Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για τον Παναθηναϊκό ο οποίος έγινε η χαρά της Ζαλγκίρις και για την «κατηφόρα» που δεν σταματάει.
Η φετινή έκδοση των «πράσινων» έχει καταφέρει κάτι ιδιαίτερα σπάνιο και το οποίο δεν συναντάει κάποιος συχνά. Μόλις κάποιος φίλος ή ουδέτερος παρατηρητής της ομάδας σκεφτεί λίγο θετικά και -νομίζει ότι- βλέπει κάποια ελπίδα, προσγειώνεται αυτόματα στην ωμή πραγματικότητα που δεν «κρύβεται» πίσω από δικαιολογίες απουσιών και προβλημάτων που δεδομένα αντιμετωπίζει το «τριφύλλι», αλλά ταλαιπωρούν και όλες τις υπόλοιπες ομάδες.
Το σύνολο του Δημήτρη Πρίφτη λοιπόν είχε δείξει ότι υπάρχει «ζωή» στον πλανήτη του μπασκετικού Παναθηναϊκού την περασμένη Παρασκευή, όταν παρά τους πολλούς «πονοκεφάλους» έπαιξε με ψυχή και πάθος και νίκησε τον Ερυθρό Αστέρα στο ΟΑΚΑ. Τους «ερυθρόλευκους» οι οποίοι δύο εικοσιτετράωρα αργότερα «λύγισαν» στο Βελιγράδι τη Φενέρμπαχτσε.
Γι' αυτόν το λόγο αρκετοί περίμεναν ένα θετικό αποτέλεσμα απέναντι στην ουραγό και χειρότερη (;) ομάδα της Ευρωλίγκας. Η Ζαλγκίρις βέβαια όχι μόνο δεν έχασε στην Αθήνα αλλά συνδύασε το ταξίδι της μ' ένα άνευ προηγουμένου «πάρτι» μέσα στο σπίτι των πρωταθλητών Ελλάδας.
Η αναμέτρηση θύμισε κάτι από κανονική διάρκεια του ΝΒΑ. Ο Παναθηναϊκός σκόραρε τα πιο θεαματικά καλάθια της βραδιάς αλλά δεν κατάφερε τίποτα περισσότερο, με την άμυνά του να πελαγοδρομεί και τελικά η υπόθεση τελείωσε μόλις από το πρώτο δεκάλεπτο.
Έχουμε ξαναγράψει σε τούτη εδώ τη γωνία ότι το μόνο που περιμένουν άπαντες στο «τριφύλλι», είναι να τελειώσει το μαρτύριο της συμμετοχής στη διοργάνωση, διότι η ομάδα έχασε το «τρένο» από νωρίς και πλέον -λανθασμένα- δεν υπάρχει κίνητρο, κάτι που είναι εμφανές και στην εικόνα του συνόλου. Βέβαια προκαλεί απορίες, από τη στιγμή που είχε δοθεί υπόσχεση για μάχη σε όλους τους αγώνες.
Τα λόγια λοιπόν έχουν στερέψει για τον Παναθηναϊκό στην Ευρωλίγκα και δεν χωράει κάποια ιδιαίτερη ανάλυση, όταν έχει υποστεί δύο άνετες ήττες από τη Ζαλγκίρις η οποία μετράει όλες κι όλες έξι νίκες στη σεζόν. Βέβαια μετά θυμάται κάποιος ότι και οι «πράσινοι» επτά έχουν πετύχει και καταλαβαίνει απλώς ότι διεκδικούν με αξιώσεις -και μάλιστα εδώ και καιρό- τον τίτλο της χειρότερης ομάδας για την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο.
Όσο για τη συνέχεια; Χρειάζεται «γερό στομάχι» για όποιον αντέχει να παρακολουθήσει τα παιχνίδια που απομένουν, με την εικόνα των εξεδρών του κάποτε «κολασμένου» ΟΑΚΑ, να μαρτυρούν την απογοήτευση του κόσμου.
ΥΓ. Το αυτονόητο έγινε πριν το τζάμπολ, με όλους τους συμμετέχοντες στον αγώνα να απαιτούν να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Και κάθε άλλος πόλεμος στον πλανήτη.
