Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι αλληγορικός με όλα αυτά που προηγήθηκαν του αγώνα του Ολυμπιακού με την Αρμάνι, αλλά δεν είναι. Πολύ απλά διότι η εμφατική νίκη και κυρίως η εμφάνιση των Ερυθρολεύκων απέναντι στην πανάκριβη, πολυδιαφημισμένη και σαφώς πιο έτοιμη αγωνιστική (πριν το τζάμπολ) ιταλική ομάδα, ήταν έργο Ελλήνων σε πρώτο πλάνο έχοντας ως supporting cast και τους ξένους.
Ο Βασίλης Σπανούλης, τρέχει στο δρόμο με τις πρωτιές (πέρασε και στην κορυφή του συστήματος αξιολόγησης όλων των εποχών μετά τις ασίστ και οσονούπω έρχεται και ο τίτλος του κορυφαίου σκόρερ) αλλά παράλληλα είχε ένα ιδιαίτερα ώριμο παιχνίδι και ο Κεστούτις Κεμζούρα δείχνει να έχει βρει το κουμπί του για να τον κρατάει χαρούμενο και ουσιαστικό (δεν είναι τυχαίο ότι τον άλλαξε πολύ γρήγορα στο ξεκίνημα του αγώνα και όταν επανήλθε ήταν ακόμα καλύτερος). Ο Γιώργος Πρίντεζης, έδωσε μεγάλες βοήθειες στην άμυνα με τον Αντώνη Κόνιαρη να είναι ακόμα πιο αποτελεσματικός σε αυτόν τον τομέα με πολλά μάλιστα (τα αγαπημένα του Ρικ Πιτίνο) deflections. Οσο για τον Κώστα Παπανικολάου είναι σε δαιμονιώδη φόρμα τον τελευταίο καιρό, ξεχειλίζει από πάθος και ενέργεια και είναι η κινητήρια δύναμη της ομάδας του.
Αν σε αυτούς προσθέσει κανείς και τον Σάσα Βεζένκοφ που ουσιαστικά περισσότερο Ελληνας είναι (έχει και αυτή την υπηκοότητα άλλωστε μαζί με τη βουλγαρική) και εμφανίστηκε την κατάλληλη στιγμή έχει μια φουλ ελληνική πεντάδα, που δεν βοηθάει μόνο αγωνιστικά, αλλά και στα αποδυτήρια ώστε να είναι περισσότεροι συνειδητοποιημένοι και οι ξένοι για την φιλοσοφία της ομάδας.
Οι 31 πόντοι που σημείωσε ο Ολυμπιακός στο τρίτο δεκάλεπτο ήταν εντυπωσιακό επίτευγμα αλλά η νίκη ήρθε - και πάλι - από την άμυνα, την οποία εφάρμοσαν πιστά (στο πλάνο του προπονητή) και με αλληλοκάλυψη οι παίκτες του Κεστούτις Κεμζούρα που για ένα ακόμα βράδυ είχε εξαιρετικό κοουτσάρισμα απέναντι σε έναν θρύλο της προπονητικής (Ετόρε Μεσίνα).
Ο Λιθουανός θα ήθελε να είχε ετοιμοπόλεμο (διότι και να παίξει δεν θα είναι στο 100%) τον Γουίλι Ρίντ στο ΟΑΚΑ αλλά κυρίως θα τον ήθελε να είχε παίξει και με την Αρμάνι, διότι είναι ο ένας εκ των δύο (μαζί με τον Ρότσεστι) που ήρθε πριν από λίγο καιρό στην ομάδα και χρειάζεται προσαρμογή. Οπως και να έχει η ψυχολογία έχει αναστραφεί σε σχέση με πριν από 1-1/2 μήνα και αυτό είναι καλό για τη συνέχεια. Ομως ακόμα καλύτερο για τους Πειραιώτες είναι το γεγονός ότι στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια δείχνουν μια σταθερότητα στην απόδοσή τους, έχουν πλάνο και μάλιστα μέσα στον αγώνα ανεβάζουν την ένταση και το ρυθμό ακόμα και σε ομάδες πολύ πιο έτοιμες από αυτούς. Οπως χθες η Αρμάνι. Η παρουσία πάνω από 8000 θεατών στο παιχνίδι με τους Ιταλούς, δείχνει ότι ο κόσμος στηρίζει αυτή την προσπάθεια, που εκ των πραγμάτων βέβαια είναι σε πολύ πρώιμο στάδιο ακόμα.
