Ο Σαμπάζ Νέιπιερ έδειχνε να είναι ο εκλεκτός για την ενίσχυση του Παναθηναϊκού, αλλά τελικά φαίνεται πως «κλειδώνει» για την Αρμάνι Μιλάνο. και το Basketa.gr παρουσιάζει τη γραμμή ζωής του Αμερικανού με πορτορικανικές ρίζες, που επιθυμεί να επιστρέψει στο προσκήνιο.
Το καλοκαίρι του 2014 συστηνόταν στο «μαγικό κόσμο» του ΝΒΑ ένας παίκτης, που είχε… την ευλογία του ΛεΜπρόν Τζέιμς. Ο «Βασιλιάς» ο ίδιος είχε επιμείνει στους Μαϊάμι Χιτ και στα ραντεβού, που έκανε μαζί τους, για την απόκτησή του, αφού ζητούσαν τη γνώμη του, και από τη στιγμή που οποιοσδήποτε φέρει «βασιλική σφραγίδα» έγκρισης, δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρεθεί στις ίδιες τάξεις μαζί του.
Μπορεί, βέβαια, ο ΛεΜπρόν να γύρισε το ίδιο καλοκαίρι στο σπίτι του, στο Κλίβελαντ, για να εκπληρώσει δύο χρόνια αργότερα την υπόσχεση του να φέρει τους Καβαλίερς στη Γη της Επαγγελίας, αλλά εκείνος επελέγη τελικά από τους Σάρλοτ Χόρνερς στο νούμερο 24 του Draft, για να μεταφερθεί εν συνεχεία στην ομάδα της Φλόριντα.
Κάπου εκεί, ξεκίνησε το ταξίδι του Σαμπάζ Νέιπερ στον επαγγελματικό κόσμο. Κι αυτό, επειδή το αληθινό ταξίδι ζωής είχε ξεκινήσει νωρίτερα για τον Αμερικανό με πορτορικανικές ρίζες, που είχε ξεκινήσει με αγώνα, για να ικανοποιήσει την πείνα του, μέχρι στο σημείο να ακολουθήσει μια καριέρα ανάμεσα στις δύο πλευρές του Ατλαντικού τα τελευταία χρόνια, με την ισχυρή πιθανότητα να γίνει σύντομα κάτοικος ΟΑΚΑ, αλλά τελικά δείχνοντας να κλείνει στην Αρμάνι Μιλάνο. Το Basketa.gr παρουσιάζει την ιστορία του μεταγραφικού στόχου των «πρασίνων», που έχει πατήσει ξανά στα πόδια του.
Η μητέρα-μάνατζερ, η πείνα, οι δύο τίτλοι που τον οδήγησαν στον «Βασιλιά» και το «μπρέικ» πριν από τον Πασκουάλ
Ο Σαμπάζ είχε αρχίσει να χτυπά την μπάλα στο παρκέ από την ηλικία των πέντε ετών, με τον ίδιο να αποτελεί το τρίτο και νεότερο παιδί του Άλεξ Νέιπιερ, ενός Αφροαμερικανού στην καταγωγή, και της Πορτορικανής Κάρμεν Βελάσκες, μετέπειτα μάνατζερ του, χάρη στην οποία κέρδισε και την ευκαιρία να παίξει στην εθνική ομάδα της δεύτερης. Γεννημένος στο Ρόξμπερι της Μασαχουσέτης, ο ίδιος ξεχώρισε από τα λυκειακά χρόνια ως ένας εκ των κορυφαίων της γενιάς του στις Ηνωμένες Πολιτείες, με το Τσάρλσταουν να αποσύρει μάλιστα την φανέλα του το 2014.
Μέχρι τότε, είχε καταφέρει να αγωνιστεί για τέσσερα χρόνια από το 2010 στο Πανεπιστήμιο του UConn. Τα χρόνια του στο Κονέκτικατ και την πρωτεύουσά του, το Χάρτφορντ, ήταν αγωνιστικά από τα κορυφαία του, σημειώνοντας στο σύνολο κατά μέσο όρο 13.7 πόντους, τέσσερα ριμπάουντ, 4.5 ασίστ και 1.8 κλεψίματά ανά αγώνα, αναδεικνύοντας εκεί πολλές πτυχές των ικανοτήτων του και οδηγώντας την ομάδα των Χάσκις σε δύο τίτλους, στην πρώτη και την τελευταία του σεζόν.
Μέχρι να φτάσει εκεί, βέβαια, είχε περάσει από αρκετές κακουχίες, που δυσκόλευαν την απόδοσή του στο παρκέ, αν κι αυτή πάντοτε ήταν λαμπερή. Ο Σαμπάζ δεν είχε κρύψει τα παράπονά του για το γεγονός, ότι η επί της ουσίας μη πληρωμή του για όσα έκανε στο UConn, τον ανάγκαζαν πολλές φορές να μη σιτίζεται σωστά, αφού δεν είχε χρήματα για να αγοράσει φαγητό. «Πέφτω να κοιμηθώ πεινασμένος, γιατί δεν μπορώ να πάρω κάτι να φάω», είχε πει, τότε, αναδεικνύοντας ένα σοβαρό πρόβλημα των υποτροφιών, που δίνουν τα Πανεπιστήμια στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε παίκτες που έρχονται από άλλες περιοχές, δίχως να καλύπτουν τα έξοδα σίτισής τους στην εστία.
Όχι πως η μετέπειτα πορεία του δε συνάντησε δυσκολίες. Ο Νέιπιερ, στον πρώτο του χρόνο κιόλας στο Μαϊάμι, αντιμετώπισε πρόβλημα τραυματισμού στους προσαγωγούς, ενώ το 2020 έκανε ένα διάλειμμα από παντού, τόσο λόγω ενός νέου προβλήματος όσο και λόγω οικογενειακών θεμάτων, που δεν έπαιρναν αναβολή. Στην πενταετία που προηγήθηκε, βέβαια, κατάφερε να ακουστεί σε αρκετές περιπτώσεις για τις ουκ ολίγες αγωνιστικές του αρετές, φτάνοντας τη σεζόν της πανδημίας να έχει κατά μέσο όρο 11.6 πόντους, μαζί με 3.8 ασίστ και 1.5 κλέψιμο ανά παιχνίδι με τους Ουάσινγκτον Ουίζαρντς.
Με τα δεδομένα να αλλάζουν, όμως, και την Free Agency του ΝΒΑ να μην έχει ξεκινήσει τον Ιούλιο του 2021, όταν είχε πια αφήσει πίσω του εν μέρει τα οικογενειακά του θέματα, η προσέγγιση της Ζενίτ τον δελέασε και τον έφερε στην Αγία Πετρούπολη. Από την πρώτη στιγμή, δε, τα… βρήκε πολύ καλά με τον Τσάβι Πασκουάλ, που εντόπισε στο πρόσωπό του έναν παίκτη με τις δικές του ατομικές ικανότητες σε επίθεση και άμυνα, που θα συμπλήρωνε το σύνολό του με την άρτια τακτική του γνώση.
Ο πόλεμος της Ουκρανίας, όμως, τον απομάκρυνε στα τέλη του περασμένου Φεβρουαρίου, πραγματοποιώντας επίσης ένα μικρό διάλειμμα, προτού τον περασμένο Νοέμβριο αρχίσει να βρίσκει ξανά τους ρυθμούς του στο Μεξικό και τους Καπιτάνες ντε Σιουδάδ, ταξιδεύοντας στην πρωτεύουσα της χώρας. Τουλάχιστον, από την πλευρά του, είχε καταφέρει να κερδίσει στον αγώνα πείνας, που είχε ξεκινήσει στα κολλεγιακά του χρόνια.
Τώρα πια, η επιστροφή στην Ευρώπη, που αγάπησε την πρώτη φορά που ήρθε, είναι ίσως για τον ίδιο η ευκαιρία να έρθει ξανά στο προσκήνιο…
