Οι Μπακς και οι Σέλτικς θα «κονταροχτυπηθούν» στα ημιτελικά της Ανατολής για το ΝΒΑ και το Basketa.gr αναλύει αυτό τον νέο «πόλεμο χαρακωμάτων», όπου θα αναζητήσει την επιβίωση ο Γιάννης.
Ήταν δύο χρόνια πριν, όταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο περνούσε σαν… οδοστρωτήρας πάνω από τους Μπόστον Σέλτικς, τιμωρώντας τους που είχαν την… ιδέα να τους κερδίσουν στο Game 2 των ημιτελικών της Ανατολής με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Κάιρι Ίρβινγκ. Στη συνέχεια, βέβαια, ο τελευταίος έγινε «κόκκινο πανί» για τους «τριφυλλοφόρους», που δε θέλουν πια να τον βλέπουν μπροστά στα μάτια τους, ενώ ο Έλληνας σούπερ σταρ θα κατακτούσε προ μηνών τον τίτλο του πρωταθλητή, καθώς εκείνη τη σεζόν δεν τα κατάφερε στο τέλος.
Από τότε, φυσικά, οι συνθήκες έχουν αλλάξει ολοκληρωτικά. Ο ένας κουβαλά πάνω του το «βάρος» του πρωταθλητή, εκείνου που σε κάθε γύρο και απέναντι σε κάθε ομάδα πρέπει να αποδεικνύει σε όλους, ότι είναι ο καλύτερος. Το έκανε, βέβαια, με έμφαση απέναντι στους Σικάγο Μπουλς και πέρασε άνετα. Ο άλλος έχει αυτό, που δε θέλει να συναντήσει κανείς σε μια τελική φάση. Και αυτό είναι το γεγονός, ότι πρόκειται για την ίσως πιο φορμαρισμένη ομάδα του ΝΒΑ στην πιο καταλυτική για τον τίτλο περίοδο, με τον Ίμε Ουντόκα να έχει μάλλον ενώσει τα κομμάτια του «παζλ» αγωνιστικά για το «βήμα» παραπάνω. Φάνηκε και στη σειρά με τους Νετς, όπου ο Κέβιν Ντουράντ και η παρέα του… σκουπίστηκαν και δέχθηκαν άνευ προηγουμένου διασυρμό.
Οι συναντήσεις του Αντετοκούνμπο με τους Σέλτικς είναι πάντοτε ιδιαίτερες, αφενός λόγω του αγωνιστικού ματσαρίσματος αφετέρου για το γεγονός, ότι οι αγώνες τους διακατέχονται από μια «ηλεκτρισμένη» ατμόσφαιρα, που φέρνει η ενέργεια αμφότερων των πλευρών. Και το σίγουρο είναι, ότι θα δούμε παιχνίδια που δεν πρόκειται να μας κρατήσουν αδιάφορους. Το Basketa.gr επιχειρεί να κάνει μια πρώτη ανάλυση γύρω από το πώς θα κριθεί η σειρά, με τον ηγέτη των «Ελαφιών» σίγουρα να θέλει να ξεκινά από μια διαφορετική αφετηρία.
«Πόλεμος»… μέχρι την τελευταία τους ρανίδα
Αν ψάχνουμε κάτι στις δύο ομάδες, που να τις χαρακτηρίζει, αυτό σίγουρα είναι το γεγονός, ότι πρόκειται από τις σκληρές του ΝΒΑ. Και οι δύο βασίζουν πολλά σε μια άμυνα, η οποία μπορεί να «στραγγαλίσει» κάθε αντίπαλο με τον τρόπο, που εφαρμόζεται, ικανή να καθιερώσει ένα ρυθμό, που μάλλον δε θα μας οδηγήσει σε παιχνίδια με μεγάλα σκορ, αλλά σίγουρα θα μας προσφέρει ματς γεμάτα ένταση, δυνατές μονομαχίες και, μη σας κάνει εντύπωση, αψιμαχίες σε ορισμένες περιπτώσεις.
Οι πρωταθλητές Μπακς πάντοτε διέθεταν αυτό το στοιχείο, ειδικά από τη στιγμή που έχουν στη σύνθεσή τους τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ο ηγέτης του Μιλγουόκι μπορεί να «σκεπάσει» μέχρι και τον καλύτερο ψηλό της λίγκας με τα αθλητικά προσόντα που διαθέτει και, με βάση αυτά, έχει στηθεί και ένα σύνολο, στο οποίο ανάλογα με τα σχήματα δύσκολα μπορείς να σκοράρεις απέναντί του.
Παίκτες σαν τον Χόλιντεϊ, τον Πόρτις, τον Άλεν και κατά καιρούς τον Θανάση, τον Κάρτερ και τον Νουόρα, που έχουν λιγότερο χρόνο συμμετοχής, μπορούν να δημιουργούν πεντάδες ή κομμάτια από πεντάδες, οι οποίες μπορούν να «καταστρέψουν» το παιχνίδι οποιουδήποτε. Μια λογική ερώτηση θα ήταν πόσοι από αυτούς μπορεί να σκοράρει, αλλά θα αφήσουμε την απάντηση για αργότερα.
Θα περάσουμε, για την ώρα, στους Σέλτικς που έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό τους την άμυνα, μαζί με τη δυάδα των Τέιτουμ-Μπράουν, στην οποία θα αναφερθούμε. Είναι, ειλικρινά, από τις καλύτερες άμυνες που έχουν υπάρξει στο ΝΒΑ, ικανή να «πνίξει» για 48 λεπτά τον αντίπαλο και να μην τον αφήνει να πάρει ανάσα. Αν σας φαίνεται υπερβολικό, θα σας πείσουν και τα ποσοστά των Ίρβινγκ και Ντουράντ στη σειρά με τους Νετς. Είναι χαρακτηριστικό, ότι στο Game 3 κανείς εκ των δύο δεν ξεπέρασε τους 20 πόντους, αφήνοντας ως… όαση τον Μπρους Μπράουν, ενώ μοιράστηκαν από ένα ματς με επίδοση άνω των 30 πόντων, αριθμοί μικροί για παίκτες με αυτό το επιθετικό ταλέντο.
Από τη στιγμή, που υπάρχει ο Μάρκους Σμαρτ, φυσικά, είναι λογικό η άμυνα της ομάδας να είναι τόσο δυνατή, με άπαντες να έχουν συμμετοχή. Ο Τάις είναι ο επόμενος αρκετά σκληρός στη ρακέτα, έστω κι αν του λείπει ενδεχομένως ύψος, ο Χόρφορντ και ο Ουίλιαμς τον συμπληρώνουν ιδανικά και οι Τέιτουμ-Μπράουν μπορεί προσφέρουν τα περισσότερα επιθετικά, αλλά αν προσέξει κανείς τα παιχνίδια των Σέλτικς, μόνο αδιάφοροι δεν είναι στην άμυνα. Πρόκειται, σίγουρα, για μια ανασταλτική λειτουργία που πρέπει να διδάσκεται, φέροντας τη «σφραγίδα» του Ίμε Ουντόκα, κάτι διόλου τυχαίο, καθώς πρόκειται για απόφοιτο της… σχολής Πόποβιτς.
Των 7.25 μέτρων το ανάγνωσμα
Καθεμία από τις δύο ομάδες έχει το δικό της λόγο να βασίζεται στο μακρινό σουτ. Για τους Μπακς είναι αρκετά προφανής, αφού θέλουν να ανοίγουν χώρο στον Γιάννη και, πάνω σε αυτό, όλες οι επιλογές παικτών γίνεται με βάση το πόσο καλά σουτάρουν. Το αποτέλεσμα είναι, ότι όλοι οι παίκτες του Μπουντενχόλζερ είναι ικανοί να σκοράρουν μακριά και να απειλήσουν, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο. Είναι μεγάλο προνόμιο στο σύγχρονο μπάσκετ, άλλωστε, να μπορείς να σουτάρεις από το «1» έως το «5».
Το ίδιο, όμως, μπορούν να κάνουν και οι Σέλτικς. Ο Μάρκους Σμαρτ έχει βελτιώσει αισθητά το μακρινό σουτ εδώ και χρόνια, ενώ σε αρκετά παιχνίδια προστίθεται ως «παράγοντας Χ» στην εξίσωση ο Πέιτον Πρίτσαρντ, με τον Αλ Χόρφορντ επίσης να είναι απειλητικός. Το μακρινό σουτ των Σέλτικς λύνει τα χέρια των Τέιτουμ και Μπράουν, κατά βάση, κι αυτό έχει φανεί όποτε οι υπόλοιποι είναι συνεπείς, στοιχείο εξίσου καθοριστικό για τη σειρά.
Η απουσία του Μίντλετον
Ένα ιδιαίτερο στοιχείο της σειράς αυτής αφορά μονάχα ένα συγκεκριμένο γεγονός, που δεν είναι άλλο από την απουσία του πιο μεγάλου συνοδοιπόρου του Γιάννη όλα αυτά τα χρόνια. Ο Κρις Μίντλετον έχει πρόβλημα στο γόνατο και, επί της ουσίας, πρέπει να περάσουν οι Μπακς στην επόμενη φάση, για να τεθεί ξανά διαθέσιμος στον Μάικ Μπουντενχόλζερ, αφού η επιστροφή του υπολογίζεται γύρω στις 20 Μαΐου.
Η απώλειά του σημαίνει πολλά για τους Μπακς, που έχουν πολύ περιορισμένες λύσεις, τόσο στο σκοράρισμα όσο και στη δημιουργία από αυτή την απώλεια. Οι άνθρωποι που μπορούν να δημιουργήσουν, ειδικά, είναι στην ουσία μόνο ο Γιάννης και ο Τζρου Χόλιντεϊ, αφού οι υπόλοιποι είναι είτε καλοί αμυντικοί είτε απλώς εκτελεστές.
Κάπως έτσι, το Μιλγουόκι σε κάθε ματς χρειάζεται ορισμένα στοιχεία, που θα το βοηθήσουν να ισοσκελίσει την απουσία του Μίντλετον. Θα φανεί το πώς θα το διαχειριστεί ο Μπουντνχόλζερ, αλλά σίγουρα θα βασιστεί σε μια δυνατή άμυνα, σε μια προσπάθεια να μην ανοίγει ο ρυθμός, αν δεν το κάνει ο Γιάννης έχοντας την αντίστοιχη ευκαιρία, καθώς και να εμφανιστούν παίκτες, που θα συμπαρασταθούν στον «Αντέτο» στην εκτέλεση, ειδικά από μακριά με το γνωστό όφελος για το παιχνίδι τους.
Οι λύσεις των Μπακς, μια ρακέτα «ναρκοπέδιο» και… ο ρυθμός της μεγάλης δυάδας
Υπάρχουν, φυσικά, κι άλλα στοιχεία που μπορούν να ξεχωρίσουν στις λεπτομέρειες αυτής της σειράς. Και δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε, ότι οι Μπακς μπορεί να μην έχουν τον Μίντλετον, αλλά και πάλι διαθέτουν μεγαλύτερο rotation από τους Σέλτικς, άρα και περισσότερες πιθανές λύσεις, όταν το παιχνίδι φτάνει στο τέλος του και βρίσκεται σε ισορροπία.
Οι Σέλτικς, επί της ουσίας, πάνε με ένα rotation εννέα παικτών, ακριβώς επειδή τόσους μπορεί να εμπιστευτεί ο Ουντόκα. Και μπορεί να του βγήκε στη σειρά με τους Νετς, με τη διαφορά δύναμης και φρεσκάδας στο παρκέ να είναι ακόμη κι έτσι εμφανής, αλλά κόντρα στους Μπακς που έχουν αρκετά παρόμοια χαρακτηριστικά είναι απορίας άξιο αν θα αντέξουν οι παίκτες του, ειδικά αν η σειρά προχωρήσει σεο 6ο και 7ο ματς, αντί των τεσσάρων στον προηγούμενο γύρο.
Οι Μπακς, αντιθέτως, έχουν περισσότερους παίκτες που θα τους δώσουν κάποια στοιχεία μες στο παιχνίδι, έστω κι αν παίζουν λίγο, προσφέροντας ακριβώς αυτό που θέλουν εκείνη τη στιγμή. Μέχρι και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο έπαιξε με τους Μπουλς και αυτό δεν έγινε… χαριστικά, αλλά επειδή πράγματι εκείνη την ώρα ο Μπουντενχόλζερ ήθελε να επωφεληθεί επί της οικονομίας του παιχνιδιού από τα αθλητικά του προσόντα.
Ένα παράξενο σημείο της σειράς αυτής, όμως, είναι πως οι Μπακς δεν πρέπει να θεωρείται βέβαιο, ότι θα επιδιώξουν να ανοίξουν το ρυθμό, όπως έκαναν τα προηγούμενα χρόνια. Η απουσία του Μίντλετον, ενός ανθρώπου που μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά, στοιχίζει και μόνο ο Γιάννης μπορεί σε αυτή την ομάδα πια να το κάνει καλά, άρα ειδικά τις στιγμές που θα λείπει, ο Μπουντενχόλζερ δε θα το ζητήσει, εκτός πια κι αν η σειρά έχει προχωρήσει και οι Σέλτικς έχουν κουραστεί.
Οι τελευταίοι, αντιθέτως, το επιδιώκουν και θα το κάνουν και τώρα, όσο οι Τέιτουμ και Μπράουν βρίσκονται σε αυτή την «οργιώδη» κατάσταση, έχοντας δίπλα τους και τον Σμαρτ. Μπορεί να έχουν μικρό rotation, αλλά όσο αυτή η τριάδα έχει αντοχές και οι πρώτοι δύο συνεχίζουν να σκοράρουν, έχοντας μαζί κατά μέσο όρο σχεδόν 50 πόντους ανά αγώνα, ο Ουντόκα δε θα έχει πρόβλημα να ζητήσει να… ανέβουν τα ντεσιμπέλ.
Παράλληλα, σημαντική θα είναι η «μάχη» στις δύο ρακέτες, με τα χαρακτηριστικά των δύο ομάδων να είναι διαφορετικά. Οι Μπακς θέλουν και από εκεί το σουτ και η σκληράδα τους λείπει, αν εξαιρέσει κανείς το… φιλότιμο του Πόρτις, ενώ οι Σέλτικς βλέπουν τους τρεις ψηλούς τους να αλληλοσυμπληρώνονται ιδανικά με την ωριμότητα του Χόρφορντ και την «εκρηκτικότητα» του Τάις, που παράλληλα μπορούν να σουτάρουν, σε συνδυασμό με την έφεση του Ρόμπερτ Ουίλιαμς στα ριμπάουντ. Ανάλογα με το μοτίβο κάθε παιχνιδιού θα φανεί και το ποιοι ψηλοί σε κάθε πλευρά θα χρησιμεύσουν, με τους Σέλτικς να δείχνουν πιο ευέλικτοι, συνδυάζοντας διαφορετικά χαρακτηριστικά, αν και οι «μάχες» θα είναι τέτοιες, που θα θυμίζουν «χαρακώματα». Και από »χαρακώματα», οι Μπακς γνωρίζουν πολύ καλά…
Με λίγα λόγια, οι δύο ομάδες θα επιβεβαιώσουν το ρωμαϊκό γνωμικό. Αν θέλεις ειρήνη (σ.σ. πρωτάθλημα) ετοιμάσου για πόλεμο…
