Το μακρινό ταξίδι στον Καναδά συνδυάστηκε με αρκετές μπασκετικές στιγμές για τον Γάιο Σκορδίλη, που έστω και στα 34 προς 35 του είχε την ευκαιρία να ζήσει την εμπειρία στο εξωτερικό, αν και για λίγο.
Μέσω συνέντευξής του στο basketa.gr ο Κερκυραίος πολύπειρος διεθνής σέντερ μάς εξήγησε πώς προέκυψε η... μηνιάτικη -καλοκαιρινή- περιπέτεια στον Καναδά, τι συνάντησε εκεί, τι αφήνει πίσω του από το παρελθόν και τι περιμένει από το αύριο...
-Ο Καναδάς πώς προέκυψε;
«Προερχόμουν από αρκετό χρονικό διάστημα χωρίς αγώνες, λόγω ότι είχα αποχωρήσει από τον Ηρακλή. Ηθελα να βρω αγώνες, να έχω τύπου μία μεταβατική περίοδο, με δυνατές προπονήσεις, σε συνθήκες αγώνων και φυσικά να δοκιμάσω και κάτι διαφορετικό έστω και τώρα, στην καριέρα μου. Ηταν μία καινούρια πρόκληση για εμένα κι ενώ περίμενα... στο ακουστικό μου και τα ευχάριστα σε ό,τι αφορά τα οικογενειακά μου, αλλά επίσης, τα ελεύθερα πρωταθλήματα, που έχουν το περιθώριο να βρεθείς σε καλοκαιρινή περίοδο ουσιαστικά, είναι συγκεκριμένα. Ο Καναδάς, το Π. Ρίκο, η Ν. Ζηλανδία, για παράδειγμα. Επέλεξα τον Καναδά, έχοντας συγκεκριμένη πρόταση στα χέρια μου. Ηταν αναμφίβολα μία ιδιαίτερη εμπειρία από κάθε άποψη και σίγουρα όχι κάτι συνηθισμένο».
-Τι διαφορετικό συνάντησες εκεί;
«Σχεδόν τα πάντα. Αγωνιστικά και μη. Μιλάμε για ένα σχεδόν νεοσύστατο πρωτάθλημα, λίγων χρόνων, με δίμηνη περίπου διάρκεια για την κανονική περίοδο και 15 ημερών για τα πλέι οφ. Κάθε δύο μέρες αγώνες, φουλ προπόνηση, μακρινά ταξίδια. Εκεί η αμοιβή είναι με το ματς. Και δεν... φεύγεις, αν δεν πληρωθείς. Οχι φεύγεις, επειδή δεν πληρώθηκες. Αναζητούσα μία καινούρια εμπειρία. Κάθε ματς είναι γιορτή εκεί. Υπάρχει μέχρι και μπαρ σχεδόν δίπλα στο παρκέ. Το βλέπουν ως διασκέδαση. Απολαμβάνουν να βλέπουν μπάσκετ και τα γήπεδα είναι γεμάτα. Οι συνθήκες παραπέμπουν λίγο και στα πρότυπα του ΝΒΑ, με όλη την φαντασμαγορική ατμόσφαιρα, το σόου, τα ιβέντς. Το μάρκετινγκ είναι σε υψηλά επίπεδα, επενδύουν σε αυτό, θέλουν το προϊόν τους να ακουστεί, να διαφημιστεί, να αποκτήσει μεγαλύτερη αξία, για ευνόητους λόγους, να προωθηθεί. Αρκετοί γνωστοί, επώνυμοι ενδιαφέρονται για τις εξελίξεις εκεί και εμφανίζονται. Διάσημοι ράπερ ασχολούνται και ενεργά με όλο αυτό. Υπάρχει μία επένδυση ευρύτερα».
-Αγωνιστικά πώς ήταν τα πράγματα;
«Η αλήθεια είναι πως επειδή είμαι μάλλον και μαθημένος... έφαγα πολύ μπασκετικό ξύλο, αλλά προσπάθησα να τεστάρω κι εγώ τις δυνάμεις μου σε ένα ομολογουμένως ανταγωνιστικό επίπεδο εκεί και σε διαφορετικές εντελώς συνθήκες. Βλέπεις παίκτες από διάφορες ηλικίες και χώρες, ρούκις, αλλά και έμπειρους. Αλλοι βρίσκονται εκεί βλέποντας μία ευκαιρία εξέλιξης, ως σκαλοπάτι, άλλοι για να ανεβάσουν τα νούμερά τους και τις μετοχές τους. Σίγουρα το αμερικανικό στυλ επηρεάζει περισσότερο την όλη δομή. Θέλουν να δυναμώσουν περαιτέρω την λίγκα. Μιλάμε ωστόσο για δεδομένα που ίσως εδώ ξενίζουν. Η λίγκα ελέγχει τις δέκα ομάδες και ουσιαστικά αποτελεί τον... πρόεδρό τους. Μόνο δύο ομάδες έχουν διαφορετικό μοντέλο διοίκησης, περισσότερο κλασικό δηλαδή. Εχουν όρο να παίζουν 2 γηγενείς στην πεντάδα και η κάθε ομάδα να διαθέτει ως 4 ξένους. Μαθαίνεις σε διαφορετικό μοτίβο, βλέπεις κάτι καινούριο. Ακούς πρωτοποριακές ιδέες και τουλάχιστον βασίζονται σε ένα πλάνο, ένα σχέδιο. Κάτι που μου έκανε εντύπωση είναι πως στο 36' του κάθε αγώνα σταματούν το ρολόι και σαν να ξεκινά ένας καινούριος μίνι αγώνας για το ποιος θα κερδίσει με +9. Τύπου ολ σταρ γκέιμ. Μιλάμε για κάτι εντελώς διαφορετικό. Το πρωτάθλημα βέβαια είναι κανονικά ενταγμένο στην αιγίδα της FIBA»..
-Συνάντησες Ελληνες;
«Με πολλούς Ελληνες είχα την ευκαιρία να συναντηθώ. Η έδρα της ομάδας είναι στο Μόντρεαλ και πρόλαβα να γυρίσω αρκετά μέρη, πηγαίνοντας στα ματς. Στο Κεμπέκ οι περισσότεροι κάτοικοι είναι γαλλόφωνοι, αλλά η περιοχή έχει πολλά άξια αναφοράς και πολλούς λόγους να θες να την ζήσεις. Ελληνες υπάρχουν παντού και τούς έβλεπα και στο γήπεδο, αλλά και έξω γενικότερα, αφού πολλοί εργάζονται και ζουν εκεί».
-Υπάρχουν απωθημένα καριέρας;
«Δεν θα το έλεγα. Το εξωτερικό, έστω κι έτσι, να που ήρθε ως εμπειρία για μένα. Δεν μετανιώνω για ό,τι τυχόν δεν έγινε, ή θα μπορούσε να γίνει. Παλιότερα υπήρχαν κρούσεις από ξένες ομάδες (Ιταλία, Γαλλία, Πολωνία), αλλά οι προτάσεις ήταν σχεδόν ίδιες με όσες είχα από ελληνικές ομάδες. Και οι συγκυρίες με κρατούσαν στην χώρα μου. Δεν θα ρίσκαρα για κάτι που δεν θεωρούσα πραγματικά ότι θα ήταν ιδανικό. Πέτυχα κάποια σημαντικά πράγματα, γνωρίζοντας πως σε αρκετές ομάδες ιδίως υψηλότερου επιπέδου που είχα την τιμή να βρεθώ, ήμουν περισσότερο ρολίστας. Επαιξα σε ιστορικές ομάδες, είχα πολλές καλές στιγμές και ελπίζω να έχω και πολλές ακόμη, μιας και όσο τα πόδια με κρατάνε γερό, θα συνεχίσω κανονικά να παίζω. Εχω συνεργαστεί με πολλούς προπονητές, έχω αντιμετωπίσει δύσκολους αντιπάλους, απέκτησα φίλους, καλούς συμπαίκτες. Το μπάσκετ σού αφήνει μοναδικές στιγμές και ανυπομονώ για τις επόμενες, αφού το κίνητρό μου παραμένει άσβεστο κι εγώ φροντίζω να διατηρούμαι σε κατάσταση αγωνιστικής ετοιμότητας, με διαρκή προπόνηση και προετοιμασία».
-Κεφάλαιο Ηρακλής, μιας και είναι το πιο πρόσφατο σχετικά.
«Μία από τις μεγάλες, παραδοσιακές ομάδες που έπαιξα (σ.σ. Αρης, Παναθηναϊκός μέσα στο βιογραφικό του επίσης) και που είναι τιμητικό για κάθε αθλητή να φορά την φανέλα του συλλόγου αυτού. Ομάδα με κόσμο, με έδρα, με ένδοξο παρελθόν. Τα διοικητικά λάθη έφτασαν την ομάδα του Ηρακλή στο σημείο μηδέν και πάλι. Ποτέ δεν κρύφτηκα από τις ευθύνες μου παικτικά. Ωστόσο, ο Ηρακλής πληρώνει τα πολλά διοικητικά προβλήματα που αντιμετώπισε όλη την σεζόν και είναι κρίμα για την όλη προσπάθεια που είχε ξεκινήσει με όνειρα και όραμα. Μακάρι να βρει τον δρόμο του σύντομα, όπως και κάθε άλλη μεγάλη ομάδα που δεν είναι στην πρώτη κατηγορία. Οπως πχ ο Πανιώνιος, που επίσης πέρασα από την ομάδα».
-Οι μελλοντικοί στόχοι;
«Το μπάσκετ παραμένει σε πρώτο πλάνο. Θέλω τη νέα σεζόν να είμαι σε πολύ καλό επίπεδο, όπου και να παίζω. Για το μετά, θα έλεγα περισσότερο θα με έβλεπα σε κάποια ομάδα από την θέση πχ του μάνατζερ, παρά προπονητικά. Προπονητικά ίσως σε καμπ ή με μικρά παιδιά κλπ. Για την ώρα πάντως έχουμε δημιουργήσει στην ιδιαίτερη πατρίδα μου τον Λέοντα Κέρκυρας, μία ομάδα που υπάρχει η φιλοδοξία να την δούμε αρκετά ψηλά και ήδη βρίσκεται σε μία ανοδική τροχιά. Εγώ πλέον, όπως σχεδόν πάντα, κινούμαι κάπου μεταξύ Κέρκυρας, Αθήνας και Θεσσαλονίκης και οι επόμενες προκλήσεις είναι μπροστά μας».
