Η χθεσινοβραδινή εμφάνιση του Μόουζες Ράιτ μπορεί να μην είναι ο κανόνας με την έννοια του τόσο πρωταγωνιστικού ρόλου, μπορεί καν να μην επαναληφθεί, πολλά μπορεί. Μόνο που μπορεί αυτή να έγινε αντικείμενο πολλών συζητήσεων για τους πολλούς που βλέπουν τα προφανή, αλλά ο ίδιος ο Ράιτ είχε γίνει θέμα κουβέντα από τις πρώτες κιόλας μέρες της παρουσίας του στον Ολυμπιακό.
"Από αγκάθι βγαίνει ρόδο" που λέει ο λαός και... επαναλαμβάνει ο Ολυμπιακός, που είδε κάποια στιγμή στη σεζόν να ξεμένει από "πύργους" με τον ταυτόχρονο τραυματισμό των Φαλ και Μιλουτίνοφ και δεδομένης της σοβαρότητας του πλήγματος με τον δεύτερο ξαμολύθηκε στην αγορά να βρει ψηλό.
Ο Μπαρτζώκας "κοίταξε" την αγαπημένη του Τουρκία, αγαπημένη και πολλών που βρίσκουν εκεί ευκαιρίες αμερικανών, εκεί που δεν πρέπει να ξεχνάμε είχε "αρπάξει" και τον ΜακΚίσικ εν μέσω σεζόν και... ακόμα τον έχει κοντά του.
Ο προπονητής του Ολυμπιακού παρά τα μηδενικά χρονικά περιθώρια δεν έψαξε ένα "μπάλωμα", αλλά έναν παίκτη με χαρακτηριστικά που είχε δει στους προηγούμενους μήνες ότι έλειπαν από την ομάδα. Ο Ολυμπιακός ήταν μεν φόβητρο με τους "δίδυμους πύργους", ήταν δε ενίοτε και στατικός, χωρίς μεγάλη ευελιξία και μετά από κάποιο σημείο διαβάσματος από τους αντιπάλους χωρίς το μπάσκετ που τα δύο προηγούμενα χρόνια είχε χαρακτηριστεί από πολλούς ως το καλύτερο στην Ευρώπη.
Ο Μόουζες Ράιτ από νωρίς δεν κάλυψε απλά το τεράστιο κενό, αλλά έδωσε άλλη διάσταση στον Ολυμπιακό. Τόσο γρήγορη προσαρμογή κι επίδραση αφ' ενός μαρτυρά παίκτη κλάσης και ανώτερου επιπέδου, αφ' ετέρου κάνει λογική την αναζήτηση παρόμοιας περίπτωσης για "χειμερινή" μεταγραφή σε κάποια ομάδα. Στον Ολυμπιακό έπρεπε να ανατρέξουν στην σεζόν που ο αείμνηστος Ντούντα βλέποντας την ομάδα του να... αγκομαχάει, έβαλε μέσα στη σεζόν Λο και Ντόρσεϊ και πήρε την Ευρωλίγκα!
Ο τωρινός Ολυμπιακός επίσης πρόσθεσε "πακέτο" κοντού - ψηλού, αλλά κακά τα ψέματα από τον Λονγκ ούτε χρειαζόταν ούτε περίμενε όσα τότε ο Ιβκοβιτς, που ήθελε εναγωνίως "μαέστρο", ενώ τώρα ο Μπαρτζώκας ήθελε ακόμα έναν και κατά προτίμηση Ελληνα. Στους ψηλούς όμως, ο Ολυμπιακός έψαχνε παίκτη... σφραγίδα και τον βρήκε. Ειγνε κινητικός, πιο γρήγορος, εκρηκτικός και απρόβλεπτος, δημιούργησε μια αλυσίδα θετικών γεγονότων στο παιχνίδι του βάζοντας έναν ψηλό που... παίρνει φόρα και δημιουργεί αναταραχή υποχρεώνοντας την άμυνα να κινείται άρα και να δημιουργεί διαδρόμους και ευκαιρίες και πάει λέγοντας.
Και επειδή τα κατορθώματα του Ράιτ οδηγούν σε... αδικία, αξίζει αναφοράς και ο Πετρούσεφ διότι κι εκεί κατά κάποιο τρόπο κενό υπήρχε, του... Σίκμα, οπότε για τον Ολυμπιακό από έναν τραυματισμό και μια μεταγραφή που δε "βγήκε" προέκυψαν δύο καλά, πολύ... πιο καλά από όσο μπορούσε να περιμένει τέτοια εποχή.
Προσθέτοντας ο Ολυμπιακός όλα τα παραπάνω σε ήδη υπάρχοντα αγωνιστικά πλεονεκτήματα, με κυρίαρχο την σεμιναριακού επιπέδου άμυνά του που και χθες ανάγκασε τον αντίπαλο σε σωρεία λαθών, μπορεί πλέον να θεωρεί ότι έχει στο χέρι του, τουλάχιστον, την παρουσία του στα πλέι οφ και πολύ πιθανό ακόμα και το πλεονέκτημα έδρα. Σίγουρα επίσης, το παιχνίδι του πια ούτε στιγμή μπορεί να χαρακτηριστεί προβλέψιμο και αντιμετωπίσιμο. Με άλλα λόγια, στην τελική ευθεία της σεζόν πάει όπως θα ήθελε ο προπονητής του εξ αρχής, έστω κι αν χρειάστηκε "μερεμέτια" στη διαδρομή.
