Σε μια εποχή όπου το ΝΒΑ αποτελεί ένα από τα πιο προσοδοφόρα επιχειρηματικά μοντέλα, όπου τα παχυλά συμβόλαια των μεγάλων αστέρων έχουν εκτοξευθφεί σε αστρονομικά ποσά και όπου οι παίκτες κυνηγούν μανιωδώς μια μεταγραφή που μπορεί να τους φέρει πιο κοντά στο βαρύτιμο τρόπαιο και το δαχτυλίδι, είναι αρκετά σπάνιο κάποιος παίκτης να περάσει ολόκληρη την καριέρα του σε μία και μόνο ομάδα.
Παλιά αυτό δεν φάνταζε τόσο απίθανο, με αποτέλεσμα, αρκετά ηχηρά ονόματα να έχουν συνδεθεί άρρηκτα με συγκεκριμένα franchise. Ακολουθούν αναλυτικά οι σημαντικότεροι και πιο ξακουστοί εξ'αυτών.
Tζον Στόκτον-Γιούτα Τζαζ (1984-2003)
Ένας εκ των κορυφαίων ποιντ γκαρντ όλων των εποχών, με ικανότητες σε άμυνα και επίθεση. Έμεινε στη Γιούτα για 19 ολόκληρες σεζόν, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα, αφού του στάθηκαν εμπόδιο οι Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν. Ωστόσο, οι ατομικές διακρίσεις ήταν πολλές για τον Στόκτον, αφού υπήρξε πρώτος σε πραγωγή ασίστ 9 φορές, ενώ δύο φορές αποτέλεσε και τον πρώτο παίκτη σε κλεψίματα. Με 19.711 πόντους, 15.806 ασίστ και 3.265 κλεψίματα, το λιγότερο που μπορούσαν να κάνουν οι Τζαζ, εις αναγνώριση της προσφοράς του, ήταν να αποσύρουν τη φανέλα με τον αριθμό "12".
Τζέιμς Γουόρθι-Λος Άντζελες Λέικερς (1982-1994)
Ο Γουόρθι ήταν το νούμερο 1 του draft το 1982. Επιλέχθηκε από τους Λος Άντζελες Λέικερς, με τους οποίους πέρασε 12 όμορφες σεζόν. Η καριέρα του στο Λ.Α συνδυάστηκε με 3 πρωταθλήματα (1985, 1987, 1988) και ένα βραβείο MVP τελικών (1988), ενώ η φανέλα με το νούμερο "42" κρέμεται από την οροφή του Staples Center προς τιμήν του.
Μάτζικ Τζόνσον-Λος Άντζελες Λέικερς (1979-1991, 1996)
Λίγα χρόνια πριν το Γουόρθι, οι Λέικερς είχαν πάλι την πρώτη επιλογή του draft και ευτύχησαν να κάνουν δικό τους, των κατά πολλούς, καλύτερο ποιντ γκαρντ, όλων των εποχών. Δεν είναι άλλος από τον Μάτζικ Τζόνσον, που κατέχει μέχρι και σήμερα το υψηλότερο ποσοστό ασίστ ανά παιχνίδι. Ο Μάτζικ, έχει στο παλμαρέ του 5 πρωταθλήματα (1980, 1982, 1985, 1987, 1988), 3 βραβεία MVP τελικών (1980, 1982, 1987), αλλά και τρία βραβεία MVP πρωταθλήματος (1987,1989,1990). Ακόμη, υπήρξε 4 φορές πρώτος σε ασίστ και 3 φορές πρώτος σε κλεψίματα. Προφανώς και το νούμερο "32" κοσμεί επίσης την οροφή του γηπέδου των "Λιμνανθρώπων".
Έλγκιν Μπέιλορ- Μινεάπολις Λέικερς (1958-1971)
Πολύ πριν τους Τζόνσον και Γουόρθι, οι τότε Μινεάπολις Λέικερς, είχαν στο δυναμικό τους τον Έλγκιν Μπέιλορ, ίσως έναν από τους καλύτερους αθλητές που δε γεύτηκε ποτέ τη χαρά της κατάκτησης του τίτλου. Τα νούμερα που κατάφερε να φτάσει, ωστόσο, στις 13 σεζόν που αγωνίστηκε με τα κίτρινα και τα μωβ, (23.149 πόντοι, 11.463 ριμπάουντ και 3.650 ασίστ), του χάρισαν μια θέση στο Hall of Fame και την απόσυρση της φανέλας με το νούμερο "22".
Αϊζάια Τόμας- Ντιτρόιτ Πίστονς (1981-1994)
Οι Ντιτρότι Πίστονς αποτελούσαν τον μεγαλύτερο αντίπαλο των Σικάγο Μπουλς τη δεκαετία του '80 και στις αρχές του '90 και αυτό οφειλόταν εν πολλοίς και στον Αϊζάια Τόμας (όχι τον σημερινό). Ο αρχηγός των ''Bad boys", μπορεί να μην τρόμαζε με τα φυσικά του προσόντα, όμως ήταν κυρίαρχος στο παρκέ και πανηγύρισε μαζί με το Ντιτρόιτ 2 back to back τίτλους (1989,1990), όντας ο πολυτίμοτερος παίκτης στον δεύτερο εξ'εαυτών. Με μέσους όρους καριέρας που πλησιάζουν το double-double, 19.2 πόντοι και 9.3 ασίστ, δεν θα μπορούσε να λείπει από το Hall of Fame.
Γουίλις Ρίντ- Νιου Γιορκ Νικς (1964-1974)
Οι Νιου Γιορκ Νικς τα τελευταία χρόνια μπορεί να παραπαίουν, ωστόσο, στις αρχές της δεκαετίας του '7ο ευτύχησαν να φτάσουν στην κατάκτηση του τίτλου δις, το 1970 και το 1973, με ηγέτη τον Γουίλι Ριντ, που αναδείχθηκε και πολυτιμότερος παίκτης των τελικών, αμφότερες τις χρονιές. Δικαίως το νούμερο "19" κρέμεται από την οροφή του Madison Square Garden και ο Ριντ έχει τιμηθεί με την είσοδό του στο Hall of Fame.
Ντέιβιντ Ρόμπινσον- Σαν Αντόνιο Σπερς (1989-2003)
Στην 14ετή του θητεία με τους Σπερς, ένας ακόμη Hall of Fammer, o Ντέιβιντ Ρόμπινσον κέρδισε τα βραβεία του ROY, όντας και το νούμερο 1 του draft, DPOY (1992), μοιράζοντας τις περισσότερες τάπες εκείνη τη σεζόν, 2 πρωταθλήματα (1999, 2003) και το ΜVP του πρωταθλήματος (1995). Τα "σπιρούνια", δεν θα μπορούσαν να μην τιμήσουν έναν από τους πρώτους μεγάλους τους αστέρες, με την απόσυρση της φανέλας με το νούμερο "50" που φορούσε o "Admiral".
Tζέρι Ουέστ- Λος Άντζελες Λέικερς (1960-1974)
Ο άνθρωπος, του οποίου τη φιγούρα χρησιμοποίησε το ΝΒΑ για το logo του και ο καλύτερος σουτέρ στην προ Τζόρνταν εποχή, ο Τζέρι Ουέστ (aka Mr. Clutch). Πέρασε 14 χρονιές στην Καλιφόρνια, σηκώνοντας το πρωτάθλημα μία φορά (1972), οδηγώντας τη λίγκα σε ασίστ την ίδια χρονιά, πετυχαίνοντας τους περισσότερους πόντους το 1970 και βγαίνοντας πολυτιμότερος παίκτης των τελικών του 1969, παρόλο που οι Λέικερς ηττήθηκαν τότε από τους Μπόστον Σέλτικς. Η φανέλα με το νούμερο "44" συντροφεύει τις προαναφερθείσες.
Tζούλιους Έρβινγκ- Φιλαδέλφεια 76ερς (1976-1987)
Ο Τζούλιος Έρβινγκ ήταν ο πιο γνωστός παίκτης όταν το ΑΒΑ συγχωνεύτηκε με το ΝΒΑ. Από την ένταξή του στο ΝΒΑ και έπειτα, αποτέλεσε αναπόσταστο κομμάτι στο ρόστερ της Φιλαδέλφεια. Το 1981 αναδείχθηκε σε καλύτερο παίκτη του πρωταθλήματος και δύο χρόνια αργότερα κέρδισε το πολυπόθητο δαχτυλίδι. Οι 76ερς έχουν κρεμάσει το νούμερο "6" στο Wells Fargo Center, αλλά το ίδιο έχουν κάνει προς τιμήν του και οι Μπρούκλιν Νετς, με το νούμερο "32" που φορούσε όταν η ομάδα λεγόταν Νιου Γιορκ Νετς και έπαιζε στο ΑΒΑ. O Dr. J όπως ήταν γνωστός, τελείωσε την καρίερα του με 30.026 πόντους, 10.525 ριμπάουντ και 5.176 ασίστ.
Ρέτζι Μίλλερ- Ιντιάνα Πέισερς (1987-2005)
Ο διαφαινόμενος ως καλύτερος σουτέρ 3 πόντων της τότε εποχής, βρέθηκε σε μία ομάδα που δεν είχε την κατάλληλη υποστήριξη από συμπαίκτες κλάσης, που θα μπορούσαν να κοντράρουν τον Τζόρνταν και την παρέα του και έτσι έμεινε χωρίς τίτλο. Αξιότερο σημείο αναφοράς στην καριέρα του αποτελεί η εισαγωγή του στο κλαμπ 50-40-90 τη σεζόν 1993-94. Το γεγονός ότι έμεινε πιστός στη ομάδα για 18 χρόνια, μαζί με τους 25.279 πόντους που πέτυχε, οδήγησαν τους Πέισερς στην απόσυρση της φανέλας με το νούμερο "31".
Τζον Χάβλιτσεκ- Μπόστον Σέλτικς (1962-1978)
Οι Μπόστον Σέλτικς αποτέλεσε υπερδύναμη στο ΝΒΑ το '60 και το '70, σαρώνοντας τους τίτλους. Το διάστημα που αποτέλεσε παίκτης τους ο Τζον Χάβλιτσεκ πανηγύρισε 8 τρόπαια (1963-66, 1968-69, 1974, 1976), τα 4 από αυτά, συνεχόμενα και στο ξεκίνημα της καριέρας του. Το προτελευταίο εξ'αυτών έφερε φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα του και δικαίως αναδείχθηκε MVP των τελικών. Με μέσους όρους καριέρας 20.8 πόντους, 6.3 ριμπάουντ και 4.8 ασίστ, οι Κέλτες απέσυραν τη φανέλα με το νούμερο "17". Όντας, ο τρίτος παίκτης με περισσότερους τίτλους στην ιστορία της λιγκας, πίσω από τους 10 του Σαμ Τζόνες και 11 του Μπίλ Ράσελ, δεν θα μπορούσε να λείπει από το Ηall of Fame.
Tιμ Ντάνκαν- Σαν Αντόνιο Σπερς (1997-2016)
Ο πρσφάτως αποσυρθείς από την ενεργό δράση, και ενταχθείς στο προπονητικό team των Σπερς, Τιμ Ντάνκαν, έχτισε μια λαμπρή καριέρα 19 ετών στο Σαν Αντόνιοκαι ήταν ο μαναδικός παίκτης που ήταν παρών και στους 5 τίτλους που έχει συνολικά η ομάδα. Με 26.496 πόντους, 15.091 ριμπάουντ και 4.225 ασίστ, έφτασε 2 συνεχόμενες φορές στην ανάδειξη σε πολυτιμότερο παίκτη του ΝΒΑ (2002, 2003) και τρεις φορές χρησιμότερος παίκτης των τελικών (1999, 2003, 2005). Το αστείρευτο ταλέντο του είχε διαφανεί από την πρώτη στιγμή, αφού βρέθηκε στο νούμερο 1 του draft και κέρδισε το ROY. Το 2017 εντάχθηκε στο Hall of Fame και το νούμερο "21" δεν είναι πλέον διαθέσιμο στο ρόστερ της ομάδας.
Mπιλ Ράσελ- Μπόστον Σέλτικς (1956-1969)
Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών, με το ακατάρριπτο ρεκόρ των 11(!) τίτλων, πέρασε ολόκληρη την καριέρα του φορώντας το τριφύλλι στο στήθος (οι Σέλτικς έχουν συνολικά 17), αποτέλεσε τον καλύτερο παίκτη σε ολόκληρο το ΝΒΑ 5 φορές (1958, 1961-63, 1965) και μάζεψε τα περισσότερα ριμπάουντ 4 χρονιές (1958-59, 1964-65), όντας ο δεύτερος ριμπάουντερ όλων των εποχών, με 21.620, πίσω από τον αξεπέραστο Γουίλτ Τσάμπερλειν που έχει 23.924! Πέρα από την ένταξή του στο Hall of Fame, το ΝΒΑ τον έχει τιμήσει, δίνοντας το όνομά του στο βραβείο του MVP της χρονιάς, από το 2009 και έπειτα. Tο νούμερο "4" βρίσκεται πια στην οροφή του TD Garden.
Μάνου Τζινόμπιλι- Σαν Αντόνιο Σπερς (2002-2018)
Ο Τζινόμπιλι ξεκίνησε την καριέρα του στην Ευρώπη και βρέθηκε στο ΝΒΑ, χωρίς να έχει περάσει πρώτα από κάποιο αμερικάνικο κολέγιο. Εξού και η 57η στην οποία των διάλεξαν οι Σπερς στο draft του 2002. Ο Αργεντίνος, αποτελεί μακράν του δεύτερου, τον καλύτερο παίκτη που ερχόταν από τον πάγκο και τον άνθρωπο που πέρασε το Eurostep στην κουλτούρα του ΝΒΑ. Στα 16 χρόνια αυτά χρόνια, κατάφερε να φορέσει 4 δαχτυλίδια στο χέρι του. Η φανέλα με το νούμερο "20" βρίσκεται πλέον δίπλα σε αυτή του Ντάνκαν.
Κόμπε Μπράιαντ- Λος Άντζελες Λέικερς (1996-2016)
Ο πιο πρόσφατος πιστός στρατιώτης των Λέικερς ήταν ο Κόμπε Μπράιαντ, ίσως και ο πιο επιτυχένος από όλους, όντας ο πρώτος σκόρερ του οργανισμού (ξεπέρασε τον Τζέρι Ουέστ την 1η Φεβρουαρίου του 2010) και δίχως άλλο, ένας εκ των κορυφαίων όλων των εποχών στο ΝΒΑ. Έφτασε αρκετές φορές κοντά στο trade μετά και τη φυγή του Σακίλ, αλλά τελικά πέρασε 2 γεμάτες δεκαετίες στη μεγάλη του αγάπη. Σε αυτό το διάστημα, ο Black Mamba σήκωσε το τρόπαιο 5 φορές (2000-2002, 2009, 2010), πετυχαίνοντας three peat και back to back κατακτήσεις. Το 2008 ήταν ο πολυτιμότερος παίκτης του καλύτερου πρωταθλήματος στον κόσμο και τις δύο χρονιές που ακολούθησαν πήρε το βραβείο του καλύτερου των τελικών. Τα νούμερα που έχει πετύχει στην καριέρα του ζαλίζουν (33.643 πόντοι, 7.047 ριμπάουντ και 6.306 ριμπάουντ) και για χάρη του έχουν αποσυρθεί, τόσο το νούμερο "8", όσο και το "24".
Nτιρκ Νοβίτσκι- Ντάλας Μάβερικς (1994-2019)
Ο Ντίρκ Νοβίτσκι, είναι ο τελευταίος ρομαντικός και πιστός στρατιώτης, αυτός με τη μακροβιότερη καριέρα στη λίστα και ένας από τους πιο πετυχημένους Ευρωπαϊους παίκτες, που αγωνίζονται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το 2011, έμελλε να είναι η τυχερή χρονιά για τον Γερμανό, που σήκωσε επιτέλους την κούπα, κερδίζοντας παράλληλα το βραβείο MVP των τελικών. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε χρηστεί και κορυφαίος παίκτης της λίγκας, μπαίνοντας στο κλειστό κλαμπ 50-40-90. Mε 31.560 πόντους καριέρας, βρίσκεται στην 6η θέση των σκόρερ όλων των εποχών. Η απόσυρσή του είναι τόσο πρόσφατη που ακόμα δεν έχει αποσυρθεί η φανέλα του, αλλά το Ντάλας, έδωσε το όνομά του σε έναν δρόμο της πόλης.
