Στην εκπομπή "Μπασκετικοί μετανάστες" του Web Radio της ΕΟΚ, φιλοξενήθηκε ο πρωταθλητής Κατάρ με την Αλ-Σαντ, Ζήσης Σαρικόπουλος, ο οποίος μίλησε για... όλα και μεταξύ άλλων για την ομάδα του, την απόφασή του να πάει στο Κατάρ και... όχι μόνο.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του:
Για την απόφαση τού να πάει στο Κατάρ: «Κύριος γνώμονας για την απόφασή μου ήταν το αγωνιστικό κομμάτι. Ερχόμουν από μια χρονιά που έκανα αποκατάσταση από ένα χειρουργείο. Έπεσε μαζί και το lockdown και στο θέμα της αποθεραπείας με πήγε πίσω. Όταν τελείωσα την αποθεραπεία, πήγα στον Ηρακλή, εκεί όπου δεν έπαιξα όσο θα ήθελα, και όταν έφτασε το καλοκαίρι ήθελα να κάνω ένα restart και να παίξω όσο περισσότερο γίνεται για να βρω τον ρυθμό που ήθελα. Επειδή ένιωθα καλά και χωρίς προβλήματα, ήθελα να πάω κάπου που θα μπορώ να παίζω πολύ και μου παρουσιάστηκε η ευκαιρία εδώ με τον κόουτς Μπρατσιάκο. Ήταν οι συνθήκες τέτοιες που πήρα αυτήν την απόφαση. Υπήρχαν προτάσεις από την Ελλάδα, ωστόσο με ενδιέφερε το εξωτερικό, δε με ενδιέφερε τόσο η Ελλάδα. Συζητώντας με τον κόουτς Μπρατσιάκο για το αγωνιστικό κομμάτι, κατάλαβα ότι μπορούσε να μου δώσει αυτά που θέλω».
Για το αν γνώριζε την ομάδα: «Παρακολουθούσα και την πορεία της ομάδας, κυρίως λόγω των παιδιών που βρισκόντουσαν εκεί, του Κώστα (σ.σ. Βασιλειάδη) και του Φώτη (σ.σ. Λαμπρόπουλου). Όταν ήρθα σε πρώτη επαφή μαζί τους, μου έδωσαν πληροφορίες για την ομάδα, το πρωτάθλημα και την κατάσταση εκεί γενικότερα. Ήξερα κάποια πράγματα δηλαδή. Για πιο αναλυτικά και σχετικά με το αγωνιστικό πλάνο μίλησα με τον κόουτς. Αν οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές δε με ενδιέφερε το μέρος που θα πάω. Με ένοιαζε να μπορώ να παίξω, να είναι η ομάδα ανταγωνιστική και να είναι τα αγωνιστικά κριτήρια που θα καλύπτουν τα «θέλω» μου».
Για τυχόν δεύτερες σκέψεις πριν πάει στην Αλ-Σαντ: «Θα το είχα ενδεχομένως στο μυαλό μου αν ήξερα ότι η προσπάθεια του Βασίλη Μπρατσιάκου και της ομάδας δεν θα ήταν σοβαρή. Επειδή είδα και γνωρίζω λίγο τη δουλειά που γίνεται εδώ, ξεκαθάρισα ότι ήθελα να είχαμε καλύτερη χρονιά απ’ την πέρυσι. Δε σκέφτηκα την προβολή που έχει το πρωτάθλημα. Βήμα-βήμα σκέφτεσαι. Πρέπει να πηγαίνεις με μικρούς στόχους. Αν παίζεις, σκέφτεσαι και νιώθεις καλά, τα υπόλοιπα έρχονται».
Για την αντιμετώπισή του εκεί από την ομάδα: «Οι Έλληνες που έχουν περάσει από εδώ τα προηγούμενα χρόνια έχουν πάει αρκετά καλά. Κάποιοι έχουν διαπρέψει και γενικώς το ξέρουν και το βλέπουν οι ντόπιοι ότι οι Έλληνες έχουμε το μπάσκετ στο DNA μας. Ήρθα σε ένα κλαμπ που έχει μάθει να δουλεύει με σοβαρούς προπονητές, έχει τον κόουτς Μπρατσιάκο που έχει τις δικές του αρχές, στο παρελθόν ήταν και ο Μανουσέλης που έμαθε τα βασικά του μπάσκετ εδώ, άρα και οι συμπαίκτες μου με «αγκάλιασαν», με άκουγαν και με σεβόντουσαν. Επειδή είμαι και ο πιο μεγάλος στην ομάδα, είχα και το ρόλο του να βοηθάω τους υπόλοιπους μπασκετικά. Το κλίμα ήταν πάρα πολύ καλό, με υποδέχτηκαν πάρα πολύ καλά. Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος απ’ όλους εδώ».
Για τις διοργανώσεις του Κατάρ: «Το πρωτάθλημα έχει 9 ομάδες. Είναι 3 οι διοργανώσεις στο Κατάρ, το πρωτάθλημα (σ.σ. QBL), τοQatarCup και το EmirCup. Στο QatarCupπαίξαμε στις αρχές της χρονιάς, αλλά δεν καταφέραμε να το κατακτήσουμε. Έχουμε άλλη μια υποχρέωση, το EmirCup, που ξεκινάει την επόμενη εβδομάδα. Άλλη μια διοργάνωση είναι το GCC, το τουρνουά του κόλπου για τις πρωταθλήτριες ομάδες, το οποίο δεν ξέρουμε πότε θα διεξαχθεί. Παίζουν οι πρωταθλήτριες ομάδες από τις υπόλοιπες χώρες του Περσικού κόλπου. Στο πρωτάθλημα μπορούν να παίζουν μέχρι και 2 ξένοι. Μπορεί να υπάρχει και 3ος ξένος Under23, αλλά μπορούν να αγωνιστούν μέχρι 2. Το ίδιο ισχύει και στοEmirCup. Στο πρωτάθλημα οι 4 πρώτοι της βαθμολογίας πάνε σε play-offs, εκεί όπου για 1η φορά μετά από χρόνια τα ζευγάρια έπαιζαν σειρές, οι οποίες ήταν στις 2 νίκες. Κερδίσαμε τη Al-Wakrah στα ημιτελικά και την Al-Gharafaστους τελικούς».
Για την καθημερινότητα στη Ντόχα: «Η Ντόχα είναι μια πολυπολιτισμική πόλη. Έχει πάρα πολλές κουλτούρες μαζί. Μέχρι 20% το πληθυσμού είναι ντόπιοι και οι υπόλοιποι άνθρωποι είναι από άλλες ηπείρους. Η ποιότητα ζωής εδώ είναι αρκετά καλή. Το Κατάρ είναι μια από τις ασφαλέστερες χώρες στον κόσμο. Επειδή υπάρχουν πάρα πολλές κουλτούρες, κυκλοφορείς και βλέπεις τα πάντα. Είναι μια πόλη που έχει πολλές επιλογές για να περάσεις τη μέρα σου και είναι πάρα πολύ σημαντικό ότι είναι πάρα πολύ ασφαλής».
Για το πέρασμα του από την Τσμόκι Μινσκ: «Η Λευκορωσία λειτουργεί ουσιαστικά σαν προέκταση της Ρωσίας. Η ομάδα αγωνιζόταν στη VTBLeague, όλα τα παιχνίδια που δίναμε ήταν με ομάδες της Ρωσίας που παίζουν στη VTB, όλοι μιλάνε Ρωσικά. Ήταν λίγοι αυτοί που ήταν κατά και του προέδρου, ενώ την επόμενη χρονιά που έφυγα υπήρχαν διάφορα προβλήματα με αυτό το θέμα. Υπάρχει μια εντελώς διαφορετική κουλτούρα. Οι άνθρωποι είναι αρκετά πιο «κρύοι» και τυπικοί, αλλά όχι τόσο όσο το έχουμε στο μυαλό μας. Όταν είδαν, δηλαδή, ότι άρχισα να προσπαθώ να επικοινωνώ με την κουλτούρα τους, με «αγκάλιασαν». Είναι αρκετά καλοί σαν άνθρωποι όσοι συνεργάστηκα μαζί τους. Εκείνη τη χρονιά που ήμουν στη Λευκορωσία, δεν υπήρχαν προβλήματα πολιτικού είδους».
