Το Ψυχικό κατάφερε μετά από 9 χρόνια σταθερότητας και προσμονής στην Α2 Ανδρών να ανέβει στην Basket League και το Basketa.gr παρουσιάζει την πορεία μιας ομάδας, που έρχεται να εκπροσωπήσει τα όνειρα ενός ακόμη προαστίου, το οποίο διψά για την επιτυχία έχοντας βάλει τις πιο σωστές βάσεις.
Πολλές είναι οι περιοχές προαστίων της Αθήνας, που έχουν συμμετάσχει στην Basket League μέσα στα χρόνια, με κορυφαία την παρουσία του Αμαρουσίου, τόσο στους τελικούς του πρωταθλήματος όσο και στην Ευρώπη με ένα Σαπόρτα στην κατοχή του, αν και πλέον η ομάδα πέρασε τη δική της δύσκολη περίοδο. Άλλες παρόμοιες ομάδες καθιερώθηκαν για λιγότερο ή περισσότερο κι άλλες «βούλιαξαν» μέσα στο ίδιο τους το όνειρο.
Για πρώτη φορά, όμως, η περιοχή του Ψυχικού, που εκπροσωπεί ένα Δήμο σχεδόν 27.000 κατοίκων μαζί με την Φιλοθέη, θα βρει αντιπρόσωπο στη μεγάλη κατηγορία. Και σε αντίθεση με πολλές άλλες περιπτώσεις, που έχουμε συναντήσει στο παρελθόν, η ΑΕ Ψυχικού έχει αναδειχθεί στα τελευταία αυτά χρόνια ως η επιτομή της σταθερότητας, καταφέρνοντας να υποτάξει Αττικούς γείτονες με ονόματα… βαριά σαν ιστορία, για να ζήσει το δικό της όνειρο.
Με τον Γιώργο Ρεμεντέλα σταθερά και «χτίζοντας» μια σχέση εμπιστοσύνης με τον ίδιο και τους παίκτες του, η ομάδα που έκανε υπομονή για εννέα χρόνια στην Α2, κατάλαβε το πότε ήταν η ώρα της, έστω κι αν οι περισσότεροι δεν το περίμεναν. Τώρα πια είναι η πραγματική ώρα να δρέψει τους κόπους σχεδόν τεσσάρων δεκαετιών, έχοντας ιδρυθεί το 1985, και το Basketa.gr παρουσιάζει αυτή την πορεία του Ψυχικού μέσα στα χρόνια, ζώντας την απόλυτη δόξα του.
Ομάδες με αξίες… μέχρι το τέλος
Το Ψυχικό είναι ένα από τα λίγα παραδείγματα ομάδων στο ελληνικό μπάσκετ, που πορεύονται πράγματι με πλάνο, εμπιστοσύνη στα πρόσωπα που το υλοποιούν και όραμα. Δεν είναι τυχαίο, ότι ο Γιώργος Ρεμεντέλας ετοιμάζεται να κλείσει 20 χρόνια στο σύλλογο, έχοντας αναλάβει τα ηνία του το 2003, όταν τότε βρισκόταν στη Β’ ΕΣΚΑ. Και σαν… ασφαλιστής, έχει παράσχει την αντίστοιχη ασφάλεια και σιγουριά στην ομάδα, η οποία έχει εγκαθιδρυθεί με στέρεες βάσεις σε ένα σημείο αναφοράς στην Α2.
Στην κατηγορία, μετά από μια ονειρική χρονιά όπου πήρε την άνοδο από τη Β’ Εθνική και μαζί το Κύπελλο ΕΣΚΑ, έπαιξε για πρώτη φορά τη σεζόν 2013-2014, έχοντας μια σειρά από παίκτες με αναμφισβήτητο ταλέντο σαν τον Νίκο Πέττα, τον Νικόλα Παπανικολάου, τον Φίλιππο Μοσχοβίτη και αρκετούς ακόμη. Ήταν η χρονιά της επιστροφής της ΑΕΚ στην Basket League και της πρώτης ανόδου του Κόροιβου, αλλά το Ψυχικό έδειξε ήδη τα «δόντια» του από την παρθενική του παρουσία με ρεκόρ 16-10 στην 4η θέση.
Την επόμενη χρονιά, μάλιστα, ο στόχος της ανόδου ήταν ξεκάθαρος, αλλά ο Αρκαδικός ήταν αποφασισμένος και ο αγώνας της Τρίπολης υπήρξε καταδικαστικός στην προτελευταία αγωνιστική, με αποτέλεσμα η ευκαιρία να χαθεί. Άλλοι σύλλογοι μπορεί και να «κατέρρεαν» ή να έκαναν αλλαγές εκ βάθρων, αλλά η διοίκηση της ομάδας δεν το έκανε. Υποστήριξε τους βασικούς αγωνιστικούς της πυλώνες και, παρότι δεν έκανε πορείες πρωταθλητισμού στα επόμενα χρόνια, κατάφερε η ομάδα να γίνει μια σταθερά της κατηγορίας, με τον Ρεμεντέλα σιγά σιγά να αλλάζει και κατεύθυνση.
Με τον καιρό να περνά, το Ψυχικό άρχισε να δίνει και περισσότερο χώρο σε νεότερους παίκτες με προοπτική, προσφέροντας ένα ιδανικό περιβάλλον για να ανεβάσουν τις μετοχές τους. Περιπτώσεις σαν του Μουράτου, του Αρσενόπουλου, του Μιλεντίγεβιτς και αρκετών ακόμη είναι χαρακτηριστικές, χωρίς φυσικά να λείπουν και οι παίκτες, που γνωρίζουν πολύ καλά το τι ζητά αυτή η κατηγορία.
Αυτό έκανε και φέτος, έχοντας τα νιάτα, τον ενθουσιασμό και το ταλέντο του Ιορδάνου και του Μαλέλη, μαζί με την εμπειρία των Κουκά, Πολυτάρχου, Παπανικολάου, Αθανασούλα και Ματαλιωτάκη. Και με τη συνταγή αυτή, σε ένα από τα πιο αμφίρροπα πρωταθλήματα της Α2 των τελευταίων ετών ως προς το δεύτερο εισιτήριο της ανόδου, πέτυχε το κρίσιμο «βήμα» να αποκτήσει το πλεονέκτημα έδρας με 21-7, αφήνοντας μια ήττα μονάχα πίσω τον Τρίτωνα και τον Χαρίλαο Τρικούπη, δύο ομάδες που κάλλιστα θα άξιζαν να είναι επίσης στη 2η θέση.
Το ζητούμενο, πια, ήταν αυτό το πλεονέκτημα αυτό να διατηρηθεί σαν κόρη οφθαλμού. Η Ελευθερούπολη, όμως, έθεσε νέα δεδομένα στη σειρά τους, όταν πήρε ένα σπουδαίο «διπλό» με 78-76 στο Ψυχικό. Η ομάδα του Ρεμεντέλα, ωστόσο, είχε αποδείξει πως αντέχει κάθε δοκιμασία και κάνοντας μια κυριαρχική εμφάνιση στην αρχή, έχοντας για ασφάλεια τον Γιώργο Κουκά, πέρασε από το Παγγαίο και κάπου εκεί το… βουνό είχε ήδη ξεπεραστεί, με τον τελευταίο ημιτελικό να εξελίσσεται σε τυπική διαδικασία.
Η ομάδα, πια, είχε αποδείξει πως ήταν έτοιμη. Και σαν έτοιμη από πάρα πολύ καιρό, σαν να προετοίμαζε αυτό της το «ξέσπασμα», το φύλαξε για το τέλος. Και η λύτρωση ήρθε. Μπορεί να χρειάστηκε μια δεκαετία για τη στιγμή της δικαίωσης, αλλά στον τελευταίο τελικό με τον Τρίτωνα ενδεχομένως… βγήκαν όλα αυτά τα χρόνια προσμονής με μια επιβλητική εμφάνιση, που επιβεβαίωσε πως ανήκουν στη μεγάλη κατηγορία.
Το Ψυχικό κατάφερε, με αυτό τον τρόπο, να πετύχει όσα φιλοδοξούσε τα προηγούμενα χρόνια. Να βρίσκεται στις κορυφαίες ομάδες της Α2 και να διεκδικεί το «βήμα» παραπάνω. Για να το πετύχει, απλά, έπρεπε πρώτα να δείξει, ότι μπορούσε να σταθεροποιηθεί…
