Ο Παναθηναϊκός και η Μακάμπι γράφουν ξανά το σκηνικό, που είχαμε δει ξανά πριν από 12 χρόνια στο ΟΑΚΑ, και το Basketa.gr επαναφέρει τις μνήμες της τελευταίας πρόκρισης των «πρασίνων» σε Final Four σε μια επική σειρά, της οποίας το τέλος άπαντες θέλουν να ζήσουν ξανά στο «τριφύλλι», παίζοντας ίσως το ματς της δεκαετίας.
Σιωπή. Απέραντη σιωπή. Ναι, ο αθλητισμός μπορεί να δώσει και τέτοιες μοναδικές στιγμές, όπου η σιγή κυριαρχεί και επισκιάζει ένα ολόκληρο γήπεδο. «Πέντε δευτερόλεπτα για τον αρχηγό», ακούγεται στη μετάδοση της δημόσιας τηλεόρασης, και είναι ακριβώς ο χρόνος, που χρειάζεται ο Δημήτρης Διαμαντίδης.
Δώδεκα χρόνια αργότερα ερχόμαστε στο ίδιο ακριβώς σκηνικό. Ο Παναθηναϊκός έχει αποδράσει από το Βελιγράδι αυτή την φορά κι όχι από το επιβλητικό «Γιαντ Ελιάου», αναιρώντας την επικράτηση της Μακάμπι στο ΟΑΚΑ στο Game 1 (σ.σ. μικρή διαφορά ότι είχε κάνει το «μπρέικ» στο Game 2 το 2012) και έχει φέρει στο δικό του γήπεδο την πρόκριση. Στο ΟΑΚΑ, το σπίτι του, αυτό που έχει ζήσει τόσες στιγμές.
Και τι ζητά; Την επανάληψη αυτού του σκηνικού. Ήταν τότε ο «3D» εκείνος, που μετά το «σόου» στη Βαρκελώνη στο Final Four του 2011, θα τιμωρούσε τους Ισραηλινούς ξανά. Χρειάστηκε μία βολή και μία άμυνά του στον ηγέτη τους, τον Ταλ Μπουρστέιν, ώστε ο Παναθηναϊκός να πανηγυρίσει την πρόκριση στο Final Four της Κωνσταντινούπολης, μη γνωρίζοντας τότε ακόμη πως ερχόταν ένα τέλος εποχής. Είναι η σειρά κάποιου ή κάποιων, ώστε η ιστορία να επαναληφθεί. Σαν γλυκιά ανάμνηση για τους «πράσινους», σαν φάρσα για την «ομάδα του Λαού». Το Basketa.gr επαναφέρει τις μνήμες από το φινάλε εκείνης της επικής σειράς, που δεν μπορεί να μην έρθει στο μυαλό.
Ανατροπή... στην ανατροπή και δύο κινήσεις του αρχηγού που «σφράγισαν» την τελευταία πρόκριση
Ποιος θα στοιχημάτιζε τότε, ότι ο εξάκις πρωταθλητής Ευρώπης θα «τσέκαρε» για τελευταία φορά, εν έτει 2012 και μέχρι σήμερα, τα εισιτήρια για ένα Final Four; Για αυτό πάντοτε επισημαίνεται, ότι οποιαδήποτε στιγμή στη ζωή και σε οτιδήποτε αυτή περιλαμβάνει, είναι πολύτιμη και ουδέποτε πρέπει να λογίζεται ως δεδομένη. Αυτό το λάθος, βέβαια, άπαντες το έχουμε κάνει και δεν πρέπει να κρίνεις κανέναν για τους λόγους, που το έκανε. Αρκεί να έχει μάθει από το λάθος.
Ο Παναθηναϊκός τότε ετοιμαζόταν για άλλο ένα Final Four, υπό το «βάρος» της προηγούμενης κατάκτησης στη Βαρκελώνη. Ο αντίπαλος ήταν γνωστός, η αύρα από τον κερδισμένο τελικό από το έκτο αστέρι και το εμφατικό 92-72 στον πρώτο προημιτελικό έδειχναν, ότι όλα πάνε πρίμα και η Πόλη πλησίαζε, ενώ και στο Game 2, όπου το πράγμα έδειχνε να στραβώνει, με διαδοχικά μεγάλα σουτ το ματς πήγε στην παράταση.
Εκεί, βέβαια, ο τρομερός Ντέιβιντ Μπλου των μεγάλων τελευταίων στιγμών της Μακάμπι έως το 2014, είχε άλλη άποψη και το «μπρέικ» με 94-92 ήταν γεγονός, με το 65-62 στο Game 3 υπέρ της ομάδας του Ντέιβιντ Μπλατ να βάζει τον πρωταθλητή Ευρώπης στα «σχοινιά». Η καρδιά του, όμως, μέσω του αρχηγού του και των άλλων καραβανών μίλησε στο Game 4 και με 78-69 έφερε τη σειρά πίσω στο ΟΑΚΑ για έναν «τελευταίο χορό», όπως θα συμβεί και τώρα.
Το «τριφύλλι» έδειχνε να ελέγχει την κατάσταση με διαφορά δύο κατοχών υπέρ του στο 83-79 στα 15.7" για τη λήξη. Η Μακάμπι, όμως, είναι κι εκείνη ένας σπουδαίος σύλλογος, με μέταλλο νικητή. Δεν... έλεγε να πεθάνει, κι αφού πρώτα εκτελέστηκε ιδανικά με γκολ-φάουλ με κλασικό σύστημα του Μπλατ από τάιμ άουτ για καλάθι από κοντά, κάτι το οποίο έκανε, όταν είχε τον χρόνο για να βρει γρήγορα δύο καλές κατοχές και τη στιγμή που βρισκόταν πίσω με τρεις πόντους, ο Πνίνι πήρε τρεις βολές και ισοφάρισε σε 85-85.
Ο Διαμαντίδης ήταν πάντοτε ψύχραιμος και, αφού κέρδισε το φάουλ από τον Χέντριξ στις αλλαγές, μετά το σκριν του Μπατίστ, χρειάστηκε να το κάνει άλλη μία φορά. Το σκηνικό, όμως, έμελλε ποικιλοτρόπως να αναδείξει τις ικανότητες του αρχηγού. Βάζει την πρώτη βολή για το προβάδισμα, αστοχεί στη δεύτερη και παρενοχλεί αρκετά τον Μπουρστέιν, ώστε να μη βγει καν επίθεση για τη Μακάμπι και ο φωτεινός πίνακας να δώσει, με 86-85, το σύνθημα για το ταξίδι στην Πόλη.
Αυτό θα αναζητηθεί και σε περίπου δύο ώρες από τις 21:15, ώρα έναρξης της σημερινής (7/5) αναμέτρησης στο ΟΑΚΑ, που θα κρίνει ποιος θα πάει στο Βερολίνο, έναν άλλο τόπο μεγάλων «πράσινων» αναμνήσεων. Πέντε δευτερόλεπτα για αυτόν που θα βγει μπροστά. Ίσως και να μην χρειαστούν, αλλά αν συμβεί να βρεθεί εκείνος, που θα τα αξιοποιήσει για ένα θρίαμβο, που θα πάρει ιστορικές διαστάσεις...
