Ο ΑΠΑΣ για μια ακόμη χρονιά άφησε το στίγμα του, δημιουργώντας μια εξαιρετική ομάδα με την σφραγίδα του Κώστα Ρουμελιώτη.
Μετά το πέρας της σειράς και τον αποκλεισμό από τον Πρωτέα Βούλας ο έμπειρος τεχνικός θέλησε να κάνει τον απολογισμό του, αλλά και να εκφράσει τις ευχαριστίες του:
«Την Πέμπτη 25 Απρίλη στο κλειστό της Βούλας , τελείωσε το φετινό συναρπαστικό ταξίδι του ΑΠΑΣ ΝΆΞΟΥ. Θέλω εδώ , αποφεύγοντας τις κοινοτυπίες να πω μερικά λόγια από καρδιάς για το πώς βίωσα αυτή την περιπέτεια», για να ξεκινήσει μιλώντας για το πως χτίστηκε η συγκεκριμένη ομάδα:
«Στο τέλος της προηγούμενης πετυχημένης χρονιάς που ολοκληρώθηκε στα Playoffs ανόδου με την Μύκονο, αποχώρησαν από την ομάδα για διάφορους λόγους , στυλοβάτες της επιτυχίας (Μιλιντίγιεβιτς, Αναγνωστόπουλος, Προδρόμου κλπ).
Αποφασίσαμε να πάμε σε ένα διαφορετικό μοντέλο, με νεαρά ταλαντούχα παιδιά, ποντάροντας στην αθλητικότητα και παίρνοντας το ρίσκο της απειρίας. Μοναδικός στόχος h σωτηρία της ομάδας με σκοπό να αποφύγει τη δοκιμασία των play out. Ξεκινήσαμε 17 Αυγούστου στην Αθήνα λόγω της τουριστικής σεζόν στο νησί. Δουλέψαμε σκληρά , αλλά είχαμε την ατυχία με την έναρξη του πρωταθλήματος να χάσουμε για όλη την χρονιά ένα μεγάλο ταλέντο και κομβικό παίκτη για μας τον Κώστα Φιλοξενίδη. Στο πρώτο γύρο αντιμετωπίσαμε τον γνωστό πρόβλημα με τον Τσίρνιτς έναν εξαιρετικό παίκτη που για τους δικούς τους όμως λόγους δεν ήθελε να αγωνιστεί για την Νάξο. Αυτό μας στοίχησε βαθμολογικά . Κάναμε έναν εξαιρετικό δεύτερο γύρο με οκτώ συνεχόμενες νίκες , δεχόμενοι τα συγχαρητήρια από τους περισσότερους αντίπαλους προπονητές για το μπάσκετ που παρουσιάσαμε. Αυτό μας περιποιεί ιδιαίτερη τιμή», για να συνεχίσει:
«Κατακτήσαμε την τρίτη θέση, οι αριθμοί καμμιά φορά λένε την αλήθεια. Καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα ,τέταρτη καλύτερη άμυνα , δεύτερο καλύτερο goal average. Στο πρώτο γύρο των playoffs αποκλείσαμε την εξαιρετική ομάδα του Παλαιού Φαλήρου του coach Τερζή. Στο δεύτερο γύρο παίζοντας με μια ομάδα που φτιάχτηκε για να ανέβει τον Πρωτέα Βούλας, κάνοντας το break μέσα στη Βούλα χάσαμε με σοβαρό τραυματισμό ένα βασικό συντελεστή των επιτυχιών μας τον Παναγιώτη Στάθη, μένοντας ουσιαστικά με δύο ψηλούς. Εκεί άλλαξε η ροή της σειράς. Πλήρεις είχαμε μέχρι τότε 3-0 με τη Βούλα και πιστεύω ακράδαντα ότι με τον Παναγιώτη θα τελειώναμε την σειρά στη Νάξο. Συμβαίνουν όμως αυτά στον αθλητισμό».
Τέλος θέλησε να μιλήσει για τη διοίκηση, τους συνεργάτες και τους παίκτες του και να τους ευχαριστήσει: «Διάλεξα αυτή την δύσκολη και μοναχική δουλειά του προπονητή, γιατί πιστεύω σε αυτό που λέει ο Αλμπέρ Καμύ " Το να δημιουργείς είναι σαν να ζεις δύο ζωές". Νοιώθω περηφάνεια για αυτή την ομάδα για αυτά τα παιδιά. Περηφάνεια για τον Γιάννη Γκαβασιάδη που έπαιζε ένα γύρο με σοβαρό τραυματισμό και θα κάνει τώρα το χειρουργείο. Το ίδιο και ο Βάκης Λάκοβ , όπου οι γιατροί του είπαν να μείνει ένα μήνα έξω , αυτός δεν έλειψε ένα λεπτό. Ευχαριστώ τους συνεργάτες μου τους εξαιρετικούς προπονητές αλλά και ανθρώπους Νίκο Κλαδά , Αναστάσιο Βάβουλα, και Βασίλη Χρυσαλά χωρίς αυτούς δεν θα είχαμε καταφέρει τίποτα. Τους φυσικοθεραπευτές Βαγγέλη Κάρλοβιτς και Δημήτρη Ευαγγέλου. Ευχαριστώ την διοίκηση με Πρόεδρο τον κ. Κουτελιέρη, τον Μανώλη Μπαρδάνη ,τον Γιώργο Ατσαλίνο , τον Ισίδωρο Πέτρα, τον Κώστα Μαργαρίτη , τον Γιάννη Βενιέρη που δύο χρόνια μου εμπιστεύονται τις τύχες της ομάδας. Τον Γιάννη Χουζούρη για την πολύτιμη βοήθεια του.
Θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά τον πρώην Πρόεδρο και φανατικό υποστηρικτή του ΑΠΑΣ, Δημήτρη Πρωτοτονάριο, αν τον στενοχωρήσαμε έγινε άθελα μας. Ευχαριστώ δύο φίλους προπονητές από τον Αθήνα τον Ηλία Αρχιμανδρίτη για την βοήθεια χρόνων και τον Έκτορα Οικονομόπουλο ένα εξαιρετικό νέο προπονητή για τις ατέλειωτες συζητήσεις για το άθλημα που αγαπάμε! Πάνω από όλα όμως τους εξαιρετικούς αθλητές μου, είναι οι πρωταγωνιστές. Τις οικογένειες του Γιώργου Νεόφυτου και Χάρη Παρασκευόπουλου που δέχθηκαν να θυσιάσουν ένα χρόνο από τις σπουδές τους τα παιδιά τους για να δουλέψουν μαζί μας με τιμά απίστευτα. Μαζί με το κύπελλο ο ΑΠΑΣ έκανε σαν νησιωτική ομάδα 18 πολύωρα κοπιαστικά ταξίδια ,άνιση μάχη με τις ομάδες της Αθήνας. Έχω ζήσει έντονες στιγμές με το άθλημα που αγαπώ πολλές λύπες και λίγες χαρές. Ο ΑΠΑΣ μου χάρισε στο τελευταίο παιχνίδι στη Βούλα δύο από τις πιο συγκινητικές. Το κλάμα των παιδιών στα αποδυτήρια, το ήθελαν τόσο πολύ το άξιζαν να είναι στο τελικό. Η δεύτερη στιγμή είναι η αποθέωση της ομάδας στη Βούλα από τους Ναξιώτες , το ΆΠΑΣ ΟΛΕ που τραγουδούσαν μαζί με τους παίκτες. Γυρνώντας στο σπίτι μετά το παιχνίδι προς στιγμή ήμουν πολύ πικραμένος , ήξερα ότι αυτή η ομάδα άξιζε να είναι στο τελικό. Μετά συνειδητοποίησα την υπέρβαση πόσο τυχερός είμαι που αξιώθηκα τέτοιες στιγμές! Εύχομαι υγεία και δημιουργικό πάθος σε όλους. Καλό Καλοκαίρι»
