Το ότι στο μπάσκετ νικητής βγαίνει ο καλύτερος είναι, σχεδόν απαράβατος, νόμος και δυστυχώς χθες το βράδυ επιβεβαιώθηκε στο Βερολίνο. Η Γερμανία ήταν καλύτερη από την Εθνική μας και δίκαια προχωράει στο Ευρωμπάσκετ που φιλοξενεί και που φιλοδοξεί να το κάνει δικό της. Το φιλοδοξούσε και η ελληνική ομάδα, μα γυρίζει με άδεια χέρια στην Αθήνα και κάνοντας πολλούς να πουν ότι όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός τα βλέπει και γελάει.
Δεν είχε τίποτα μεταφυσικό η εξέλιξη του χθεσινού αγώνα. Ανοιχτό βιβλίο ήταν η Γερμανία, με μια πανίσχυρη περιφέρεια και μεγάλες ελλείψεις στους ψηλούς. Εκτός από πανίσχυρη, η περιφέρειά της χθες ήταν και ανενόχλητη για αρκετά λεπτά στην αρχή. Κι όταν τέτοιους παίκτες τους αφήσεις να βρουν ρυθμό, μετά θα βάλουν και τα απίθανα. Και θα βάλουν και θα ξαναβάλουν και θα στήσουν πάρτι με τρελό χορό.
Το παιχνίδι εξελίχθηκε πολύ καθαρά για να χωράει μεγάλη ανάλυση. Η μία ομάδα έπαιξε πάνω από το 100% της, η άλλη μάλλον το χειρότερο παιχνίδι της στο Ευρωμπάσκετ. Δίκαια προχωράει η Γερμανία που σε διάρκεια επτά αγώνων έχει δείξει κατά συντριπτική πλειοψηφία τα θετικά της, δίκαια αποχωρεί η Εθνική μας που στο πιο κρίσιμο ήταν... εκτός.
Η Εθνική πήγε στη φετινή διοργάνωση ίσως με την πληρέστερη δυνατή στελέχωση που υπήρξε ποτέ. Οπως αποδείχθηκε, αυτή δεν ήταν αρκετή. Το 2017 να σκεφτούμε, πολύ πιο κοντά είχαμε φτάσει στην πρόκριση στα ημιτελικά, ένα σουτ απόσταση είχαμε με ομάδα που δε τη συνόδευαν τόσο μεγάλες προσδοκίες στην αναχώρησή της. Μα είπαμε, στο μπάσκετ παίζουν δύο και χθες ο... δεύτερος ήταν μακράν καλύτερος.
Οι αφορισμοί και η απόδοση ευθυνών είναι εύκολες τακτικές και σε τελική ανάλυση, δικαίωμα του καθενός είναι να έχει γνώμη και να την εκφράζει. Μεγαλύτερη στεναχώρια πάντως, από τους ανθρώπους που εδώ και 45 μέρες δουλεύουν αδιάκοπα στα γήπεδα, μακριά από τις οικογένειες και τους συλλόγους τους, μόνο και μόνο επειδή το γουστάρουν και θέλουν με πάθος να συνδράμουν σε μια επιτυχία της Εθνικής, αποκλείεται να έχει κάποιος. Τα πολλά δάκρυα των πρωταγωνιστών, άλλα που φάνηκαν και άλλα όχι, που προκλήθηκαν από το άδοξο φινάλε ενός ακόμα μεγάλου μπασκετικού ραντεβού, έδειξαν πράγματα. Οχι ότι αλλάζουν το δια ταύτα, μα έδειξαν πράγματα. Εδειξαν πόσο πολύ την πονάνε την ιστορία Εθνική όσοι την υπηρετούν κι έδειξαν κυρίως, ότι ήδη σκέφτονται πώς θα την ξαναστήσουν στα πόδια τους το συντομότερο δυνατόν.
Οι πρώτοι που αναγνωρίζουν ότι υπήρξε αποτυχία είναι οι ίδιοι. Από την ώρα που ουδείς εθελοτυφλεί, θα βρεθεί η άκρη. Η αγάπη για το μπάσκετ υπάρχει, η αγάπη του κόσμου γι' αυτή την ομάδα παραμένει αμείωτη, οπότε θα βρεθεί η άκρη.
