Ο Ματέους Πονίτκα έρχεται για τον Παναθηναϊκό και το Basketa.gr αναλύει τη σημασία αυτής της κίνησης για τους «πράσινους» και το τι επιπλέον φέρνει ο Πολωνός «άσος» με την έλευσή του, σε ένα ρόστερ που έχει γεμίσει με αρκετές λογικές επιλογές από τον Ντέγιαν Ράντονιτς.
Ήταν 25 Ιουλίου, όταν ο Παναθηναϊκός ανακοίνωνε την επιστροφή του Γιώργου Καλαϊτζάκη στις τάξεις του. Από τότε, άλλες φορές ακούστηκε πως υπάρχει μεταγραφική κινητικότητα, άλλες φορές διατηρήθηκε… σιγή ιχθύος, αλλά το σίγουρο είναι πως άλλη κίνηση δεν είχε γίνει, με το ρόστερ σε σημαντικό βαθμό να έχει γεμίσει με λύσεις στα χέρια του Ντέγιαν Ράντονιτς.
Ήταν κοινό μυστικό, όμως, ότι οι «πράσινοι» δεν έπρεπε να μείνουν εκεί. Κι αυτό, γιατί χρειάζονταν όχι μόνο αξιόπιστες λύσεις παικτών, που μπορούν είτε να είναι βασικά στελέχη μια ομάδας με συγκεκριμένες αρχές και ταυτότητα στο παιχνίδι της είτε να δώσουν κατά διαστήματα βοήθειες σε αγώνες, ερχόμενοι από πιο πίσω στο rotation, μα και μια ποιοτική αναβάθμιση, ώστε το υπόλοιπο προαναφερθέν «χτίσιμο» σε χρήσιμες επιλογές να καταστεί ικανό να μετατρέψει ένα σύνολο, που πέρυσι είχε χάσει κάθε αποπροσανατολισμό, σε ένα συγκρότημα ανταγωνιστικό με συγκεκριμένη στόχευση.
Αίφνης και λίγες μέρες μετά το τέλος του Ευρωμπάσκετ, η κίνηση έγινε και ο Ματέους Πονίτκα γίνεται κάτοικος ΟΑΚΑ. Με την ανακοίνωση της Ρέτζιο Εμίλια να το επιβεβαιώνει, ο ηγέτης της σπουδαίας πορείας της Πολωνίας έως τα ημιτελικά της διοργάνωσης έρχεται να δώσει αυτή την «ώθηση», που χρειάζεται το «τριφύλλι», με την ελπίδα πως δεν έχει τελειώσει εκεί. Το Basketa.gr αναλύει τη σημασία της κίνησης αυτής και το τι φέρνει ο 29χρονος «άσος» με την έλευσή του.
Μαχητής με… ποικιλία τελειωμάτων
Ο Πονίτκα είναι ένας παίκτης, που πράγματι δίνει μια σημαντική αναβάθμιση στο ρόστερ και αυτό φαίνεται στο πόσο θα ενισχύσει τη θέση, όπου βασικά αγωνίζεται. Βλέπει κανείς, άλλωστε, ότι στο «3» ο Παναθηναϊκός διέθετε επί της ουσίας τον Λευτέρη Μαντζούκα και τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη, δύο παίκτες που μπορούν να πάρουν χρόνο ακόμη και στην Ευρωλίγκα, δείχνοντας το δρόμο για το μέλλον, αλλά σίγουρα χρειάζονται πρώτα ένα συγκεκριμένο ρόλο, αρκετών και ουσιωδών λεπτών, ακολουθώντας το παράδειγμα ενός συμπαίκτη τους με περισσότερες παραστάσεις. Η διαφορά, βέβαια, είναι πως ο Καλαϊτζάκης έχει περισσότερες παραστάσεις υψηλού επιπέδου με ικανοποιητικό χρόνο στις εποχές, κάνοντας σπουδαία πράγματα στο Eurocup πέρυσι με την φανέλα του Λιετκαμπέλις.
Θα πει κανείς, ότι ο Μάριους Γκριγκόνις θα μπορούσε να μετακινείται στη θέση αυτή, αλλά αυτό εκτός του ότι θα σήμαινε λόγω του μεγέθους του ορισμένα μειονεκτήματα, ειδικά στην άμυνα, θα άφηνε μόνο του στο «2» ουσιαστικά τον Άντριου Άντριους, που φέτος θα βρίσκεται επίσης σε περίοδο μετάβασης στην πιο απαιτητική Ευρωλίγκα, σε σύγκριση με τις περσινές του σπουδαίες εμφανίσεις στο Eurocup. Θα ήταν κρίμα, λοιπόν, να σπαταληθεί στο «3» ο χρόνος του Γκριγκόνις ή να αναλάβουν ίσως οι νεότεροι ευθύνες περισσότερες από όσες τους αναλογούσαν, αν δε βρισκόταν παίκτης του επιπέδου του Πονίτκα σε αυτή τη θέση, κάτι που θα δημιουργούσε αγωνιστική ανεπάρκεια στην περιφέρεια.
Με τη μεταγραφή του Πονίτκα και παρότι αναφέρθηκαν πολλά για τη θέση του πάουερ φόργουορντ, ο Παναθηναϊκός ορθώς κινήθηκε γρήγορα να «γεμίσει» μια άλλη θέση κι ένα άλλο κομμάτι του παιχνιδιού με τα στοιχεία του Πολωνού. Πρόκειται, άλλωστε, για έναν αρκετά καλό σκόρερ, με δυνατότητα να πάρει την μπάλα και να σκοράρει από κοντά με διάφορους τρόπους, με πρόσωπο, με πλάτη, ακόμη και πάνω από τη στεφάνη, διαθέτοντας παράλληλα κι ένα τρίποντο, που μπορεί να μην είναι πολύ απειλητικό, αλλά δεν το αφήνεις προκλητικά, σκοράροντας στην καριέρα του πάντοτε με ένα ποσοστό γύρω στο 30%. Στο δε Ευρωμπάσκετ είχε 12/39 σουτ πίσω από τα 6.75 μέτρα, δηλαδή μόλις ένα απόσταση από το ακριβές 1/3, απολογισμός όχι ιδιαίτερα άσχημος, καθώς στο «τριφύλλι» έχουν αντιμετωπίσει και χειρότερες περιπτώσεις στην περιφέρεια με το μακρινό σουτ.
Στην άμυνα, δε, μπορεί να μη βρίσκουμε το πιο χαρακτηριστικό του προτέρημα, αλλά δεν μπορεί να πει κάποιος πως πρόκειται για έναν παίκτη, που κερδίζεις με άνεση ως επιτιθέμενος. Είναι ένας παίκτης, που χρησιμοποιεί τη σκληράδα του κι έχει δείξει αρκετές φορές την ικανότητα να κλέψει μπάλες, για να βγάλει την ομάδα στο ανοικτό γήπεδο. Ανασταλτικά χαρακτηριστικά υπάρχουν, δηλαδή, αλλά είναι στην κρίση του Ράντονιτς το αν θα τα αξιοποιήσει στο έπακρο, ή απλά να του επιτρέπει να… παίρνει ενέργεια για την επίθεση.
Το ρόστερ που «γεμίζει» και… η αναμονή
Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, μπορεί να πάρει τα εύσημα, που κινήθηκε άμεσα να αποκτήσει τον Πονίτκα, εκμεταλλευόμενος όλα του αυτά τα χαρακτηριστικά, έχοντας αποδείξει μεταξύ άλλων πως δεν έχει πρόβλημα να αναλάβει ευθύνες, όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, κάτι που διαπιστώσαμε και στο Ευρωμπάσκετ με την Εθνική του. Κι αυτό, επειδή προσθέτοντας έναν τέτοιο παίκτη στο δυναμικό του, βάζει και στοιχεία που χρειαζόταν στις δύο πλευρές του παρκέ, όπως τα αναλύσαμε.
Στην ίδια λογική, άλλωστε, έχει κινηθεί και το υπόλοιπο ρόστερ. Ο Ουόλτερς, ο Λι και ο Μποχωρίδης αποτελούν τη μία αξιόπιστη λύση μετά την άλλη στη θέση του πλέι μέικερ, με εύρος από την Ευρωλίγκα έως το ελληνικό πρωτάθλημα, ο Γκριγκόνις και ο Άντριους δίνουν μια παραπάνω διάσταση στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού μέσα από το «2» μπροστά από τον Γιώργο Καλαϊτζάκη, ο Πονίτκα θα είναι ένα καλό μάθημα στο «3» δίπλα σε Παναγιώτη Καλαϊτζάκη και Μαντζούκα, ο Παπαγιάννης και ο Γκουντάιτις, εφόσον είναι υγιείς και σε καλή κατάσταση, δημιουργούνται μια… συμπαγή ρακέτα.
Το μόνο, που ίσως παραμένει σε εκκρεμότητα, είναι το τι θα κάνει στο «4» η ομάδα. Τη δεδομένη στιγμή υπάρχει μόνο ο Ντέρικ Ουίλιαμς και πολύ δύσκολα μπορεί κάποιος να έρθει στο πλευρό του στην εν λόγω θέση, με τον Μαντζούκα να έχει τη δυνατότητα αλλά σίγουρα να μην μπορεί σε αυτό το σημείο στο επίπεδο της Ευρωλίγκα να ανταποκριθεί, ενώ ο Αρτούρας Γκουντάιτις είναι ακόμη πολύ «βαρύς», για κατέβει από το «5», χώρια που ο Παπαγιάννης σε αυτό το σενάριο θα… σκάσει για ακόμη μια φορά.
Λύση, επομένως, χρειάζεται ο Παναθηναϊκός και σίγουρα θα έπρεπε να αναζητήσει άλλη μια κίνηση για το «4». Μια περίπτωση σαν του Μπρούνο Καμπόκλο θα έκλεινε θετικά το κενό στη θέση του αναπληρωματικού του Ουίλιαμς, αλλά στους «πράσινους» δεν έχουν κρύψει, ότι παρακολουθούν με ενδιαφέρον την υπόθεση του Ντίνου Μήτογλου και της πιθανής τιμωρίας. Αν μπορέσει να είναι σύντομα διαθέσιμος, τότε λύση δεν χρειάζεται μάλλον να βρεθεί, αλλιώς η ομάδα απλά θα περιμένει τον παίκτη και θα κάνει μελλοντικά το σχεδιασμό της, για το πώς θα τον εντάξει στο δυναμικό της σωστά, συνθέτοντας μια δυάδα ψηλών με τον Παπαγιάννη σε πολύ υψηλό επίπεδο.
Το ρόστερ «γεμίζει», λοιπόν, απλώς λύσεις χρειάζονται ακόμη, ώστε να θεωρηθεί το «τριφύλλι» μια ομάδα, που εντός κι εκτός συνόρων θα διεκδικήσει με αξιώσεις τους στόχους τους. Μόλις ολοκληρωθεί η πλήρωση κάθε κενού, τότε θα υπάρχει και η ακόμη σαφέστερη εικίνα για μια σεζόν, όπου η αντίδραση απαιτείται…
