Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για την απρόσμενη εμφάνιση του Παναθηναϊκού στο δεύτερο ημίχρονο κόντρα στη Ζαλγκίρις και τη νίκη της ελληνικής ομάδας.
Στην ανάπαυλα του ημιχρόνου οι σκέψεις των περισσότερων αφορούσαν την πιθανή απομάκρυνση του Ντέγιαν Ράντονιτς μετά από μία εμφάνιση-παρωδία και με τον φωτεινό πίνακα του ΟΑΚΑ να γράφει 27-42. Άλλωστε έως τώρα η ομάδα του Σέρβου προπονητή δεν έχει δείξει ότι διαθέτει τα ψυχικά αποθέματα για να γυρνάει τέτοιες καταστάσεις και συνήθως παραδίνεται άνευ όρων στους αντιπάλους.
Ξαφνικά όμως στο τρίτο δεκάλεπτο και μέχρι το τέλος εμφανίστηκε ένας κανονικός Παναθηναϊκός στο παρκέ. Ή σχεδόν κανονικός. Κι εξηγούμαστε. Στην επίθεση εκτός από μετρημένες καλά οργανωμένες ομαδικές προσπάθειες, οι περισσότεροι πόντοι ήρθαν από την ασύλληπτη εμφάνιση του Πάρις Λι. Ο Αμερικανός έκανε το παιχνίδι της ζωής του και σε συνδυασμό με την πολύ καλή αμυντική δουλειά ήταν ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής.
Την ίδια ώρα οι Λιθουανοί μάλλον έκαναν το λάθος να υποτιμήσουν το «τριφύλλι». Όχι και τόσο έξυπνη κίνηση για μία ομάδα που ναι μεν είναι -ασύγκριτα- πιο καλά δουλεμένη από τον χθεσινό (26/1) αντίπαλό της, ωστόσο δεν διαθέτει το ταλέντο ούτε και την ψυχραιμία για να κάνει «περίπατο» ακόμα και στο μισοάδειο ΟΑΚΑ όπου έδωσαν το «παρών» μόνο οι πραγματικά ηρωικοί φίλοι του Παναθηναϊκού.
Φυσικά το... τρελό δεύτερο ημίχρονο που ήταν το κορυφαίο όλων των εποχών στην Ευρωλίγκα -ποτέ ξανά δεν έχει κερδίσει ομάδα σ' ένα εικοσάλεπτο με διαφορά 39 πόντων όπως το χθεσινό (26/1) 62-23- δεν πρέπει να δημιουργήσει ψευδαισθήσεις. Ακόμα και σε αυτόν τον αγώνα οι «πράσινοι» έχαναν βολές ασταμάτητα στο πρώτο μέρος και είχαν τεράστιο πρόβλημα στον τομέα των ριμπάουντ όπου νικήθηκαν κατά κράτος.
Πλέον ακολουθεί μία εξαιρετικά απαιτητική «διαβολοβδομάδα» με παιχνίδια επί ισπανικού εδάφους απέναντι σε Ρεάλ Μαδρίτης και Μπασκόνια. Η μόνη λογική επιδίωξη θα είναι να δείξει κάτι στο παρκέ ο Παναθηναϊκός και να μην γίνει «σάκος του μποξ». Μένει να φανεί αν θα τα καταφέρει.
