Ο Παναθηναϊκός αναζητά τους τρόπους για να επανέλθει αγωνιστικά και το Basketa.gr αναλύει το πώς ο πρωταθλητής Ευρώπης έχει βρεθεί σε αυτό το σημείο, αλλά και το πώς θα βρει ξανά το κίνητρο και τα «πατήματά» του, για να θυμίσει σε όλους με ποιον τα βάζουν.
Συμβαίνει πάντα στη ζωή. Έχεις, αρχικά, μια ακόρεστη «δίψα» να πετύχεις τα πάντα, να φτάσεις έως την κορυφή. Μετά, όταν βλέπεις τους πάντες από αυτή τη θέση, έχοντας φτάσει στην κατάκτησή της, είναι εύκολο να πιστέψεις, ότι εύκολα ή δύσκολη θα βρεις την άκρη σου, αφού το έκανες ήδη μία φορά.
Ο νόμος λέει, όμως, ότι το δύσκολο δεν είναι να φτάσεις έως την κορυφή, αλλά να διατηρηθείς σε αυτήν. Και στον Παναθηναϊκό αρχίζουν να το αντιλαμβάνονται αρκετά καλά, ιδιαίτερα μετά τον προβληματισμό, που έφερε η εμφάνιση απέναντι στη Μονακό.
Η ήττα δεν ήταν το πιο ανησυχητικό σε αυτό το ματς, η αλήθεια είναι. Οι Μονεγάσκοι, άλλωστε, έχουν μια πολύ ταλαντούχα ομάδα, από τις κορυφαίες της Ευρώπης με σκόρερ που «σκοτώνουν» τους πάντες σε ένα καλό βράδυ, είχαν και την αύρα του Βασίλη Σπανούλη, τόσο αγωνιστικά με ορισμένες κινήσεις του όσο και ψυχολογικά, επομένως δεν είναι τόσο παράξενο το «διπλό» στο ΟΑΚΑ.
Το θέμα, πολύ περισσότερο, ήταν η προσέγγιση του αγώνα. Μια προσέγγιση, που έχει φανεί και σε άλλα ματς νωρίτερα στην Ευρωλίγκα και, είτε έχει έρθει η νίκη με την επιβολή του έβδομου αστεριού στο τέλος είτε έχει πληρωθεί με ένα αρνητικό αποτέλεσμα. Μια προσέγγιση, που μένει να φανεί, ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες εξελίξεις εντός «πράσινου στρατοπέδου», αν θα συσπειρώσει τους «πράσινους» και θα τους βοηθήσει να βρουν όσα έχασαν, ειδικά μετά το ντέρμπι του πρωταθλήματος.
Σαν να... τα πήρε όλα δεδομένα μετά το ντέρμπι
Ο Παναθηναϊκός, όπως φάνηκε, δεν τα... έβαψε μαύρα, μετά την απώλεια του πρώτου τίτλου της σεζόν στη Ρόδο. Όπως αποδείχθηκε, είχε κυκλώσει το ντέρμπι του ΣΕΦ για ένα σημαντικό «βήμα» στην κατάκτηση του πλεονεκτήματος έδρας στην GBL και το πήρε με έναν εμφατικό τρόπο, όμως από τότε όλα άλλαξαν.
Η νοοτροπία, που παρουσιάστηκε στη συνέχεια, ήταν σαν να υπήρξε έπειτα η πίστη πως... όλα θα πάνε πια στον αυτόματο. Το κίνητρο να κερδίσεις τον πρωταθλητή Ευρώπης, όμως, είναι τεράστιο κι έπρεπε να συνοπολογιστεί σε βασικό ρόλο στους παράγοντες, που μπορούν να κάνουν επικίνδυνο κάθε αντίπαλο.
Ακολούθησαν μεν οι νίκες με Βιλερμπάν και Ερυθρό Αστέρα, όμως ήρθε η εντός έδρας ήττα από τον Ολυμπιακό, για να «ηχήσει» ένα πρώτο «καμπανάκι». Το δεύτερο δεν... ακούστηκε τόσο δυνατά, λόγω της νίκης κόντρα στη Μακάμπι, όμως τα επόμενα δύο με Ζαλγκίρις και Μονακό, έχοντας δεχθεί στα τέσσερα αυτά ματς από 84 πόντους και πάνω, έδειξαν πιο εμφανώς το πρόβλημα.
Αυτά, να σημειωθεί, για μια ομάδα που... με το ζόρι δέχθηκε τους 80 πόντους προ μηνών στον τελικό της Ευρωλίγκα από τη Ρεάλ, μια ομάδα όπου ειδικά τότε το ταλέντο «ξεχείλιζε», ενώ στον ημιτελικό δύο ημέρες πριν είχε σημειώσει παθητικό μόλις 57 πόντων από την Φενέρμπαχτσε. Αυτό είναι ένα μόνο από τα σοβαρά «σημάδια», ενδεικτικά της... πείνας που αναζητείται.
Ο Μπράουν είπε... σχεδόν όλη την αλήθεια για τα γκαρντ
Ο Λορέντζο Μπράουν, στις δηλώσεις του μετά την ήττα από τη Μονακό, υπήρξε αφοπλιστικά ειλικρινής στους ρόλους των παικτών στον Παναθηναϊκό, ειδικά στις θέσεις των γκαρντ. Επεσήμανε, ότι ο ίδιος και ο Κώστας Σλούκας δυσκολεύονται στη συνύπαρξή τους, επειδή είναι δύο παίκτες που θέλουν την μπάλα στα χέρια τους. Όλα αυτά, ενώ μέχρι το ντέρμπι «αιωνίων» του πρωταθλήματος έδειχνε να προσαρμόζεται ιδανικά στο ρόλο του.
Ο Μπράουν, πράγματι, είπε την αλήθεια και ίσως να χρειαζόταν να πάρει περισσότερο χρόνο στο παρκέ και πρωτοβουλίες, μαζί, ειδικά από τη στιγμή που ο ηγέτης του Παναθηναϊκού... φορτσάρει πιο αργά μες στη σεζόν. Αμφότεροι, πάντως, ψάχνονται με τον Σλούκα να σημειώνει μέσο όρο 7.1 πόντων και 4.2 ασίστ, αριθμών λιγότερων των 12.7 πόντων και 5.6 ασίστ την περσινή χρονιά, ενώ ο Μπράουν έχει 8.2 πόντους και 3.6 ασίστ ανά παιχνίδι, πετυχαίνοντας την προηγούμενη σεζόν 13.2 πόντους και 6.1 ριμπάουντ με την φανέλα της Μακάμπι.
Αμφότεροι, λοιπόν, βλέπουν τους μέσους όρους τους να μειώνονται, στοιχείο λογικό από τη στιγμή, που είναι παίκτες ίδιας φύσης και θέλουν να ελέγχουν το παιχνίδι, όμως και πάλι είναι μια μείωση σημαντική. Ο μόνος, που πράγματι έχει ανεβάσει τους μέσους όρους του, είναι ο Κέντρικ Ναν με πάνω από 18 πόντους, 3.5 ριμπάουντ και ισάριθμες ασίστ ανά παιχνίδι, όμως αυτό δεν έχει σταθεί έως τώρα τόσο πολύ προς όφελος της ομάδας, αφού και ο Τζέριαν Γκραντ έχει δει επίσης τους δικούς του αριθμούς να έχουν μειωθεί, απότοκο βέβαια της... πολυκοσμίας στα γκαρντ. Να προστεθεί, βέβαια, και η μειωμένη συμμετοχή των Καλαϊτζάκη-Γκριγκόνις, αν και ο Λιθουανός αντιμετωπίζει πρόβλημα τραυματισμού και την περσινή χρονιά υπήρχε η διαφορά, ότι ανέβαινε κατά πολύ στο «3».
Η ώρα ενός Τζεντάι
Ο Εργκίν Αταμάν συνεχάρη τον Τσεντί Οσμάν για τις εμφανίσεις στα «παράθυρά» του με την Εθνική Τουρκίας, τονίζοντας με τρόπο, ότι περιμένει να δει τα ίδια και στον Παναθηναϊκό. Αυτό είναι κάτι, που δεν είπε καθόλου τυχαία, καταλαβαίνοντας τη σημασία που έχει ο Τούρκος φόργουορντ σε αυτό το σύνολο.
Η δική του αναβάθμιση στο ρόστερ είναι αυτή, που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά, πολύ περισσότερο από όσα (θα) προσφέρουν οι Μπράουν και Γιούρτσεβεν από τα νέα αποκτήματα. Ο λόγος είναι, φυσικά, ότι στα γκαρντ λύσεις υπήρχαν πέρυσι, όπως και φέτος, ενώ ο Ματίας Λεσόρ στους ψηλούς έχει δείξει το τι μπορεί να κάνει στο παρκέ, με ή χωρίς ανάσες, όμως σε ένα ρόστερ όπου υπήρχε ο Παπαπέτρου των απουσιών σε ορισμένο διάστημα κάθε σεζόν λόγω προβλημάτων και στη θέση του ανέβαινε ο Γκριγκόνις, η προσθήκη του Οσμάν μπορούσε να γίνει καταλυτικής σημασίας, για να είναι πραγματικά γεμάτος από επιλογές ο Αταμάν.
Με την τελευταία εξέλιξη με τον Έλληνα διεθνή φόργουορντ, ο Οσμάν έχει ουσιαστικά την ευκαιρία του, όσο κυνικό κι αν ακούγεται, να βγει μπροστά. Το παιχνίδι του ήταν αρκετά μονοδιάστατο όλο αυτό τον καιρό, ειδικά αν σκεφτούμε το πόσα μπορεί να κάνει και στις δύο πλευρές του παρκέ, και το γεγονός ότι στο επόμενο διάστημα θα έχει... μονοπώλιο στο «3» από όσους παίζουν καθαρά σε αυτή τη θέση, συνιστά μια πρώτης τάξεως δυνατότητα να διαπιστώσουμε το πόσο θα μπορεί πράγματι να στηρίξει τους «πράσινους» έως το τέλος της διαδρομής.
Ο Χουάντσο ανέβηκε, οι υπόλοιποι... το ψάχνουν
Αν ψάχνει κανείς θετικά νέα στο τελευταίο χρονικό διάστημα των προβληματικών εμφανίσεων του Παναθηναϊκού, ένα είναι σίγουρα η διαρκής άνοδος του Χουάντσο Ερνανγκόμεθ. Ο Ισπανός σκοράρει περισσότερο με 9.8 πόντους έναντι 4.3 πέρυσι κατά μέσο όρο, σημειώνει ακόμη περισσότερη συμμετοχή στα ριμπάουντ με 5.2 έναντι 3.5 την προηγούμενη χρονιά και στην άμυνα είναι, στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτός που γνωρίζουμε, επιβεβαιώνοντας την άποψη, που έχει εκφραστεί εδώ, ότι αυτή τη σεζόν θα ήταν καλύτερος.
Την ίδια ώρα, όμως, ο Ντίνος Μήτογλου που πέρυσι επανερχόταν... φορτσάτος μετά την τιμωρία του και με τη διάθεση να αποδείξει πράγματα, δείχνει φέτος να ψάχνεται για το ποιος είναι ο ρόλος του. Ειδικά, δε, από τη στιγμή που δεν ανεβαίνει συχνά στο «5», όπου ανταποκρίνεται εξαιρετικά σε ορισμένα σχήματα, όταν στη θέση υπάρχει πλέον ο Ομέρ Γιούρτσεβεν, για να βοηθά τον Ματίας Λεσόρ, εκτός και της ύπαρξης του Κώστα Αντετοκούνμπο.
Το αρνητικό στην υπόθεση των ψηλών δεν είναι ο Λεσόρ, ο οποίος σε κάθε περίπτωση επικεντρωνόταν στην μπροστινή πλευρά του παρκέ, ούτε και ότι ο Γιούρτσεβεν επίσης δεν είναι ιδιαίτερα αποδοτικός στην άμυνα. Σε αυτό το σημείο αποδεικνύεται, ότι η περσινή συμβολή του Κώστα Αντετοκούνμπο είχε τη σημασία της. Μπορεί να έπαιζε για συγκεκριμένο χρόνο, αλλά προλάβαινε να αλλάξει το ύφος της ανασταλτικής λειτουργίας του Παναθηναϊκού, παλεύοντας και κάνοντας όσα χρειάζονταν, για να δώσει «ώθηση».
Επί της ουσίας, δηλαδή, στην φροντ λάιν άλλαξε η προσέγγιση του παιχνιδιού από το τεχνικό επιτελείο του Παναθηναϊκού, γεγονός που σημαίνει, ότι πρέπει να υπάρξει αντίστοιχη κάλυψη στις υπόλοιπες θέσεις, όπου όμως είτε μπορεί να μην χρησιμοποιηθούν τα κατάλληλα «εργαλεία» για αυτό το σκοπό είτε μπορεί τα «εργαλεία» αυτά να μην αποδίδουν, όπως μερικούς μήνες νωρίτερα.
Ξεκάθαρο το από πού θα ξεκινήσει
Στην αρχή το αναφέραμε. Ο Παναθηναϊκός δέχθηκε 57 πόντους στον ημιτελικό με την Φενέρ και 80 στον τελικό με τη Ρεάλ. Ένας ψηλός σχεδόν μόνος του, ο Λεσόρ, τα έβαλε... με ένα σωρό κορυφαίων σέντερ και στα δύο ματς, και τους είχε «καταπιεί». Ο Σλούκας και ο Ναν «διέλυσαν» κάθε άμυνα, ο Μήτογλου έβαλε «σφραγίδα», ο Γκραντ ήταν πανταχού παρών, ο Παπαπέτρου έκανε σπουδαία δουλειά, ο Χουάντσο ήταν «βράχος», οι υπόλοιποι που ήρθαν από πιο «βαθιά» στον πάγκο μπήκαν «λυσσασμένα» να βοηθήσουν.
Όλα αυτά, φυσικά, μαρτυρούν πολλά σε σύγκριση με την φετινή εικόνα, τόσο στα νούμερα όσο και στη γενικότερη προσέγγιση των αγώνων από άποψη νοοτροπίας. Ο πρωταθλητής Ευρώπης, για να κρατήσει τα «σκήπτρα» του, πρέπει να είναι ακόμη πιο σκληρός και είναι σαφές το από πού πρέπει να ξεκινήσει, για να τα καταφέρει.
Μια ομάδα, που αυτή τη στιγμή πλην αμυντικών ριμπάουντ, κλεψιμάτων και κοψιμάτων σε μια μικρή διατήρηση... κάποιων συνηθειών από την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο, γνωρίζει πώς πρέπει να βρει το δρόμο της, για να θυμίσει εκείνη που «πώρωσε» τους πάντες στο δρόμο για την επιστροφή στην κορυφή.
