Ο Βασίλης Σπανούλης εμφανώς συγκινημένος μίλησε στην κάμερα της ΕΡΤ μετά τη λήξη του μικρού τελικού του Ευρωμπάσκετ και την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου.
Αναλυτικά όσα είπε στην κάμερα της ΕΡΤ:
«Ελλάδα αυτό είναι για σένα. Αυτό το μετάλλιο το αφιερώνουμε σε όλους, σε αυτούς στην Ελλάδα, σε αυτούς στην ξενιτιά. Είμαι πολύ περήφανος που είμαι Έλληνας και αντιπροσωπεύουμε εδώ το έθνος».
«Κάναμε ένα απίστευτο τουρνουά, δυστυχώς κάναμε ένα κακό παιχνίδι στον ημιτελικό. Όλα τα άλλα τα ακούω κουταμάρες, ότι μας σταμάτησε η Τουρκία και το πλάνο της. Ο Αταμάν είναι ένας εξαιρετικός προπονητής, όπως και η Τουρκία είναι μία εξαιρετική ομάδα, όμως πιστεύω ότι αδικήσαμε τον εαυτό μας, δεν παίξαμε με ενέργεια και πάθος. Παρόλα αυτά μαζέψαμε τα κομμάτια μας και παρουσιαστήκαμε έτοιμοι για 38 λεπτά κόντρα στη Φινλανδία, κάναμε όλα τα λάθη σε 2 λεπτά, αλλά τα παιδιά αξίζουν συγχαρητήρια».
«Ήταν ένα φοβερό παιχνίδι, για 38 λεπτά κυριαρχήσαμε αμυντικά και επιθετικά. Είμαι πολύ περήφανος για αυτή την ομάδα και για το ελληνικό έθνος. Αυτό το μετάλλιο το αξίζουν όλοι οι Έλληνες, αυτοί που έρχονται εδώ και σε όλο τον κόσμο. Είμαστε ένας περήφανος λαός. Είχαμε πολλά χρόνια να πετύχουμε, είχαμε να πάρουμε μετάλλιο από την εποχή που έπαιζα εγώ. Ήταν η ώρα ο Γιάννης, ο Σλούκας, ο Παπ και όλα τα παιδιά να πάρουν ένα μετάλλιο. Το άξιζαν, ήταν ευλογία για μένα να είμαι προπονητής τους».
«Ο Σενγκούν είναι πολύ μικρός για να μιλήσει για τον Γιάννη. Επειδή ακούμε πολλά από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα από μπάσκετ να λένε ότι η Τουρκία κλείδωσε τον Γιάννη, αυτά είναι αηδίες. Δεν ήμασταν σε καλή μέρα, ο Γιάννης έχασε λέι απ, βρήκε ελεύθερους συμπαίκτες και έχασαν σουτ. Αυτά είναι ανοησίες, για όσους δεν έχουν πιάσει ποτέ μπάλα μπάσκετ στα χέρια τους. Σέβομαι τον κόουτς Αταμάν, είμαστε φίλοι και είναι σπουδαίος προπονητής, αλλά είναι άλλη ιστορία αυτό. Δεν είναι δίκαιο αυτό. Κάναμε ένα εξαιρετικό τουρνουά, εμείς βάλαμε τον εαυτό μας στη θέση αυτή, εμείς κάναμε έναν κακό ημιτελικό, η Τουρκία έπαιξε καλύτερα, έβαλε τα πάντα και αυτό είναι. Τους δίνουμε το χέρι και προχωράμε. Όλα τα άλλα είναι ιστορίες για ίντριγκα. Για μένα πιο σημαντικό είναι όχι το μετάλλιο, αλλά η σχέση που έχω χτίσει με τον Γιάννη, που ήμουν συμπαίκτης του και τώρα προπονητής είναι τιμή μου».
«Όταν μίλησα με τον Γιάννη πέρσι, του είπα πως τον πρώτο χρόνο θα χτίσουμε κάτι και τον δεύτερο χρόνο θα κερδίσουμε».
