Η ουσία και οι εντυπώσεις είναι δύο έννοιες που συμπληρώνουν η μία την άλλη, άμεσα συνδεδεμένες, αλλά και με απαραίτητο τον διαχωρισμό τους. Σε ένα ντέρμπι «αιωνίων» πολλές φορές οι εντυπώσεις καλύπτουν την ουσία, αυτά είναι λογικά και αναπόφευκτα, τουλάχιστον για τον απλό κόσμο, τον εκτός ομάδων. Η ολοκληρωτική επικράτηση του Ολυμπιακού χθες το βράδυ στο ΣΕΦ στις πρώτες αναλύσεις είχε να κάνει περισσότερο με τον αντίπαλο, την έκταση της διαφοράς, τα ρεκόρ. Με το... δέντρο της βραδιάς δηλαδή και λιγότερο με το δάσος της σεζόν. Που αυτό όμως είναι που μακροπρόθεσμα μετράει και σίγουρα απασχολεί τον Γιώργο Μπαρτζώκα και τους παίκτες του.
Κοιτάζοντας την εικόνα του Ολυμπιακού και αυτή των υπόλοιπων ομάδων της ελίτ της Ευρωλίγκας που βαίνει προς την ολοκλήρωσή της, δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής να πει κάποιος ότι ο Ολυμπιακός αν δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση όλων, τουλάχιστον δεν υστερεί σε κάτι έναντι του οποιουδήποτε. Η διάρκεια των καλών του διαστημάτων μέσα στα ματς είναι μεγαλύτερη του συνηθισμένου ακόμα και για ομάδες αυτού του επιπέδου, η ποσότητα παικτών που του δίνουν λύσεις σε επίπεδο πρωταγωνιστών είναι μεγαλύτερη ίσως και κάθε προσδοκίας. Αυτά τα δύο φυσικά και είναι άμεσα σχετιζόμενα, αφού το να λειτουργούν στο ίδιο υψηλό επίπεδο όλες οι πεντάδες που βρίσκονται στο παρκέ και να μην πέφτει ο ρυθμός φέρνει το πρώτο αποτέλεσμα.
Η ευστοχία του Ολυμπιακού στο πρώτο δεκάλεπτο μπορεί να έμοιαζε εξωπραγματική και εν τέλει να ήταν αφού υπήρξε... διόρθωση στη συνέχεια, όμως έδειξε πολλά. Φαίνεται το σουτ που φέυγει από «βαριά χέρια» πιεσμένων παικτών, φαίνεται και αυτό που φεύγει από χέρια παικτών με περίσσευμα αυτοπεποίθησης. Στον Ολυμπιακό έδωσαν οι ίδιοι το δικαίωμα στον εαυτό τους να θεωρούν ότι όλα θα μπουν και όλα θα τα κερδίσουν.
Υπάρχουν κι άλλες «μικρές στιγμές» που δείχνουν την κατάσταση που επικρατεί στον Ολυμπιακό. Οι ματιές στον πάγκο μαρτυρούν πολλά. Οχι στον... όρθιο μαέστρο, τον Γιώργο Μπαρτζώκα που έχει εμπνευστεί και εν τέλει φτιάξει αυτό το πολύ καλό μπασκετικό μοντέλο, όσο στους... καθιστούς. Είναι μεγάλη κατάκτηση σε μια ομάδα αυτοί που δεν πατάνε το παρκέ να γελάνε, να υποστηρίζουν ένθερμα, να μεταδίδουν θετική αύρα. Και στον Ολυμπιακό υπάρχει αυτό.
Οπως πολλά μαρτυρούν και οι αντιδράσεις στο παρκέ όταν τα πράγματα ζορίζουν. Χθες δεν υπήρξαν τέτοιες στιγμές, αλλά είναι πολλά τα ματς που ο Ολυμπιακός μπήκε σε κρίσιμα τελευταία λεπτά και διαχειρίστηκε τις μπάλες σαν να έπαιζε... μήλα στις παιδικές διακοπές. Σιγουριά, αυτοπεποίθηση, χωρίς την έγνοια του «αν κάνω λάθος τι θα γίνει».
Ο Ολυμπιακός απάντησε με... θόρυβο σε όλα τα «επικίνδυνα» ερωτηματικά που, όχι παράλογα, υπήρξαν στο διάστημα των τεσσάρων συνεχόμενων ηττών το οποίο μοιάζει πια... από άλλη εποχή. Και κατάφερε να τα αντιστρέψει και τα επόμενα που έχει δημιουργήσει να αφορούν στο πόσο θετικό μπορεί να είναι το φινάλε μιας χρονιάς που κλιμάκωσε σταδιακά τις προσδοκίες και σίγουρα έχει αναγκάσει σε... υποχώρηση τον αρχικό στόχο του «εγχώριοι τίτλοι βασικά και στην Ευρώπη μια αξιοπρεπής πορεία». Οχι ότι άλλαξε το πρώτο σκέλος, αλλά το δεύτερο... αναβαθμίστηκε ραγδαία.
