Ο Σέρτζιο Σκαριόλο απολύθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τη Βίρτους Μπολόνια και το Basketa.gr βρίσκει την ευκαιρία για την αναδρομή στην προπονητική διαδρομή του Ιταλού τεχνικού στην ίδια του την πατρίδα, που μάλλον θα ήθελε σε ένα μεγάλο βαθμό να αφήσει πίσω του.
«Οὐδείς προφήτης δεκτός ἐστιν ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ», είναι η ακριβής φράση στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, ενώ ο Ιωάννης είχε γράψει πως «προφήτης ἐν τῇ ἰδίᾳ πατρίδι τιμήν οὐκ ἔχει». Όπως και να έχει, οι αναφορές αυτές πρόσφεραν το πασίγνωστο ελληνικό γνωμικό, για καταδείξει πως κανείς δεν... αγιάζει, δηλαδή δεν αναγνωρίζεται για το έργο και την προσφορά του, στον τόπο του.
Αυτή είναι η παροιμία, που θα μπορούσε να ακολουθεί, ανάμεσα σε άλλες, τον σπουδαίο Σέρτζιο Σκαριόλο. Ο άνθρωπος, που έχει κάνει την Ευρώπη και τον πλανήτη να υποκλίνονται στο ισπανικό πρόγραμμα, που έχει «χρυσώσει» αγωνιστικά τη «Ρόχα», μεταξύ άλλων. Εκείνος, που προ τετραετίας απέδειξε για ακόμη μια φορά την αξία του, ως άμεσος συνεργάτης του Νικ Νερς στον τίτλο των Τορόντο Ράπτορς στο ΝΒΑ. Ο ίδιος φαίνεται πως στην Ιταλία... δε στεριώνει.
Η Βίρτους Μπολόνια απέδειξε του λόγου το αληθές, με τον Σκαριόλο να μεγαλουργεί κατά κύριο λόγο μακριά από την πατρίδα του, γεννημένος την Πρωταπριλιά του 1961 στην Μπρέσια, ενώ σε αυτήν, είτε αποτυγχάνει είτε αποχωρεί με σκληρό τρόπο, όπως έγινε στην τελευταία περίπτωση. Το Basketa.gr κάνει αναδρομή στη ζωή... επί ιταλικού εδάφους, που περισσότερο απογοητεύσεις επεφύλασσε στον Σέρτζιο Σκαριόλο.
Το ταλέντο που ξεχώρισε στην Πέζαρο, η αρχή της Φορτιτούντο, η... μπριγιαντίνη στα μαλλιά και το άδοξο τέλος στην επιστροφή του
Η αλήθεια είναι, ότι ο Σκαριόλο έχει και καλές στιγμές να θυμάται στην Ιταλία. Ένδοξες, θα τις έλεγε κανείς, αφού ξεκινώντας την προπονητική του καριέρα στις αρχές του 1980, είδε τον Βαλέριο Μπιανκίνι να γίνεται ο μέντοράς του στην Πέζαρο και, όταν εκείνος αποχώρησε, βρήκε την ευκαιρία να λάμψει. Μετά τον τίτλο του 1988, στην πρώτη σεζόν της καριέρας του δύο χρόνια αργότερα, ο 29χρονος τότε Σέρτζιο κατέκτησε το παρθενικό του πρωτάθλημα, για να αρχίσει να ξεχωρίζει το προπονητικό του ταλέντο.
Η επόμενη επιλογή του ήταν κάπως... περίεργη, αφού βρέθηκε στην Αουρόρα Ντέσιο της δεύτερης κατηγορίας το 1991, αποτυγχάνοντας σε δύο περιπτώσεις να την φέρει στην πρώτη κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος, σε μια πρώτη δύσκολη στιγμή του. Παρά το γεγονός αυτό, όμως, η Φορτιτούντο Μπολόνια τον εμπιστεύτηκε το 1993 για μια ολόκληρη τετραετία, αρχίζοντας να «χτίζει» την ομάδα, η οποία θα κατακτούσε αργότερα, το 2000 και το 2005, τα πρωταθλήματα Ιταλίας που έχει στη συλλογή της, μαζί με ένα Κύπελλο Ιταλίας το 1998 και δύο Σούπερ Καπ το 1998 και το 2005. Η αρχή είχε γίνει επί Σκαριόλο, αν και μια χρονιά δεν κατάφερε να φτάσει στους τελικούς, έχοντας καταλάβει τη δεύτερη θέση στην κανονική περίοδο, ενώ την επόμενη, φτάνοντας εκεί, ηττήθηκε με 3-1 από τη σημερινή Αρμάνι Μιλάνο. Ο ίδιος, πάντως, το 1994 είχε ανακηρυχθεί σε προπονητή της χρονιάς στην χώρα του.
Μιας και πιάσαμε την κουβέντα για αυτή την ομάδα, μάλλον αποτελεί μια ιστορία, που ο ίδιος θα ήθελε να ξεχάσει. Επιστρέφοντας, για να προπονήσει στην πατρίδα του 14 χρόνια, μετά τη θητεία στην Φορτιτούντο, εν έτει 2011, περισσότερο γνωστός έχει μείνει για το ενσταντανέ, όπου... μπερδεύεται σε οδηγίες του σε τάιμ άουτ της ομάδας του. Ήταν και η στιγμή, όπου πολλοί άρχισαν να κάνουν λόγο για την... μπριγιαντίνη στα μαλλιά του, υποτιμώντας τις ικανότητές του και λαμβάνοντας διαδοχικές απαντήσεις με όσα έκανε με την Εθνική Ισπανίας.
Το 2013, λοιπόν, αποχώρησε ως αποτυχημένος από την Αρμάνι, αφού δεν κατέκτησε κανέναν τίτλο σε δύο σεζόν, με πιο μεγάλη αποτυχία τον αποκλεισμό από τη Σιένα στην προημιτελική σειρά του ιταλικού πρωταθλήματος, που οδήγησε στην απόλυσή του. Μετά τις δύσκολες στιγμές, που έζησε στην πρωτεύουσα της μόδας, θα χρειάζονταν οκτώ χρόνια ακόμη, μέχρι να βρει ξανά το δρόμο για να γυρίσει στην Ιταλία, όταν η Μπολόνια τον έπεισε με το πλάνο της, για να αντικαταστήσει τον Σάσα Τζόρτζεβιτς.
Ο Σκαριόλο άφησε, λοιπόν, τη λάμψη του ΝΒΑ, όπου βρισκόταν για μια τριετία στο Τορόντο, για να αναλάβει τα ηνία της Βίρτους, με την οποία έδειχνε να ξεκινά ιδανικά, αφού στην πρώτη κιόλας σεζόν η κατάκτηση του Eurocup επανέφερε την ομάδα στην Ευρωλίγκα και το κορυφαίο επίπεδο. Η δεύτερη χρονιά, όμως, δεν οδήγησε την Μπολόνια στα playoffs της διοργάνωσης, ενώ και εντός συνόρων αρκέστηκε στα Σούπερ Καπ του 2021 και το 2022, με την Αρμάνι κατά κύριο λόγο να κυριαρχεί, ενώ η Μπρέσια προκάλεσε «παγωμάρα» στο σύνολο του Σέρτζιο Σκαριόλο στον τελευταίο τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας.
Η κορυφή του «παγόβουνου», όμως, δεν είχε έρθει ακόμη. Τα λόγια του για το μπάτζετ και τον... εξαναγκασμό να μην υπολογίζει τον Ίφε Λούντμπεργκ, οδήγησαν την κατάσταση στα άκρα, με αποτέλεσμα να αποτελέσει με συνοπτικές διαδικασίες παρελθόν και για ακόμη μια φορά να αποχωρήσει απογοητευμένος από ομάδα της χώρας του, με τον πρόεδρο της Μπολόνια μάλιστα να τον... σταυρώνει επιπλέον με τα «καρφιά» του στις τελευταίες του δηλώσεις.
Κάθε σπουδαίος έχει και τις στιγμές αδυναμίας του, οι οποίες μπορεί να προκαλούνται υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Ο Σκαριόλο θα έχει να λέει, ότι αυτή η συνθήκη είναι η Ιταλία, όπου όπως θα έλεγε κι ένας εθνικός μας ποιητής, φαίνεται πως πάντα θα τον πληγώνει...
