Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για το Παγκόσμιο Κύπελλο που αποδεικνύει ξανά ότι καμία ομάδα δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να καταλάβουν άπαντες και στην Ελλάδα ότι στο μπάσκετ -όπως και στα υπόλοιπα αθλήματα- παίζουν κι άλλοι και μάλιστα μπορεί να είναι καλύτεροι και να νικήσουν. Κι αυτό δεν αφορά την Εθνική και την προσπάθειά της στη διοργάνωση της Ασίας, καθώς όλοι γνώριζαν ότι το έμψυχο δυναμικό ήταν περιορισμένων δυνατοτήτων -χωρίς να μειώνουμε σε καμία περίπτωση ούτε την αξία αλλά ούτε και την προσπάθεια των παικτών- και οι αθλητές έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό.
Τα δύο θέματα της χθεσινής (3/9) ημέρας ήταν αρχικά ο αποκλεισμός της Ισπανίας από τη φάση των «16» και στη συνέχεια η παρθενική ήττα των ΗΠΑ στο τουρνουά, πέφτοντας στο καναβάτσο από τη φοβερή, τρομερή και ταυτόχρονα αήττητη Λιθουανία η οποία προελαύνει και ονειρεύεται, παρά τις πάρα πολλές και σημαντικές απουσίες -Ντομάντας Σαμπόνις, Μάριους Γκριγκόνις, Ρόκας Γκεντράιτις, Λούκας Λεκάβιτσιους, Εντγκάρας Ουλάνοβας, όλοι δωδεκαδάτοι και κάποιοι πενταδάτοι μάλιστα- με τις οποίες ταξίδεψε στις Φιλιππίνες.
Οι «φούριας ρόχας» είχαν ξεχάσει πότε αποκλείστηκαν για τελευταία φορά χωρίς να μπουν στην οκτάδα ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Για να θυμηθούν, θα πρέπει να γυρίσουν τον χρόνο πίσω 29 ολόκληρα χρόνια, όταν είχαν τερματίσει στην ένατη θέση της διοργάνωσης στον Καναδα! Από τότε έμειναν εκτός οκτάδας και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000, ωστόσο -μας αρέσει δεν μας αρέσει- αποτελούν ομάδα υπόδειγμα με παίκτες «στρατιώτες», οι οποίοι ακόμα κι όταν λείπουν, πάντα έχουν πρόθεση να επιστρέψουν.
Η αλήθεια είναι όμως ότι ακόμα και οι απίθανοι Ίβηρες κάποια φορά θα αποτύγχαναν παταγωδώς και το έζησαν στην Τζακάρτα της Ινδονησίας. Εκεί έμελλε να γευτούν την πίκρα και να αισθανθούν όπως έχουν αισθανθεί σχεδόν όλες οι εθνικές ομάδες στο παρελθόν. Η τεράστια διαφορά όμως των Ισπανών με τους υπόλοιπους είναι ότι διαθέτουν πληθώρα παικτών που θα πρωταγωνιστήσουν τα επόμενα χρόνια. Διαθέτουν τις καλύτερες «μικρές» εθνικές ομάδες και οι παίκτες που παίζουν εκεί, στη συνέχεια αγωνίζονται τόσο στη Liga Endesa, όσο και στην Εθνική Ισπανίας αν το αξίζουν, φτάνοντας φυσικά και στο ΝΒΑ. Πιο τρανό πρόσφατο παράδειγμα ο Αλντάμα.
Βέβαια ο πρόωρος αποκλεισμός των Ισπανών δεν είναι βολικός για την Εθνική Ελλάδας, καθώς θα πρέπει και οι πρωταθλητές Ευρώπης και -απερχόμενοι πρωταθλητές- κόσμου να περάσουν κι εκείνοι από τη διαδικασία ενός Προολυμπιακού τουρνουά, το οποίο εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα θελήσουν κιόλας να διοργανώσουν.
Όσο για τις ΗΠΑ, η ήττα από τη Λιθουανία προσγείωσε το άπειρο ρόστερ της ομάδας του Στιβ Κερ, όμως πλέον όλοι γνωρίζουν ότι δεν έχουν να φοβηθούν κάτι. Μέσα στην πίκρα τους πάντως οι Αμερικανοί μπορούν να αισθάνονται πιο άνετοι, καθώς η Ιταλία είναι θεωρητικά πιο βατός αντίπαλος από τη Σερβία που θα περίμενε σε περίπτωση που οι δώδεκα ΝΒΑερς δεν είχαν... σκοντάψει.
Μέχρι τώρα πάντως η ομάδα -μαζί με τη Λιθουανία- που έχει κερδίσει τις εντυπώσεις στο Παγκόσμιο Κύπελλο, δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από τη Γερμανία. Ο άλλοτε προπονητής του Άρη, Γκόρντον Χέρμπερτ έχει δημιουργήσει ένα φοβερό σύνολο που παίζει άκρως ελκυστικό μπάσκετ και προς το παρόν διαλύει -εντός των τεσσάρων γραμμών- όποιον βρίσκει στον δρόμο του. Κόντρα στη Λετονία οι Γερμανοί θα είναι υποψιασμένοι κι εκτός απροόπτου θα πάρουν το εισιτήριο για την τετράδα. Κι όλα αυτά, με την ατυχία να τους έχει χτυπήσει την πόρτα, καθώς δεν έχουν στη σύνθεσή τους λόγω τραυματισμού τον σπουδαίο Φραντζ Βάγκνερ. Το γεγονός αυτό βέβαια μαρτυρά περίτρανα ότι οι ομάδες που έχουν στέρεες βάσεις, δεν επηρεάζονται τόσο από μία ατυχία...
