Ο νέος βοηθός του Ανδρέα Πιστιόλη στη Γαλατασαράι, Κώστας Παπαδόπουλος, «φιλοξενήθηκε» στο ΕΟΚ WEB Radio και μίλησε για τη νέα εμπειρία του.
Αναλυτικά είπε:
Για το πώς βιώνει τις πρώτες μέρες της μετάβασής του στη Γαλατασαράι: «Σίγουρα χρειάζεται ένας χρόνος προσαρμογής, απλά αυτό που με βοήθησε εμένα εδώ είναι ότι η κουλτούρα στην Τουρκία είναι παρόμοια με της Ελλάδας. Αμέσως με «αγκάλιασαν» με αγάπη και σεβασμό και θεωρώ ότι ήδη έχω εγκλιματιστεί κι έχω μπει πολύ ενεργά και στις προπονήσεις και στον τρόπο διαβίωσης εδώ πέρα».
Για το λόγο που αποφάσισε να πάει στη Γαλατασαράι: «Στη ένταξή μου βοήθησε και το ότι έχω συνεργαστεί και παλαιότερα με τον Ανδρέα Πιστιόλη, τον οποίο τον εκτιμώ αφάνταστα και θεωρώ ότι όλα αυτά τα χρόνια βρίσκεται στο ψηλότερο επίπεδο και διαθέτει και την απαιτούμενη τεχνογνωσία και την εμπειρία. Αυτό με βοήθησε ακόμα πιο πολύ, γιατί γνωρίζω από παλαιοτέρα τη φιλοσοφία του και εγκλιματίστηκα πιο γρήγορα και εύκολα στην ομάδα».
Για το πώς προέκυψε να πάει εκεί: «Ήμουν με την Εθνική ομάδα όταν με κάλεσε ο Ανδρέας (σ.σ. Πιστιόλης) για να έρθω να το βοηθήσω στη Γαλατασαράι. Εννοείται πως μόλις το άκουσα αμέσως είπα «ναι», δεν υπήρχε 2η σκέψη. Ένιωσα μεγάλη χαρά, είναι μεγάλη πρόκληση για ‘μένα και την καριέρα μου. Εκτός του ότι έρχομαι σε μεγάλη ομάδα, ήταν χαρά, όπως είπα, και γιατί θα ξαναδουλέψω με τον Ανδρέα Πιστιόλη, που είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο έχουμε άριστες σχέσεις, συνεργαζόμαστε με κλειστά μάτια, γνωρίζω τη φιλοσοφία του, ακριβώς τι θέλει και αυτό ήταν που με χαροποίησε περισσότερο».
Για την υποδοχή που είχε απ’ την ομάδα: «Η υποδοχή ήταν πολύ ένθερμη, κάτι που δεν περίμενα τόσο πολύ. Μου έδειξαν μεγάλη αγάπη, αμέσως με βοήθησαν σε ό,τι χρειαζόμουν, μου δείχνουν μεγάλο σεβασμό. Ήταν πολύ καλή η αντιμετώπιση που είχα».
Για αυτό που τον εξιτάρει μέχρι στιγμής: «Αυτό που με εξιτάρει είναι ότι ο Ανδρέας πέρυσι είχε βάλει μια πολύ καλή βάση στην ομάδα με την τρομερή πορεία που έκανε και θα ήθελα να το συνεχίσουμε και με τη δικιά μου βοήθεια η ομάδα να έχει ανάλογη πορεία φέτος».
Για το αν τον αγχώνει αυτό το νέο κεφάλαιο στην προπονητική του καριέρα: «Δε μπαίνω σ’ αυτήν τη διαδικασία και δεν κοιτάω τόσο πολύ μακριά. Κοιτάω μέρα με τη μέρα, να είμαστε υγιείς πρώτα απ’ όλα, να είμαστε καλά στις προπονήσεις, να κάνουμε δυνατές προπονήσεις, εγώ να είμαι αντάξιος σε όλες τις απαιτήσεις του προπονητή και της ομάδας. Μέρα με τη μέρα, προπόνηση με την προπόνηση».
Για αυτό που τον έχει εντυπωσιάσει μέχρι στιγμής στην ομάδα: «Αυτό που μού ‘χει κάνει τρομερή εντύπωση είναι η οργάνωση της ομάδας, είναι πάρα πολύ οργανωμένη ομάδα. Επίσης, είναι τρομερή και η αγάπη που δείχνουν οι άνθρωποι εδώ, όχι μόνο της ομάδας, αλλά και έξω που σε βλέπουν και ξέρουν ότι είσαι στη Γαλατασαράι, σού δείχνουν τρομερή αγάπη, υπάρχει κόσμος που αγαπάει πάρα πολύ τον αθλητισμό εδώ πέρα. Γενικά υπάρχει ένας επαγγελματισμός και το ίδιο απαιτούν και από ‘σένα».
Για το στόχο τους για τη νέα σεζόν: «Υπάρχει μεγάλη θέληση και «δίψα» απ’ τον κόσμο για τις επιτυχίες. Εκτός απ’ τις επιτυχίες, πρώτα απ’ όλα θέλουμε ν’ αναδείξουμε κάποιους νεαρούς γηγενείς κι εξελίξιμους παίκτες, κάτι που μας ζήτησε και η ομάδα. Εννοείται όμως πως θέλουμε και να έχει επιτυχίες η ομάδα και να τη διατηρήσουμε μεταξύ των τεσσάρων κορυφαίων ομάδων της χώρας».
Για το αν υπάρχει ταλέντο στην Τουρκία: «Υπάρχει υλικό, υπάρχουν κορμιά, κάτι που πολλές φορές λείπει σ’ εμάς στην Ελλάδα. Υπάρχει η πρώτη ύλη να τη δουλέψεις, απλά είναι λίγο αδούλευτη. Ο λόγος που βρισκόμαστε τόσες ώρες στο γήπεδο, είναι ότι παράλληλα με την ομαδική προπόνηση κάνουμε και πάρα πολύ ατομική προπόνηση τους νεαρούς παίκτες, τους δείχνουμε μετά από κάποια φιλικά τα λάθη τους στο βίντεο, τι πρέπει να κάνουν, ώστε ν’ αρχίσουν να συνειδητοποιούν και μελλοντικά να είναι έτοιμοι να βοηθούν ενεργά την ομάδα».
Για το τουρκικό μπάσκετ: «Απ’ αυτά που έχω δει μέχρι στιγμής, θεωρώ ότι θα είναι ένα απ’ τα πιο ανταγωνιστικά πρωταθλήματα φέτος. Όλες οι ομάδες έχουν κάνει προσθήκες, έχουν γεμίσει με καλούς παίκτες. Το μπάσκετ που βλέπω μέχρι στιγμής, έχω καταλάβει ότι τους αρέσει να τρέχουν. Παίζουν και στατικό μπάσκετ, αλλά πιο ελεύθερα, δίνουν ελευθερία στους παίκτες, αλλά κυρίως τους αρέσει να παίζουν σε υψηλό τέμπο παιχνιδιού».
Για αυτό που τον στεναχώρησε περισσότερο: «Το μόνο μου δίλλημα ήταν ότι έπρεπε να φύγω απ’ την Εθνική ομάδα, γιατί εδώ με χρειάζονταν απ’ τις 10 Αυγούστου. Έκανα πάρα πολλές συζητήσεις με τη Γαλατασαράι, μέχρι σε σημείο που να μου πουν «Αν δε θες, μην έρθεις!». Ήταν το μόνο κομμάτι που στεναχωρήθηκα πάρα πολύ, γιατί την Ελλάδα την αγαπώ και θεωρώ τιμή να φορέσει κάποιος το εθνόσημο. Όλα αυτά τα χρόνια το φορούσα στις μικρές Εθνικές και πόσο μάλλον να είσαι στην ανδρική ομάδα και να είσαι μ’ αυτούς τους παίκτες, τον κόουτς Ιτούδη και τους συνεργάτες του που είναι όλοι σε υψηλό επίπεδο, ήταν στενάχωρο ότι δεν το κατάφερα. Όλα αυτά τα χρόνια «περνούσα» στα παιδιά ότι είναι τιμή να φορούν το εθνόσημο και είναι τιμή να φοράει κάποιος το εθνόσημο και να υπηρετεί την πατρίδα»
