Το Ψυχικό κάνει μια σπουδαία πορεία, θυμίζοντας τα πρώτα του φιλόδοξα χρόνια στην Α2, και το Basketa.gr καταγράφει το πώς κατάφερε να επανέλθει στις μέρες, όπου ζούσε με την πίεση της συνθήκης εκείνης.
Αν ρωτήσεις κάποιον φίλο του μπάσκετ και των εθνικών κατηγοριών να σου αναφέρει ορισμένες ομάδες της Α2, μία που θα σκεφτεί θα είναι σίγουρα το Ψυχικό. Η ομάδα των Βορείων προαστίων έχει δημιουργήσει εδώ και πολύ καιρό τη δική της παράδοση, αποτελώντας μια αναμφισβήτητη δύναμη της κατηγορίας με παρουσία εννέα συναπτών σεζόν και φανερώνοντας φέτος ενδεχομένως την πιο σύγχρονη εκδοχή της, διεκδικώντας μια απόλυτη υπέρβαση.
Η τρέχουσα σεζόν κυλά πιο αισιόδοξα, από όσο θα περίμενε κανείς στο Ψυχικό, με τον Γιώργο Ρεμεντέλα να οδηγεί την ομάδα στην καταξίωση, μετά από αρκετά χρόνια, όπου προσπάθησε να σταθεροποιήσει την ισχύ της, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για ένα νέο δυναμικό «μπάσιμο», το οποίο έγινε φέτος, αφού με ρεκόρ 15-5 αυτή τη στιγμή μοιάζει να έχει «κλειδώσει», με ελπίδες να κοιτάξει στα μάτια κάθε άλλο αντίπαλο, την είσοδο στα playoffs.
Το πέρασμα στην Καβάλα ήταν από κάθε άποψη καθοριστικό και, μέσα από ένα θρίλερ στο «Αλ. Δήμογλου», ήρθε ένα «διπλό» που δείχνει πολλά για τα όνειρα, που προέκυψαν για το σύλλογο μέσα σε άλλη μια χρονιά ιδιαίτερων συνθηκών, μετρώντας έξι νίκες στα τελευταία επτά παιχνίδια, μετά την απώλεια στην Καρδίτσα. Το Basketa.gr καταγράφει το πώς κατάφερε το Ψυχικό για πρώτη φορά να κοιτάξει ξανά ψηλά και να θυμίσει τις μέρες, όπου ζούσε με την πίεση της συνθήκης αυτής.
Μια σταθερή αξία σε… άνοδο
Το Ψυχικό είναι ένα από τα λίγα παραδείγματα ομάδων στο ελληνικό μπάσκετ, που πορεύονται πράγματι με πλάνο, εμπιστοσύνη στα πρόσωπα που το υλοποιούν και όραμα. Δεν είναι τυχαίο, ότι ο Γιώργος Ρεμεντέλας ετοιμάζεται να κλείσει 20 χρόνια στο σύλλογο, έχοντας αναλάβει τα ηνία του το 2003. Και σαν… ασφαλιστής, έχει παράσχει την αντίστοιχη ασφάλεια και σιγουριά στην ομάδα, η οποία έχει εγκαθιδρυθεί με στέρεες βάσεις σε ένα σημείο αναφοράς στην Α2.
Στην κατηγορία έπαιξε για πρώτη φορά τη σεζόν 2013-2014, έχοντας μια σειρά από παίκτες με αναμφισβήτητο ταλέντο σαν τον Νίκο Πέττα, τον Νικόλα Παπανικολάου, τον Φίλιππο Μοσχοβίτη και αρκετούς ακόμη. Ήταν η χρονιά της επιστροφής της ΑΕΚ στην Basket League και της πρώτης ανόδου του Κόροιβου, αλλά το Ψυχικό έδειξε ήδη τα «δόντια» του από την παρθενική του παρουσία με ρεκόρ 16-10 στην 4η θέση.
Την επόμενη χρονιά, μάλιστα, ο στόχος της ανόδου ήταν ξεκάθαρος, αλλά ο Αρκαδικός ήταν αποφασισμένος και ο αγώνας της Τρίπολης υπήρξε καταδικαστικός στην προτελευταία αγωνιστική, με αποτέλεσμα η ευκαιρία να χαθεί. Άλλοι σύλλογοι μπορεί και να «κατέρρεαν» ή να έκαναν αλλαγές εκ βάθρων, αλλά η διοίκηση της ομάδας δεν το έκανε. Υποστήριξε τους βασικούς αγωνιστικούς της πυλώνες και, παρότι δεν έκανε πορείες πρωταθλητισμού στα επόμενα χρόνια, κατάφερε η ομάδα να γίνει μια σταθερά της κατηγορίας, με τον Ρεμεντέλα σιγά σιγά να αλλάζει και κατεύθυνση.
Με τον καιρό να περνά, το Ψυχικό άρχισε να δίνει και περισσότερο χώρο σε νεότερους παίκτες με προοπτική, προσφέροντας ένα ιδανικό περιβάλλον για να ανεβάσουν τις μετοχές τους. Περιπτώσεις σαν του Μουράτου, του Αρσενόπουλου, του Μιλεντίγεβιτς και αρκετών ακόμη είναι χαρακτηριστικές, χωρίς φυσικά να λείπουν και οι παίκτες, που γνωρίζουν πολύ καλά το τι ζητά αυτή η κατηγορία.
Αυτό φαίνεται σαφέστατα στο φετινό ρόστερ, που έχει τα νιάτα και τον ενθουσιασμό και το ταλέντο του Ιορδάνου και του Μαλέλη, μαζί με την εμπειρία των Κουκά, Πολυτάρχου, Παπανικολάου, Αθανασούλα και Ματαλιωτάκη. Ο συνδυασμός έχει πετύχει, το Ψυχικό έχει εκσυγχρονιστεί με τον τρόπο του και, κάπως έτσι, δεν μπορεί να θεωρηθεί παράξενο, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην πρώτη πεντάδα της Α2, ισοβαθμώντας… στις 5 ήττες με την Ελευθερούπολη κι έχοντας μία λιγότερη από τον πολύ φιλόδοξο Τρίτωνα και τον ανεβασμένο Χαρίλαο Τρικούπη εν όψει των παιχνιδιών που εκκρεμούν, με τις τέσσερις αυτές ομάδες λογικά να δίνουν τις μεγάλες «μάχες» για την άνοδο.
Το Ψυχικό κατάφερε, με αυτό τον τρόπο, να πετύχει όσα φιλοδοξούσε τα προηγούμενα χρόνια. Να βρίσκεται στις κορυφαίες ομάδες της Α2 και να διεκδικεί το «βήμα» παραπάνω. Για να το πετύχει, απλά, έπρεπε πρώτα να δείξει, ότι μπορούσε να σταθεροποιηθεί…
