Ο Ολυμπιακός της αγωνιστικής περιόδου 2022-23 έχει δεδομένα κατακτήσει "χώρο" στη λίστα των ομάδων που κατά καιρούς μνημονεύτηκαν επειδή έπαιξαν ολοκληρωτικό μπάσκετ για την εποχή τους. Ο ένας μετά τον άλλο οι αντίπαλοί του υποκλίνονται, οι παραέξω αλλά που βλέπουν μπάσκετ κάνουν το ίδιο και τουλάχιστον τον παραδέχονται, οι ίδιοι οι "δράστες" αυτής της καλοκουρδισμένης μηχανής περνάνε καλά και το δείχνουν σε κάθε ευκαιρία. Είναι βέβαιο ότι σε κανέναν από αυτούς, τους πρωταγωνιστές, δεν αρκούν τα κοπλιμέντα, δεν παίζουν για το ονόρε αλλά για τα αποτελέσματα που τα κρίνουν όλα, μα είναι επίσης βέβαιο ότι δε γίνεται και να μένουν αδιάφοροι στον... θόρυβο που προκαλούν σε διάρκεια.
Ο Ολυμπιακός συνέχισε τις παραστάσεις του και μέσα στην έδρα της Φενερμπαχτσέ, ο Δημήτρης Ιτούδης παραδέχτηκε ιπποτικά με τη σειρά του ότι η... νεότευκτη ομάδα του έχει πολύ δρόμο για να φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, οι "ερυθρόλευκοι" προσπάθησαν να βρουν άλλες λέξεις για να πουν τα πράγματα που με χαρά... υποχρεώνονται να πουν φέτος μετά από τα περισσότερα παιχνίδια και η ζωή συνεχίζεται. Το έχουν κάνει να φαίνεται τόσο απλό, όσο σίγουρα δεν είναι.
Ολα αυτά, εμφανίσεις και επακόλουθα, σίγουρα θα τα βλέπει ο Γιώργος Μπασρτζώκας και θα γελά. Με καμάρι για το δημιούργημά του στα αγωνιστικά λεπτά, με νόημα για τις αναδιπλώσεις στις οποίες έχει υποχρεώσει κόσμο και κοσμάκη μετά από τα αγωνιστικά λεπτά. Οχι κακοπροαίρετους, αλλά απλά σχολιαστές εκτός... χορού που βλέπουν σταδιακά να επιβεβαιώνεται ότι όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος.
Ακόμα και πλειοψηφία όσων από νωρίς έκριναν πολύ γεμάτο και σημαντικά ενισχυμένο από πέρυσι τον Ολυμπιακό, έβαλαν κάποιους αστερίσκους στην πορεία. Για τον Κάναν και τον Πίτερς αρχικά, ειδικά για τον πρώτο. Από το "δεν κάνει" μέχρι το πιο ήπιο "δε βγήκε ακριβώς όπως τον περίμεναν". Ο Ντόρσεϊ μπήκε ξαφνικά στην κουβέντα και λογικά από τότε ο Μπαρτζώκας θα έβλεπε, θα άκουγε και θα γελούσε. Με σιγουριά για την ομάδα που είχε φτιάξει, με σιγουριά και για όλα τα στοιχεία τα οποία είχε εκτιμήσει στον αμερικανό και τον είχε επιλέξει, απλά στήριζε. Συνέχιζε τη δουλειά, διατηρούσε τον ρόλο του, περίμενε την προσαρμογή του. Προφανώς ένιωθε ότι τα θεμέλια ήταν γερά για να αντέξουν στον χρόνο, του οποίου το πλήρωμα ήρθε και ο Κάναν... πήρε μπρος. Εδώ δεν ήταν θέμα ικανοτήτων ενός παίκτη. Εδώ ήταν θέμα δόμησης και λειτουργίας μιας ομάδας, αρχών και προγραμματισμού.
Υπήρξαν στην πορεία και, απόλυτα λογικοί, αστερίσκοι - ερωτηματικά, όταν εμφανίστηκαν τα απρόοπτα απουσιών βασικών γραναζιών της μηχανής. Ο Ολυμπιακός τα απάντησε και αυτά στην πράξη, πέρασε "άβρεχτος" ματς χωρίς Βεζένκοφ, πέρασε "άβρεχτος" χθες ματς χωρίς Σλούκα μα και Πίτερς που έχει βρει τον ρόλο του και γενικά... δε βρέχεται όσο προβληματισμό κι αν "σηκώνουν" τα εκάστοτε απρόοπτα. Αυτό που μένει πια να φανεί στην πορεία προς τα πλέι οφ, πέρα από το αν ο Ολυμπιακός θα μπει εκεί με πλεονέκτημα έδρας αφού οι ισορροπίες παραμένουν... ανατριχιαστικές μεταξύ τουλάχιστον πέντε ομάδων, είναι και το αν η δεδομένη για κάθε ομάδα αγωνιστική "ύφεση" έχει ξεπεραστεί χωρίς να γίνει ιδιαίτερα αισθητή ή, είναι μπροστά. 'Η... δεν είναι καν.
