειρά τους.
Τα τελευταία χρόνια στο ΝΒΑ δεν παρακολουθούμε μονάχα ομάδες, οι οποίες… αγοράζονται για να πάρουν τίτλους, ήτοι αποκτούν παίκτες που βρίσκονται ήδη στο επίπεδο του σούπερ σταρ, προκειμένου να φτάσουν άμεσα στο στόχο της κατάκτησης του δαχτυλιδιού. Ανάμεσα στους 30 συλλόγους, ορισμένοι αποφασίζουν να δημιουργήσουν αυτές τις συνθήκες με παίκτες διψασμένους, που οφείλουν να αποδείξουν την αξία που εκτιμάται από το ταλέντο τους, πιστεύοντας πως, με αυτό τον τρόπο, θα αποτελούν για περισσότερα χρόνια διεκδικητές της κορυφής.
Αυτή η περίπτωση συναντάται στον απόλυτο βαθμό στους τελικούς Ανατολής. Οι Μπόστον Σέλτικς και οι Μαϊάμι Χιτ αποτελούν ομάδες-υπόδειγμα, με τη «σφραγίδα» της συνεννόησης προπονητή και διοίκησης, που διάλεξαν να «χτίσουν» λιθαράκι προς λιθαράκι σύνολα, τα οποία εντυπωσιάζουν στο παρκέ με τη διαρκή τους πρόοδο και… δε θα ησυχάσουν, αν δεν έρθει η απόλυτη καταξίωση.
Πρόκειται για δύο ρόστερ, τα οποία με τον καιρό μπορούν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια δυναστεία. Από τις δύο αυτές υποψήφιες «αυτοκρατορίες», όμως, μόνο μία θα επιβιώσει και θα φτάσει μέχρι τους τελικούς.
Ο Ντάνι και ο Μπραντ γνωρίζουν
‘Ηταν καλοκαίρι του 2013, όταν οι Σέλτικς αποφάσιζαν να εμπιστευτούν έναν προπονητή προερχόμενο από το κολλεγιακό πρωτάθλημα. Ένα «ωχ» σίγουρα ακούστηκε από πολλούς, με βάση την προηγούμενη… τραυματική και καταστροφική εμπειρία με τον Ρικ Πιτίνο, που στο δικό του μεγάλο διάστημα είχε καταφέρει να μετατρέψει σε κάτι λιγότερο από κομπάρσο μια ομάδα με προοπτική να πρωταγωνιστήσει για μια δεκαετία, χάρη στις επιλογές που είχε στο draft του 1997, όταν ανέλαβε, και όχι μόνο.
Ο Μπραντ Στίβενς, όμως, ήταν μια διαφορετική περίπτωση. Δεν ήταν ένας… φτασμένος τεχνικός, όπως ήταν ο Πιτίνο στο NCAA ήδη την εποχή, που έπαιρνε τα ηνία των «Κελτών», μα ένας φέρελπις κόουτς με εντυπωσιακή δουλειά στο Μπάτλερ για μόλις έξι χρόνια, ένα Πανεπιστήμιο που δε θα έλεγε κανείς πως είναι από τα πιο ξακουστά για τις διακρίσεις του. Με τον ίδιο στο «τιμόνι», μάλιστα, οι Μπούλντογκς έπαιξαν τους δύο μοναδικούς τελικούς τους, το 2010 και το 2011.
Πάνω σε αυτόν, λοιπόν, επιλέχθηκε να «χτιστούν» οι Σέλτικς της νέας εποχής. Στη θέση των Πιρς, Γκαρνέτ, Άλεν και Ρόντο, άρχισαν να έρχονται παίκτες, που με τον καιρό «οικοδομούσαν» ένα ρόστερ, το οποίο για καιρό θα βρισκόταν στην κορυφογραμμή του ΝΒΑ. Επτά χρόνια μετά, το σχέδιο αυτό δικαιώνεται βήμα προς βήμα, με την επιμονή τόσο του τεχνικού όσο και του Ντάνι Έιντζ, που είχε πάρει τη δύσκολη και αντιδημοφιλή απόφαση να διώξει την «παλιά φρουρά».
https://www.youtube.com/watch?v=c8Fcf7fv_h8&ab_channel=iNerdSome
Σε όλο αυτό τον καιρό, οι «τριφυλλοφόροι» γέμισαν, είτε μέσω καλών θέσεων στο draft είτε με έξυπνες επιλογές στην αγορά των ανταλλαγών και της free agency, παίκτες που σε καμία περίπτωση δεν είναι κορεσμένοι. Οι περισσότεροι είναι νέοι, κάθε χρόνο πιο ακμαίοι και δημιουργούν ένα σύνολο έτοιμο να κερδίσει διακρίσεις για πολλά χρόνια. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο αρχηγός, Μάρκους Σμαρτ, ο Τζέισον Τέιτουμ, ο Τζέιλεν Μπράουν, ο Ντάνιελ Τάις και όχι μόνο.
Ακόμη και ο Κέμπα Ουόκερ, που είναι πιο έμπειρος από τους προαναφερθέντες και σε υψηλότερο επίπεδο αίσθησης της παρουσίας ενός σούπερ σταρ, πρέπει να αποδείξει πως είναι παρών για τα δύσκολα, αφού τόσα χρόνια δεν πέτυχε τίποτα με τους Χόρνετς παρά την αναμφισβήτητη αξία του, ενώ και ο Γκόρντον Χέιγουορντ έχει το κίνητρο να ξεπερνά τους διαρκείς τραυματισμούς του και να δικαιώσει την προ τριών ετών «εκστρατεία» ανταλλαγών, που τον έφεραν στην ομάδα μαζί με τον Κάιρι Ίρβινγκ.
Εξίσου εντυπωσιακό, βέβαια, είναι πως όλα αυτά τα χρόνια οι Σέλτικς, παρά το ιστορικό «βάρος» τους, κάνουν υπομονή. Τα τελευταία χρόνια η κατάληξη ήταν κατώτερη των προσδοκιών, ειδικά στην περίοδο συνύπαρξης των Ίρβινγκ, Χέιγουορντ και Χόρφορντ, αλλά ποτέ δεν τους πέρασε από το μυαλό να «ξεριζώσουν» τον υπόλοιπο κορμό. Με τις απαραίτητες βελτιώσεις τους επιμένουν και, για να βρίσκονται για 3η φορά στα τελευταία τέσσερα χρόνια στους τελικούς Ανατολής, λογικά κάτι ξέρουν ο Ντάνι και ο Μπραντ. Το ερώτημα είναι μόνο, αν αυτή την φορά είναι ικανοί για το επόμενο επίπεδο.
https://www.youtube.com/watch?v=Abg0Ws1aPBI&ab_channel=NBA
Επίσημα το Μαϊάμι είναι ομάδα του προπονητή
Όταν το 2010 οι Μαϊάμι Χιτ έριχναν τη «βόμβα» με τη σύνθεση της τριάδας των ΛεΜπρόν Τζέιμς, Ντουέιν Ουέιντ και Κρις Μπος, πολλοί μπορεί να θεωρούσαν πως, όποιος τεχνικός κι αν καθόταν στον πάγκο, θα έφταναν… έστω στους τελικούς, μιας και η Ανατολή είναι μια περιφέρεια πιο αποδυναμωμένη από τη Δύση.
Κάπως έτσι, είναι βέβαιο πως η αξία του Έρικ Σπόλστρα δεν εκτιμήθηκε στο βαθμό, που έπρεπε. Τα επόμενα χρόνια, μάλιστα, η άποψη περί επιτυχίας λόγω των προαναφερθέντων Big-3 ενισχύθηκε, αφού από το 2014, όταν έφυγε ο ΛεΜπρόν, μέχρι το 2019, η ομάδα πήγε μόλις δύο φορές στα playoffs, φτάνοντας μόλις τη μία στα ημιτελικά Ανατολής. Για ποιο λόγο, όμως, να βρίσκεται ο ίδιος προπονητής στον πάγκο από το 2008 και να μην τον αλλάζουν, αφού δεν ερχόταν κάποια διάκριση;
Στην Φλόριντα ξέρουν, μάλλον, καλύτερα γιατί το έκαναν και αυτό αποδεικνύεται φέτος. Για ακόμη μια φορά, πρόκειται για μια ιδανική συνεργασία της διοίκησης, μέσω του εμβληματικού Πατ Ράιλι, με έναν τεχνικό που διαρκώς έχει ιδέες. Μιλάμε για έναν άνθρωπο, ο οποίος κατάφερε να διαρκέσει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, έχοντας ξεκινήσει στην ομάδα το 1997 ως αναλυτής βίντεο, για να προωθηθεί στη συνέχεια ως βοηθός και, πια, να είναι η ακλόνητη προσωπικότητα του πάγκου της.
https://www.youtube.com/watch?v=FhwH0HJeb04&ab_channel=A.M.Hoops
Μετά από χρόνια… ψαξίματος κι έχοντας πια αποφορτιστεί από το «βάρος» του να έχει ως ηγέτη μια προσωπικότητα σαν τον Ντουέιν Ουέιντ, έχοντας την υποχρέωση ακόμη και την τελευταία χρονιά της καριέρας του να «χτίζει» την ομάδα πάνω του, ο Σπόλστρα ξεκίνησε από πέρυσι μια διαδικασία ανανέωσης, που ήδη φέτος απέδωσε καρπούς, έχοντας κάνει «φύλλο και φτερό» Πέισερς και Μπακς.
Στη θέση του αγαπημένου, κορυφαίου και απόλυτα επιτυχημένου, μα κορεσμένου από όσα σπουδαία πέτυχε, Ουέιντ, έβαλε τον Τζίμι Μπάτλερ, που παρά το ταλέντο του δεν έχει καταφέρει ποτέ να οδηγήσει ομάδα σε επιτυχία. Δίπλα του υπάρχει ο πάντοτε συνεπής Γκόραν Ντράγκιτς και μετά… αρχίζει το πάρτι των νεαρών Μπαμ Αντεμπάγιο, Τάιλερ Χίρο, Κέντρικ Ναν και Ντάνκαν Ρόμπινσον, με τους Τζέι Κράουντερ, Κέλι Ολίνικ και Αντρέ Ιγκουοντάλα να προσθέτουν λύσεις ως πιο έμπειροι.
Όλοι αυτοί έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Έχουν την υποχρέωση στον εαυτό τους να αποδείξουν την αξία, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, και ο Σπόλστρα βρήκε τον τρόπο να διοχετευτεί αυτό το κίνητρο όσο καλύτερα γινόταν στο παρκέ. Με αυτό τον τρόπο, οι Χιτ μοιάζουν να βρίσκονται σε φοβερή κατάσταση, ικανοί να το πάνε μέχρι τέλους.
https://www.youtube.com/watch?v=RFWBaQhEObg&t=19s&ab_channel=NBA
Δύο οι υποψήφιες «δυναστείες», περισσότερες παραστάσεις οι νέοι των Σέλτικς
Κάπως έτσι, φτάνουμε στο σημείο να μιλήσουμε για δύο υποψήφιες «δυναστείες», αφού και τα δύο ρόστερ έχουν τέτοια νεανικότητα και προοπτική, που μπορούν για χρόνια να «βασιλέψουν», αν συνεχίσουν τις έξυπνες κινήσεις.
Εδώ, όμως, θα δώσουμε ένα προβάδισμα στους Σέλτικς. Με τον τρόπο, που έχουν «χτιστεί» τα δύο ρόστερ, πολλά θα κριθούν από την απόδοση των νεότερων αθλητών, που διαθέτουν μεγαλύτερες αρμοδιότητες στο παιχνίδι και οι προπονητές τους έχουν αφήσει ελεύθερους να αναπτύξουν τα χαρακτηριστικά τους σε μεγάλο βαθμό.
Οι νέοι των Σέλτικς, όμως, έχουν περισσότερες παραστάσεις σε φάση playoffs, ενώ για δύο σερί χρονιές έχουν δεχθεί ισχυρά χτυπήματα, την ώρα που έμοιαζαν ικανοί για κάτι σπουδαίο, μία με τους Καβαλίερς του ΛεΜπρόν το 2018, με το 7ο παιχνίδι στην έδρα τους, και μία με τους Μπακς πέρυσι, τους οποίους νίκησαν στο πρώτο ματς των ημιτελικών Ανατολής, αλλά μετά ο Γιάννης και η παρέα του… τους ξεγύμνωσαν κάθε αδυναμία, με αποτέλεσμα να γίνουν αλλαγές, με κυριότερη την αποχώρηση του Ίρβινγκ και του Χόρφορντ.
Με βάση αυτό το δεδομένο, λοιπόν, θα δώσουμε ένα μικρό προβάδισμα στην ομάδα της Βοστόνης, αν και όπως είδαμε στις προηγούμενες σειρές των δύο ομάδων με Ράπτορς και Μπακς, σίγουρα η σειρά θα κρατήσει επί μακρόν και θα βρίσκεται στη «σφαίρα» του απρόβλεπτου…
