Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για το Παγκόσμιο Κύπελλο που ολοκληρώθηκε με απόλυτα δίκαιη θριαμβεύτρια την υπερηχητική Γερμανία.
Αν έπρεπε κάποιος να περιγράψει με μία λέξη τη φετινή έκδοση των «πάντσερ», αυτή θα ήταν δίχως αμφιβολία η εξής: Απόλαυση. Το σύνολο που δημιούργησε ο Γκόρντον Χέρμπερτ ήταν ικανό να νικήσει τους πάντες. Και το έκανε δίχως να αφήσει το παραμικρό περιθώριο αμφισβήτησης της ανωτερότητάς του. Μοναδική εξαίρεση ο προημιτελικός με την Λετονία όταν δεν «έπιασε» τα στάνταρ της και παραλίγο να την... πατήσει από το πουθενά.
Τότε ήταν και το σημείο καμπής. Οι «ειδικοί» έσπευσαν να τα βάλουν με τον κόουτς θεωρώντας ότι δεν έπρεπε να αφήσει τον Σρέντερ να κάνει ό,τι του... καπνίσει με 4/26 σουτ και εγωιστική συμπεριφορά. Δεν κατάλαβαν όμως ότι εκεί ακριβώς γύρισε το τσιπάκι και στη συνέχεια ο Γερμανός σούπερ σταρ ήταν πραγματικός ηγέτης, αρχηγός και σωστός σε όλα του. Στον ημιτελικό που γνώριζε ότι τον... περίμεναν οι Αμερικανοί που τον ξέρουν καλά, ήταν πολύ ομαδικός και δεν εκβίασε καμία προσπάθεια. Και στον τελικό βγήκε μπροστά, «μίλησε» στα κρίσιμα και «καθάρισε» τους Σέρβους.
Τους Σέρβους οι οποίοι είχαν άφαντο τον ηγέτη τους Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς στο δεύτερο ημίχρονο του τελικού. Εκεί που όλοι περίμεναν ότι θα έβγαινε μπροστά για να ηγηθεί και να πάρει όλες τις μπάλες στα χέρια του, το μόνο που έκανε ήταν να κρύβεται κι αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων και των προσδοκιών, αφήνοντας τον Αβράμοβιτς να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Κι αν ο 30χρονος γκαρντ της Παρτιζάν δεν πραγματοποιούσε εμφάνιση καριέρας, τότε οι Γερμανοί θα είχαν νικήσει ακόμα πιο εύκολα.
Το βέβαιο είναι ότι ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι νέοι πρωταθλητές κόσμου ανέβηκαν δικαιότατα στον θρόνο τους και διαδέχθηκαν την Ισπανία. Οι Γερμανοί έχουν «χτίσει» ένα εντυπωσιακό ρόστερ το οποίο έχει λύσεις για όλα τα γούστα, σε περιφέρεια και φροντ λάιν, ενώ άπαντες γνωρίζουν και να κάνουν «βρώμικη» δουλειά και να σκοράρουν με συνέπεια, τιμωρώντας ό,τι τους δίνει η αντίπαλη άμυνα.
Τη στιγμή λοιπόν που στην Ελλάδα ακόμα τα παιδιά μαθαίνουν να παίζουν άμυνα ζώνης σε μικρή ηλικία και με... ψυχή και καρδιά, την ίδια ώρα όλος ο προηγμένος μπασκετικός κόσμος ακολουθεί τις σύγχρονες απαιτήσεις. Κι αυτές είναι πρώτα η επίθεση και μετά η άμυνα. Διότι ένας μπασκετμπολίστας ο οποίος δεν ξέρει τα βασικά στην επίθεση, ό,τι κι αν κάνει στην άμυνα, δεν θα είναι πλέον χρήσιμος και θα κάνει «μπαμ» ότι υστερεί.
Οι Γερμανοί έπαιξαν δίχως υπερβολή ένα μπάσκετ βγαλμένο από το μέλλον. Τις ομάδες που ήθελαν να τρέξουν -όπως πχ οι ΗΠΑ- τις νίκησε στο παιχνίδι τους κι εκείνες που το γύρισαν σε «ξύλο», κατάφεραν να τις «λυγίσουν» έστω και δύσκολα, όπως συνέβη στο δεύτερο ημίχρονο του τελικού.
Ήταν λοιπόν μία κυρίαρχη κι απολαυστική ομάδα η οποία διέψευσε όσους πίστευαν ότι θα είχε «αδειάσει» από τη νίκη της επί των Αμερικανών, κάτι που στο παρελθόν είχε συμβεί με τη Γαλλία το 2019 και με την Ελλάδα το 2006. Ήταν τόσο ισχυρή, καλοδιαβασμένη και συγκεντρωμένη η νέα πρωταθλήτρια κόσμου που έμοιαζε απλώς να αντιμετωπίζει τον εαυτό της. Και στο τέλος δεν «αυτοκτόνησε», κάνοντας χαρούμενο τον Ντιρκ Νοβίτσκι για την κληρονομιά που άφησε με τη μυθική του παρουσία στα παρκέ.
ΥΓ. Δεν είναι μόνο το... εξωγήινο μπάσκετ από το 2050 που έπαιξαν οι Γερμανοί, αλλά και η «μαγεία» του να είναι όλοι χρήσιμοι. Μεταξύ των κορυφαίων ολόκληρου του τουρνουά ο Γιοχάνες Φόιντγκμαν, παίκτης ο οποίος έχει αποδείξει την αξία του και πέρσι ο Έτορε Μεσίνα με τις εμμονές του σχεδόν του... έκοψε το μπάσκετ!
