Πάτησε παρκέ μετά από 1402 ημέρες ο Ντούσαν Σάκοτα, δίνοντας το παρών στο παιχνίδι του Ερμή Αργυρούπολης με τον ΑΟΚ Χανίων.
Ο έμπειρος φόργουορντ μίλησε στο EOK WebRadio για την απόφαση του να επιστρέψει στο μπάσκετ αλλά και την καριέρα του.
Μεταξύ άλλων, είπε:
Για την απόφασή του να επιστρέψει στο μπάσκετ για λογαριασμό του Ερμή Αργυρούπολης: «Είναι μια παρέα, μια οικογένεια, πολλές ομάδες το λένε, αλλά λίγες το κάνουν. Είναι ένας από τους παράγοντες που έπαιξαν ρόλο, αφού και εγώ άλλαξα ριζικά τον ρυθμό της ζωής μου την τελευταία διετία. Ασχολούμαι πια με άλλες δραστηριότητες που δεν έχουν σχέση με το μπάσκετ. Αφού έβαλα κάποια πράγματα στη σειρά, άρχισε να μου λείπει το μπάσκετ».
Για την καριέρα του: «Ήταν πολλές συγκυρίες οι οποίες συνέβαλλαν να τελειώσω πιο γρήγορα την καριέρα μου από ότι περίμενα. Η κατάσταση με τον covid, δε μπορούσαμε να κάνουμε προπόνηση. Ήταν το αν θα γύρναγα ή όχι στην ΑΕΚ, είχα απορρίψει και κάποιες προτάσεις από το εξωτερικό αφού είχα κάνει μια επένδυση στην Ελλάδα και δεν ήθελα να φύγω. Θεώρησα ότι θα ήταν ωραίο να τελείωνα την καριέρα μου εκεί όπου την ξεκίνησα, όμως τελικά αυτό δεν έγινε και με έφερε λίγο πίσω».
Για το εξαιρετικό ξεκίνημα του Ερμή: «Η ομάδα ξεκίνησε πολύ καλά, όμως όχι γιατί εγώ ήμουν εκεί. Είχα πει στον κόουτς να μην υπάρχουν προσδοκίες σε ‘μένα, γιατί δεν ξέρω πόσο θα μπορώ να είμαι δεσμευμένος. Παρ’ όλα αυτά, τα παιδιά έχουν ξεκινήσει εκπληκτικά. Να μην ξεχνάμε ότι εκεί είναι και ο Νίκος Πέττας που έχει κάνει μια μεγάλη καριέρα και είναι παράδειγμα προς μίμηση. Αν δεν είχαν κάνει και την ήττα την προηγούμενη εβδομάδα, που κρίθηκε σε μια φάση, θα ήμασταν πρώτοι μαζί με το Χολαργό».
Για την επιστροφή του στο μπάσκετ: «Όταν έχεις μεγαλώσει με μια μπάλα στα χέρια σου από 5 χρονών, είναι σαν να την ακούμπησες χθες, ενώ έχουν περάσει μήνες. Δεν ήταν αυτό το πρόβλημα. Για ‘μένα το πρόβλημα ήταν ο χρόνος και το σώμα. Αυτό που πρέπει να ακολουθήσει τον δικό σου ενθουσιασμό που παίζεις ξανά μπάσκετ. Στο τέλος της ημέρας να βοηθάει και εσένα αυτό, να δραστηριοποιήσε και να μένεις σε έναν υγιές ρυθμό».
Για τον Αντώνη Φώτση, αλλά και τον ίδιο: «Όταν φτάσεις σε ένα επίπεδο να κάνεις πρωταθλητισμό, σε ομάδες με μεγάλες προσδοκίες, το άθλημα που αγαπήσαμε από μικροί χάνει την αγνότητα που νιώσαμε σαν παιδιά. Δε νιώθεις την απόλαυση, όσο ότι είναι μια δουλεία και ότι εσύ πρέπει να ανταποδίδεις. Εγώ έχω πλήρης κατανόηση σε παίκτες που μετά το καλό μέρος της καριέρας τους θέλουν να επιδιώκουν αυτόν τον ανταγωνισμό μέσα σε ένα οικογενειακό κλίμα».
