Στην εκπομπή "Πορτοκαλί αναμνήσεις" του Web Radio της ΕΟΚ φιλοξενήθηκε ο Ευθύμης Ρεντζιάς και μίλησε για τις εμπειρίες του στην άλλη όχθη του Ατλαντικού ως συμπαίκτης του Άλεν Άιβερσον, το τελευταίο ματς του Μάικλ Τζόρνταν και όχι μόνο.
Για τη γενιά του 1995 και το παγκόσμιο εφήβων: «Είναι τυχερή η γενιά μου και κάποιες γενιές νωρίτερα ή αργότερα που ζήσαμε το μπάσκετ όπως ήταν τότε στην Ελλάδα. Δε μπορείς να το περιγράψεις. Τότε που το μπάσκετ ήταν ψηλά, μας πήγε κι εμάς αυτό πιο πάνω. Υπήρχε τρομερή αγάπη για το μπάσκετ, αγάπη για εμάς που παίζαμε. Είναι κάποια συναισθήματα που δεν περιγράφονται. Και ειδικά στο παγκόσμιο στο ΟΑΚΑ, όταν βλέπεις μια εθνική εφήβων να παίζει και να έχει 25 χιλιάδες κόσμο μέσα στο γήπεδο και 10 χιλιάδες εκτός γηπέδου να βλέπουν τον αγώνα σε γιγαντοοθόνες είναι εκπληκτικό. Αυτή η ομάδα είχε ένα χάρισμα. Επειδή ήμασταν από μικροί μαζί, είχαμε φτιάξει μια πάρα πολύ καλή σχέση και δίναμε τα πάντα για την ομάδα. Το να διαχειριστείς τόση δόξα, τόση επιτυχία, τόση αναγνωρισιμότητα, είναι θέμα χαρακτήρα, οικογένειας, αλλά και ομάδας. Μπαίναμε μέσα για προθέρμανση και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας».
Για τον Ίβκοβιτς: «Η 1η μου επαφή μαζί του ήταν όταν ήρθε να με δει στα Τρίκαλα, που εκεί μιλήσαμε και ήταν πολύ ευγενικός. Και έπειτα από εκεί ήταν δίπλα μου, απ’ την 1η στιγμή που πήγα στη Θεσσαλονίκη. Είχα τρομερή βοήθεια και απ’ όλα τα παιδιά και πραγματικά ήμουν τυχερός, σε όλα μου τα χρόνια δεν αντιμετώπισα ποτέ πρόβλημα με συμπαίκτες. Όλοι πάντα είχαν έναν καλό λόγο για ‘μένα. Δε μου χάριζε τίποτα, αλλά ήταν πολύ δίκαιος άνθρωπος. Έπαιξα με τον Σάβιτς, τον Μπέρι, τον Μπουντούρη, τον Σκαίλς. Είχα μικρή σε διάρκεια καριέρα, αλλά ήταν γεμάτη».
Για τον Αλεν Αιβερσον: «Έκανα διακοπές όταν με πήρε ο ατζέντης μου και με ενημέρωση πως οι Σίξερς και ο Λάρι Μπράουν με ήθελαν στην ομάδα τους. Δεν το πίστευα. Διέκοψα τις διακοπές και επέστρεψα στη Βαρκελώνη. Όταν όλα τελείωσαν, έπαιξα στο Summer League και μετά ακολουθήσε το training camp. Εκεί γνώρισα τον Άιβερσον. Ερχόταν μόνος του το πρωί κι έκανε προπόνηση. Μετά με τον καιρό ήρθαμε πιο κοντά και κατάφερα και μπήκα στην παρέα του, κάτι που ήταν πολύ δύσκολο. Γενικά αν και ήμουν rookie μου φέρθηκαν με σεβασμό. Απλά δεν έπαιξα όσο θα ήθελα. Το επόμενο καλοκαίρι, ο Μπράουν πήγε στο Ντιτροίτ κι εγώ έκρινα πως ήθελα να επιστρέψω στην Ευρώπη για να παίξω και πάλι με πρωταγωνιστικό ρόλο».
Για το τελευταίο παιχνίδι του Τζόρνταν: «Έγινε το ματς στη Φιλαδέλφεια και ήταν σαν να είχε γίνει στο Ουάσινγκτον για τον Τζόρνταν. Ήταν τρομερή ατμόσφαιρα, τρομερό respect. Ήταν πολύ «φορτισμένη» ατμόσφαιρα. Σε εμάς ήταν πολύ «φορτισμένη» η ατμόσφαιρα όλη την εβδομάδα, γιατί ο Λάρι Μπράουν είχε ιδιαίτερη σχέση με τον Τζόρνταν. Κάθε πρωί στην προπόνηση μάς μίλαγε τουλάχιστον 10 λεπτά για τον Τζόρνταν».
