Οι Λέικερς φέρνουν στις τάξεις τους τον Άντονι Ντέιβις και είναι έτοιμοι να κάνουν μετά από μια δεκαετία, αυτό που ξέρουν καλύτερα από σχεδόν κάθε ομάδα του ΝΒΑ: Να δημιουργούν δυναστείες που θα αντέχουν στον χρόνο. Το Basketa.gr αναλύει...
It's Showtime again! Αυτό μπορούν να φωνάζουν περιχαρείς στο Λος Άντζελες, ύστερα από σχεδόν 10 χρόνια διαρκών αποτυχιών, μετά το τελευταίο πρωτάθλημα του 2010, όταν η παρέα του Κόμπι Μπράιαντ, με «αστέρες» σαν τον Πάου Γκασόλ, τον Ντέρεκ Φίσερ, τον Ρον Αρτέστ, τον Λαμάρ Όντομ και προπονητή τον «μυθικό» Φιλ Τζάκσον, επικρατούσε των Μπόστον Σέλτικς με 4-3 στη σειρά των τελικών και κατακτούσε τον 16ο και τελευταίο τίτλο των Λέικερς έως σήμερα, πλησιάζοντας τους «τριφυλλοφόρους» μόλις στον έναν.
Ήταν το τέλος μιας ακόμη σπουδαίας εποχής των «Λιμνανθρώπων», οι οποίοι στην αρχή της δεκαετίας του 2000 είχαν μεν τον Κόμπι και τον Τζάκσον, αλλά καταλύτη τότε τον Σακίλ Ο' Νιλ. Με αυτή την τριάδα και παρά τους... αμέτρητους τσακωμούς που έφεραν εκτός ομάδας τον «Σακ», πανηγύρισαν τους τίτλους της τριετίας 2000-2002, συνεχίζοντας επάξια την παράδοση της ίσως πιο εμπορικής ομάδας μπάσκετ στον κόσμο. Γιατί καλή η Βοστόνη με τους 17 τίτλους, αλλά έχει και η Καλιφόρνια την χάρη της.
Πριν από το Λος Άντζελες, βέβαια, οι Λέικερς βρίσκονται στη Μινεάπολη, η οποία με 5 τίτλους σε 6 χρόνια μεταξύ 1949 και 1954 «έχτισε» την πρώτη μεγάλη δυναστεία του συλλόγου. Με συνδετικούς κρίκους τους Τζιμ Πόλαρντ, τον Χερμ Σέφερ, τον Τζορτζ Μίκαν και άλλους, η ομάδα «σάρωσε» και θα χρειαζόταν μόνο μια μετακίνηση στο Λος Άντζελες, για να δημιουργηθεί ο μεγαλύτερος «μύθος» στην ιστορία του παγκοσμίου μπάσκετ, που δεν είναι άλλος από την κόντρα με τους Σέλτικς.
Αυτό έγινε το 1960, με τον Μπομπ Σορτ να το αποφασίζει, αναδεικνύοντας το ταλέντο του «μυθικού» Έλγκιν Μπέιλορ. Χρειάστηκε, βέβαια, να έρθει ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν, ώστε η ομάδα να πανηγυρίσει τίτλο για πρώτη φορά μετά από 18 χρόνια, το 1972, σταματώντας την ηγεμονία των «Κελτών» σε εκείνο το σημείο. Τα καλύτερα, ωστόσο, έρχονταν.
Τη δεκαετία του 1980, έρχεται το περίφημο Showtime. Ο Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ πήγε πρώτος, ο Μάτζικ Τζόνσον ακολούθησε και... τι μαγικά δεν είδαμε από αυτή την υπερομάδα! Αντίπαλοι με τους Σέλτικς του Λάρι Μπερντ, ενισχύοντας τη μεγάλη αντιπαλότητα και αρχίζοντας να διαδίδουν την φήμη του μπάσκετ παγκόσμια, οι Λέικερς έφτιαξαν νέα δυναστεία, με 5 τίτλους από το 1980 έως το 1988 και την ανάδειξη ενός εκ των παικτών, που μπαίνουν στην κουβέντα των καλύτερων όλων των εποχών. Τα πάντα μπορούσε να κάνει, άλλωστε, αυτός ο Μάτζικ.
Στην ουσία, μετράμε 3 περιόδους, που έχουν τη «σφραγίδα» της ομάδας αυτής. Της ομάδας με την «χρυσή και μωβ» φανέλα. Γιατί αναφέρονται όλα αυτά; Επιστρέφοντας στην αρχή του κειμένου, έχουμε άλλη μια δυναστεία που δημιουργείται. Οι Σέλτικς έκαναν πίσω, κρατώντας τον Τζέισον Τέιτουμ, και οι Λέικερς έφεραν στις τάξεις τους τον Άντονι Ντέιβις. Η συμφωνία έγινε με τους Πέλικανς και ο κορυφαίος σέντερ στον κόσμο ενώνει τις δυνάμεις του με τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα στον κόσμο.
Το ακόμη καλύτερο; Οι Λέικερς έχουν ακόμη μια θέση διαθέσιμη για μεγάλο συμβόλαιο. Κι έχουν τη δυνατότητα να φέρουν έναν ακόμη «αστέρα», για να δημιουργήσουν μια αχτύπητη ομάδα, που και τυπικά θα μπορέσει να γίνει η πιο επιτυχημένη όλων των εποχών στο ΝΒΑ, «γιγαντώνοντας» κι άλλο το «μύθο» της. Ο ΛεΜπρόν και ο Άντονι, παρέα με όποιον άλλον έρθει, είτε τον λένε Κέμπα, είτε Κάιρι, Καουάι ή οτιδήποτε άλλο, έχουν μια μεγάλη αποστολή μπροστά τους. Να γράψουν ιστορία και να κάνουν τους Καλιφορνέζους οδηγούς στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη. Αυτό κι αν θα είναι επίτευγμα!
Yes, it's Showtime baby again!
