Ο Ραφαήλ Αλαγάς γράφει στο Basketa.gr για τον απολογισμό της Εθνικής Γυναικών στο Ευρωμπάσκετ και την πραγματική πρόκληση, που τώρα ξεκινά για το άθλημα στην χώρα μας, με αποστολή να αναδειχθεί η διοργάνωση σε εφαλτήριο για όσα ακολουθήσουν μελλοντικά.
Με τη... σκόνη να έχει καθίσει από τον αποκλεισμό της Εθνικής Γυναικών από την Τουρκία, τα πράγματα είναι αρκετά ξεκάθαρα. Τα κορίτσια πάλεψαν, έπαιζαν η μία για την άλλη, άφησαν στο παρκέ κάθε ικμάδα των δυνάμεών τους, αλλά αποκλείστηκαν από έναν ανώτερο αντίπαλο, με τις Τουρκάλες να αποδεικνύεται, εκ των πραγμάτων, ότι είχαν περισσότερες έτοιμες επιλογές για μια αναμέτρηση τέτοιου επιπέδου και κρισιμότητας.
Δεν είναι ντροπή να το παραδεχόμαστε, αυτή είναι η πραγματικότητα. Η Εθνική Γυναικών πίστεψε στην υπέρβαση, αλλά αποδείχθηκε ένα μεγάλο όνειρο, που δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Τα δάκρυά τους μετά το παιχνίδι ήταν χαρακτηριστικά, όπως και η αγκαλιά που τους έδωσαν οι πάνω από 10.500 που βρέθηκαν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, σε μια συνθήκη που πιθανότατα δε θα ζήσουν ξανά, αντιλαμβανόμενες την ευλογία της στιγμής, αλλά μένοντας με το «κρίμα», που δεν κατάφεραν να πετύχουν το κάτι παραπάνω.
Το «κρίμα», βέβαια, είναι σχετικό και μάλλον δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα του αγώνα. Στη ζωή, άλλωστε, είμαστε υπεύθυνοι κατά κύριο λόγο για την προσπάθεια που κάνουμε. Προφανώς το αποτέλεσμα μετρά στο τέλος, όταν όμως έχεις καθαρή τη συνείδησή σου για το πόσο πάλεψες να φτάσεις σε αυτό, κι αυτό σου αναγνωρίζεται στο τέλος της ημέρας, είναι από τα πιο σημαντικά συναισθήματα, που μπορείς να βιώσεις.
Τα κορίτσια πέτυχαν απόλυτα σε αυτό το κομμάτι. Δεν ήταν τελικά τόσο δύσκολο, όταν πρόκειται για μια ομάδα, που αποτελεί τον ορισμό του υγιούς συνόλου. Κατάφεραν, λοιπόν, να εμπνεύσουν με τον τρόπο τους και να πείσουν όλο αυτό τον κόσμο να βρεθεί στο πλευρό τους και να τις στηρίξει, κερδίζοντας το στοίχημά τους και βιώνοντας μια στιγμή μοναδική, που θα κρατούν για πάντα στις καρδιές και το άλμπουμ της ζωής τους.
Το πραγματικό στοίχημα, όμως, τώρα ξεκινά και είναι ένας βασικός λόγος, που αναλάβαμε το Ευρωμπάσκετ Γυναικών. Δεν αναφερόμαστε, φυσικά, στη συνέχεια της διοργάνωσης, αλλά τη συνέχεια του αθλήματος στην χώρα μας, ώστε να καταφέρει να διακρίνεται στα επόμενα χρόνια και να εμπνέει, να βάζει πάντα νέο κόσμο, και φυσικά νέα κορίτσια, στο μπάσκετ.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει γίνει μια πολύ φιλότιμη προσπάθεια. Από τη βελτίωση του προϊόντος της Α1 Γυναικών σε ένα πρωτάθλημα πολύ πιο ανταγωνιστικό πλέον, μέχρι το W Rising Stars έως το μεγάλο γεγονός του Ευρωμπάσκετ Γυναικών, έχει φανεί η πρόθεση να αναπτυχθεί η πλευρά αυτή του αθλήματος, όμως χρειάζονται ακόμη περισσότερα, για να κεφαλαιοποιηθούν ακόμη περισσότερο αυτές οι πρωτοβουλίες και να σταλεί με σαφήνεια το μήνυμα της έμπνευσης, σε ένα ζήτημα που άπτεται και του κοινωνικού επιπέδου εκτός του αθλητικού.
Τα κορίτσια, λοιπόν, ενέπνευσαν και αγαπήθηκαν στην προσπάθειά τους αυτή, όμως ο κόπος τους αυτός δε θα σημαίνει τίποτα χωρίς αντίστοιχη συνέχεια. Η πρόθεση έχει φανεί, ότι υπάρχει και μένει να γίνει πράξη, καθιστώντας το Ευρωμπάσκετ Γυναικών ως ένα εφαλτήριο...
