Ο Πέιτον Σίβα έρχεται στην Ελλάδα για χάρη του Παναθηναϊκού και το Basketa.gr παρουσιάζει την πορεία του Αμερικανού γκαρντ, που έρχεται για να «κυνηγήσουν» οι «πράσινοι» κάτι, που τη δεδομένη στιγμή μοιάζει με υπέρβαση.
Το καλοκαίρι του 2019 ακούστηκε για πρώτη φορά το όνομά του. Ο Παναθηναϊκός είχε κατακτήσει για ακόμη μια φορά τον τίτλο του πρωταθλητή, έχοντας στον πάγκο του τον Ρικ Πιτίνο, κι εκείνος κατονόμασε έναν από τους κορυφαίους του μεταγραφικούς στόχους από πολύ νωρίς, γνωρίζοντάς τον άριστα από την κοινή τους παρουσία στο Λούιβιλ κι έχοντάς του εκτίμηση, όσο σε πολύ λίγους παίκτες.
Με αυτό τον τρόπο, άρχισε να συζητείται το όνομα του Πέιτον Σίβα για πρώτη φορά στις τάξεις των «πρασίνων». Ο Αμερικανός βρισκόταν τότε στην Άλμπα και, εκτός αυτού, ο σπουδαίος τεχνικός που κόσμησε τον πάγκο της ελληνικής ομάδας, δεν έμεινε τελικά στην χώρα μας, με αποτέλεσμα η υπόθεση του εν λόγω παίκτη να προχωρήσει εκείνη την περίοδο.
Δύο χρόνια αργότερα, όμως, η ανάγκη γίνεται… ιστορία και το «τριφύλλι» τον αποκτά, ώστε να στείλει μήνυμα πως δεν είναι διατεθειμένο να καταθέσει τα «όπλα». Το ίδιο θα διεκδικήσει να αποδείξει και το νέο του απόκτημα, καθώς πολλές φορές η καριέρα σε άλλα πρωταθλήματα πλην Ευρώπης και ΝΒΑ θεωρείται μια ένδειξη… απόσυρσης. Το Basketa.gr παρουσιάζει την πορεία του Πέιτον Σίβα, που έρχεται για να «κυνηγήσει» ο Παναθηναϊκός την υπέρβαση μέσα… από τη λογική και όχι τον εντυπωσιασμό.
Το παιδί του δρόμου που έσωσε τον πατέρα του και… αγκάλιασε τους αλήτες
Ο Πέιτον Σίβα είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος, αποκομίζοντας αξίες μοναδικές για τη μητέρα του κι έχοντας πάντοτε ως πρώτη του σκέψη τη συνδρομή στους υπόλοιπους. Με καταγωγή από τη Σαμόα από την πλευρά του πατέρα του, ο ίδιος μεγάλωσε στις δύσκολες περιοχές του Σιάτλ, όπου η παρανομία «βασιλεύει» με κλοπές, ναρκωτικά και πολλά ακόμη.
Η οικογενειακή του κατάσταση, άλλωστε, μαρτυρά το τι συνέβαινε στην περιοχή, όπου ακολουθούσε το δικό του όνειρο. Η ετεροθαλής αδελφή του απέκτησε παιδί στην εφηβεία και έκανε ληστείες, η μητέρα του είχε τρεις δουλειές, για να τα βγάλει πέρα και ο αδελφός του ήταν μπλεγμένος στον κόσμο των ναρκωτικών. Η πιο δύσκολη υπόθεση, όμως, ήταν ο πατέρας του, ένας επίσης εξαρτημένος άνθρωπος, που κάποτε έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο.
Ο Πέιτον Σίβα ο πρεσβύτερος το είχε αποφασίσει, πηγαίνοντας σε ένα σπίτι στο Σιάτλ, που κάποτε είχε δει και το είχε λατρέψει. Ο γιος του, 13 ετών τότε, τον ακολούθησε κι εκείνος του είπε, ότι είναι έτοιμος να πεθάνει. «Θέλω να σε βοηθήσω, θέλω να κάνω σπουδαία πράγματα και θέλω να είσαι μέρος αυτών. Είσαι μέσα», του απάντησε ο Πέιτον ο νεότερος. Αυτά ήταν και τα λόγια, που έσωσαν τον πατέρα του, καθώς φαίνεται πως πείστηκε από το ίδιο το σπλάχνο, ώστε να μείνει στη ζωή.
Από τότε, ο Πέιτον ο πρεσβύτερος ζει χαρούμενος στο Λούιβιλ, η μητέρα του πήρε πτυχίο στο κολλέγιο, αφού φρόντιζε ο Πέιτον ο νεότερος να της αγοράζει τα βιβλία, που χρειαζόταν, ενώ παράλληλα βοήθησε ένα θείο του να απεξαρτηθεί και στήριξε τον αδελφό του, όταν εκείνος δημιουργούσε ολόκληρους πύργους από κουτάκια μπύρας. Την ίδια στιγμή και προκειμένου να αποφύγει τις τοπικές συμμορίες, καλούσε κάθε Σαββατοκύριακο μια ντουζίνα από φίλους του, ώστε να κοιμούνται στο σπίτι του, παίζοντας βιντεοπαιχνίδια, κι ένας εξ αυτών, ο Λίον, έμεινε μαζί του για δύο χρόνια, με τη δική του μητέρα να βρίσκεται σε κέντρο απεξάρτησης.
Ο Πέιτον κατάφερε, σπουδάζοντας τότε στο Λύκειο του Φράκλιν, να βρει το δικό του δρόμο μέσα από την «πορτοκαλί θεά». Ώσπου το 2009, ο Ρικ Πιτίνο του άνοιξε το παράθυρο για μια άλλα ζωή…
Η ευλογία του Ρικ, το Ντιτρόιτ και η αποθέωση στη Γερμανία
Ο Σίβα είχε δείξει από πολύ νωρίς το τι τον ξεχώριζε ως παίκτη, με την τελευταία του χρονιά στο Λύκειο να είναι και το «εισιτήριο» για το Λούιβιλ του εμβληματικού τεχνικού, έχοντας 18.1 πόντους, 5.3 ασίστ, 3.4 ριμπάουντ και 2.3 κλεψίματα ανά αγώνα, με εξαιρετικές δυνατότητες σε αρκετά σημεία του παιχνιδιού, είτε στο σκοράρισμα είτε στην οργάνωση, ακόμη και στην άμυνα, όπου τον χαρακτήριζε μεταξύ άλλων και η ταχύτητα.
Στο πλευρό του σπουδαίου Ρικ Πιτίνο έμεινε για τέσσερα χρόνια κι έγινε, στο διάστημα αυτό, ένα από τα πρώτα του «βιολιά», φτάνοντας μέχρι την κατάκτηση του NCAA το 2013, σημειώνοντας τότε κατά μέσο όρο 10 πόντους, με 5.7 ασίστ και 2.3 κλεψίματα ανά αγώνα, για να επιβεβαιώσει έτσι, ότι αποτελεί έναν παίκτη που λατρεύει να έχει κάθε προπονητής.
Κάπως έτσι, τον είδαμε να μπαίνει στο ΝΒΑ μέσα από το νούμερο 56 του draft, όπου τον διάλεξε άλλη μια πόλη δύσκολη στο να ζήσεις, το Ντιτρόιτ. Αποδείχθηκε, δε, σκληρό και για τον ίδιο να επιβιώσει στο «μαγικό κόσμο», αφού τον περισσότερο χρόνο πέρασε στο Φορ Ουέιν, συνεχίζοντας και την επόμενη σεζόν στο Έρι και συνειδητοποιώντας πως έπρεπε να σκεφτεί καλά, μήπως έπρεπε να πάρει την απόφαση να διαβεί τον Ατλαντικό.
Με τη Γιουβεκαζέρτα να διαλέγει για ακόμη μια φορά σωστά, ο Σίβα βίωσε την εμπειρία της Ευρώπης αρχικά μέσα από την Α2 Ιταλίας και ο πρώτος που τον εντόπισε σε μεγαλύτερο πρωτάθλημα, ήταν ο Αχμέτ Τσακί και τον έφερε στην Άλμπα Βερολίνου το 2016. Ο άνθρωπος, όμως, που θα τον οδηγούσε σε αγωνιστική αποθέωση, ήταν ο Αΐτο Ρενέσες, ειδικός στο να αναδεικνύει παίκτες και εκείνος, που έβγαλε από τον Πέιτον τον καλύτερο εαυτό του για τέσσερα χρόνια, κατακτώντας δύο πρωταθλήματα Γερμανίας κι ένα Κύπελλο, γενόμενος και πρώτος σκόρερ του Eurocup το 2019, όταν και τον είχε βολιδοσκοπήσει για τον Παναθηναϊκό ο… δάσκαλός του.
Όλα αυτά τα χρόνια, η Άλμπα Βερολίνου μεγάλωσε και μαζί της μεγάλωσε κι εκείνος. Στην πενταετία 2016-2021 ήταν ο ηγέτης της και ένας από εκείνους, που την εγκαθίδρυσαν μεταξύ των κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης, αφού πια αγωνίζεται σε μόνιμη βάση στην Ευρωλίγκα. Η επιτυχία του αυτή, πάντως, δεν εξαργυρώθηκε παρά με μια μεταγραφή στην Νέα Ζηλανδία και τους Μπρέικερς, οι οποίοι έχουν παραδεχθεί, ότι αρχικά δεν πίστευαν, ότι είχαν κλείσει τέτοιο παίκτη για τα δεδομένα τους.
Ο ίδιος είχε δηλώσει, ότι λόγω της καταγωγής του πατέρα του από τη Σαμόα, ήταν μια ευκαιρία να έρθει πιο κοντά στις ρίζες του. Αγωνιστικά μπορεί να αντιμετώπισε ορισμένα ακόμη προβλήματα, όπως τους δύο τραυματισμούς στο δικέφαλο στη διάρκεια της χρονιάς, αλλά είναι ένας παίκτης που δεν τα παρατά εύκολα, έχοντας ζήσει και ακόμη ένα όνειρό του.
Επιτέλους, πόιντ γκαρντ
Ο Παναθηναϊκός έμοιαζε να υποφέρει από κάποια… κατάρα τα τελευταία δύο χρόνια, από τότε που ο μεταγραφικός σχεδιασμός είχε οδηγηθεί στα «βράχια» εξαιτίας της αδυναμίας να αποκτηθεί ο Νικολάς Λαπροβίτολα. Έκτοτε, παίκτες χωρίς ιδιαίτερη αξία για το επίπεδο της Ευρωλίγκα ή με κάποιο πρόβλημα τραυματισμού πέρασαν, αλχημείες με κορυφαία του Σαντ Ρος πραγματοποιήθηκαν, αλλά η θέση «1», νευραλγική στο μπάσκετ, δεν καλύφθηκε με κάποια σοβαρή λύση.
Η απόκτηση του Πέιτον Σίβα σηματοδοτεί, επιτέλους, την ύπαρξη ενός σοβαρού και αξιόπιστου πόιντ γκαρντ, κάτι που έχουν δείξει οι παραστάσεις του στο κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο. Ένας παίκτης με ταχύτητα σκέψης και εκτέλεσης, είτε όταν σουτάρει είτε όταν πασάρει, ενώ είναι αρκετά επικίνδυνος και στην άμυνα, καθώς δεν πρέπει να παραπλανεί το θεωρητικά πιο χαμηλό του ύψος στα 183 εκατοστά, από τα οποία βλέπει τον κόσμο.
Για να είμαστε ειλικρινείς, φυσικά, δεν πρόκειται για μια κορυφαία περίπτωση γκαρντ, που έρχεται στο ΟΑΚΑ. Είναι, όμως, αυτό που χρειάζεται τη δεδομένη στιγμή ο Παναθηναϊκός, ώστε να νοικοκυρέψει το παιχνίδι του, εν όψει της τελικής φάσης της Basket League, που πλησιάζει, και φυσικά των πιθανότατων τελικών με τον Ολυμπιακό, κάτι που αυτόματα θα ανεβάσει επίπεδο στο παιχνίδι του συνόλου του Γιώργου Βόβορα.
Ο Παναθηναϊκός, με λίγα λόγια, δεν προχώρησε σε μια κίνηση εντυπωσιασμού, σαν ορισμένες άλλες που ακούγονταν. Έκανε μια μεταγραφή, με βάση τη λογική, η οποία είχε λείψει την τελευταία διετία. Και σε συνδυασμό με τη διάθεση του παίκτη να βρεθεί ξανά στο κορυφαίο επίπεδο, ευελπιστούν στην ομάδα να φτάνει, για να μπορέσει να αλλάξει τα δεδομένα, που δείχνουν παντελώς εναντίον της…
