Με τις δύο νίκες της επί του ΠΑΟΚ και της Νίμπουρκ η ΑΕΚ ξαναμπήκε σε τροχιά. Άφησε πίσω της τις ήττες από Περιστέρι και Χάποελ Ιερουσαλήμ, ανέκτησε την ηρεμία της και ουσιαστικά αρχίζει την φετινή προσπάθειά της από την αρχή. Άλλωστε Οκτώβρη μήνα ποτέ δεν χάθηκε τίποτα για καμία ομάδα και ο χρόνος για να εξαλειφθούν οι συνέπειες από τις δύο ήττες είναι πολύς.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη αφορά την αγωνιστική παρουσία της, που απέχει πολύ ακόμα από αυτό που έχει στο μυαλό του ο Λούκα Μπάνκι. Φυσιολογικό αυτό δεδομένου ότι όχι μόνο είναι αρχή της σεζόν, αλλά και ότι η ΑΕΚ δεν έχει παίξει μέχρι στιγμής σε κανέναν αγώνα πλήρης. Η απουσία του Σαντ Ρος είναι κομβική και δεν έχει επιτρέψει μέχρι στιγμής να δούμε την πραγματική φετινή ΑΕΚ.
Εκείνα όμως που προκαλούν εντύπωση και απορίες είναι τα μεγάλα σκαμπανεβάσματα που έχει η απόδοση της ομάδας μέσα στο ίδιο παιχνίδι. Δεν θα ασχολιόταν κανείς αν τόσο μεγάλες μεταπτώσεις παρατηρούνταν σε ένα μεμονωμένο αγώνα. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Όμως από τα τέσσερα επίσημα παιχνίδια της ΑΕΚ ως τώρα (δεν υπολογίζουμε τον αγώνα Κυπέλλου με τον Διαγόρα Δρυοπιδέων), στα τρία η Ένωση άλλαζε το καλό με το κακό της πρόσωπο (ή και αντίστροφα) με κινηματογραφική ταχύτητα μέσα στον ίδιο αγώνα. Μόνον το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ εξελίχθηκε φυσιολογικά. Τα άλλα τρία ήταν πραγματικά... roller coaster.
Στο Περιστέρι η ΑΕΚ έχασε στη δεύτερη περίοδο με επί μέρους σκορ 23-8. Και νίκησε στην τελευταία με 33-16! Μάλιστα στο 30' η εις βάρος της διαφορά ήταν στο -20 και η ψαλίδα έκλεισε στο -1 μερικά δευτερόλεπτα πριν από το τέλος.
Κόντρα στη Χάποελ Ιερουσαλήμ η ΑΕΚ προηγήθηκε στο ημίχρονο με 42-31 και με το που βγήκε από τα αποδυτήρια δέχθηκε ένα 13-27, με το οποίο η Χάποελ προηγήθηκε με 58-55 στο 30'.
Στην Πράγα η ΑΕΚ προηγήθηκε με +19 λίγο πριν από το τέλος του ημιχρόνου και με 52-36 στο ημίχρονο. Η Νίμπουρκ χρειάστηκε μόλις 8 λεπτά στην τρίτη περίοδο για να περάσει μπροστά με 62-61 και να επικρατήσει με 26-14 στο δεκάλεπτο. Στο 33', επίσης, η ΑΕΚ είχε προηγηθεί ξανά με +12 (78-66), αλλά 6,5 λεπτά αργότερα η Νίμπουρκ ολοκλήρωσε νέα ανατροπή (80-82).
Αν συμβεί μια φορά αυτό, δεν είναι θέμα. Αν συμβαίνει συνέχεια, τότε αποκτά διαστάσεις φαινομένου, που απαιτεί εξηγήσεις. Για την ώρα εξήγηση δεν έχει δοθεί, δημοσίως τουλάχιστον.
Μετά τον αγώνα με τη Χάποελ έλεγαν κάποιοι στην ΑΕΚ πως η ομάδα αιφνιδιάστηκε από την πιεστική άμυνα των Ισραηλινών στο δεύτερο ημίχρονο, την οποία αυτοί δεν είχαν παρουσιάσει σε κανένα φετινό παιχνίδι τους, επίσημο ή φιλικό. Και πως αυτό έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην κατάρρευση της Ένωσης στο τρίτο δεκάλεπτο. Θα μπορούσε να είναι μία εξήγηση αυτή. Όμως στα άλλα παιχνίδια τι συνέβη;
Μια εξήγηση θα μπορούσε επίσης να έχει σχέση με τον τρόπο με τον οποίο θέλει ο Λούκα Μπάνκι να παίζει η ΑΕΚ. Γρήγορα, που σημαίνει όχι μόνο τρέξιμο στο transition, αλλά και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας και αποφάσεις σε οργανωμένες επιθέσεις. Αυτό το στιλ μπορεί να σε απογειώσει, αλλά και να σε κατακρημνίσει, ανάλογα με το πόσο σωστές και αποδοτικές είναι οι αποφάσεις των παικτών. Και μέχρι να αφομοιωθεί πλήρως από τους παίκτες, πιο πιθανό είναι να συμβεί το δεύτερο.
Σε κάθε περίπτωση, εκείνο που θέλει η ΑΕΚ είναι χρόνο για να παρουσιαστεί πλήρης και να εμφανίσει την εικόνα που ο προπονητής της έχει γι΄αυτήν. Και τον κέρδισε με τις δύο νίκες επί του ΠΑΟΚ και της Νίμπουρκ.
