Οι Ουόριορς και οι Σέλτικς μπαίνουν στη «μάχη» των τελικών του ΝΒΑ τα ξημερώματα της Παρασκευής (3/6, 4:00) και το Basketa.gr αναλύει τα δεδομένα της σειράς, εξηγώντας ποιος έχει το προβάδισμα, όπως και το γιατί δεν πρέπει κάποιος να πάρει μαζί του την ταμπέλα του φαβορί.
Φτάσαμε στο σημείο, που άπαντες οι φίλοι του μπάσκετ στον πλανήτη περιμένουν από την αρχή της σεζόν. Το πιο εμπορικό πρωτάθλημα που υφίσταται, φτάνει στο τέλος του και δύο ομάδες, έχοντας τους δικούς τους λόγους να θεωρούν πως έχουν ονόματα… βαριά σαν ιστορία, θα συναντηθούν σε Σαν Φρανσίσκο και Βοστόνη, ώστε να σηκώσουν το βαρύτιμο τρόπαιο Larry O’ Brien.
Οι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς, η ομάδα της δεκαετίας που άλλαξε εντελώς τον τρόπο, με τον οποίο βλέπουμε και σκεφτόμαστε το μπάσκετ, θα «κοντροχτυπηθούν» με την ομάδα της χρονιάς, τους Μπόστον Σέλτικς που, από το σημείο που έδειχναν να ξεκινούν δυσοίωνα, μπόρεσαν με ένα μοναδικό »ντεμαράζ» και «όπλο» τους μια απαράμιλλη σκληράδα, να φτάσουν μέχρι τους τελικούς, έχοντας τη δική τους ευκαιρία να «γράψουν» το 18ο πρωτάθλημα της ιστορίας τους και να πάρουν ξανά την πρωτιά στους τίτλους, αφού τώρα είναι μαζί στην κορυφή στα 17 μαζί με τους «αιωνίους» αντιπάλους Λέικερς.
«Πολεμιστές» οι μεν, «κομάντα» οι άλλοι, το βέβαιο είναι πως η σειρά αυτή θα κριθεί μέσα από πολύ οριακές «μονομαχίες» και καμία εξ αυτών δεν πρόκειται να μας αφήσει αδιάφορους. Το Basketa.gr αναλύει τα δεδομένα των τελικών του ΝΒΑ και εξηγεί το ποιος έχει το προβάδισμα, αν και… αποφεύγει να βάλει σε κάποιον την ταμπέλα του φαβορί.
Ας έχουν παίκτες, σουτάρετε και… βαράτε!
Χρησιμοποιώντας και παραφράζοντας ελαφρώς την περίφημη φράση του Αλκέτα Παναγούλια από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 στους παίκτες της ελληνικής ομάδας του ποδοσφαίρου, θα θέλαμε να ξεκινήσουμε από τις δύο περιφέρειες, οι οποίες δε διστάζουν σε καμία περίπτωση να σουτάρουν, όπως και να παίξουν με αρκετή σκληράδα στους αγώνες τους.
Οι Ουόριορς, φυσικά, είναι σαφές πως γνωρίζουν όσο ελάχιστες ομάδες να αξιοποιούν το σουτ στο παιχνίδι τους. Για την ακρίβεια, είναι οι… δάσκαλοι και οι πρώτοι διδάξαντες από τότε, που ανέλαβε ο Στιβ Κερ και μας παρουσίασε τη «μαγική» ομάδα, που κυριάρχησε στο ΝΒΑ από το 2014 έως και το 2019, όταν η παρέα του Καουάι Λέοναρντ στο Τορόντο έθεσε ένα τέλος εποχής με την απομάκρυνση του Κέβιν Ντουράντ.
Με τον Στεφ Κάρι να είναι ο ηγέτης των «Πολεμιστών» και πιο ώριμος από ποτέ, η θέληση της ομάδας να αποδείξει πως έχει ξεπεράσει την εποχή συνύπαρξης με τον «KD», είναι σαφής. Ο 34χρονος γκαρντ είναι σε εκπληκτική κατάσταση την τελευταία διετία και, ενδεχομένως, έχει μια σπουδαία ευκαιρία σε αυτούς τους τελικούς να κεφαλαιοποιήσει αυτή του την αγωνιστική άνοδο. Η διαφορά, ωστόσο, σε σύγκριση με την περσινή σεζόν, είναι πως ο Κάρι δεν είναι μόνος του στην περιφέρεια, αλλά αντιθέτως ο Κερ έχει προσδώσει περισσότερο «βάθος».
Και δεν είναι μόνο ο Κλέι Τόμπσον, ο οποίος γύρισε πολύ δυναμικά και πρόσθεσε στα playoffs πολύτιμους σχεδόν 20 πόντους ανά αγώνα, αξιοποιώντας μεταξύ άλλων και τις άνω των έξι ασίστ, που μοιράζει ο Κάρι. Είναι και άλλοι παίκτες, που συνεισφέρουν στο σκοράρισμα και ελαφραίνουν τον ηγέτη των Ουόριορς, όπως ο εκπληκτικός στην postseason Τζόρνταν Πουλ, ο αξιόπιστος Ότο Πόρτερ έστω κι αν παίζει σε περιορισμένο χρόνο, ενώ υπάρχει αρκετό «βάθος» στον πάγκο με λύσεις ενίοτε από τον νεαρό Γκάρι Πέιτον, τον Μόουζες Μούντι και τον Τζόναθαν Κουμίνγκα. Μέσα σε όλα αυτά, φυσικά, δεν παραλείπουμε σε ειδικό πλάνο τη διάσταση που προσθέτει στο παιχνίδι του Γκόλντεν Στέιτ ο Άντριου Ουίγκινς χάρη στην αλτικότητά του, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως το 35.3% στα τρίποντα τον καθιστά ακόμη πιο επικίνδυνο.
Στην αντίπερα όχθη, από την άλλη, βρίσκουμε μια ξεχωριστή πολυπλοκότητα, που συνδυάζει προσήλωση στην άμυνα και ταλέντο στην επίθεση. Το πρώτο ισχύει για όλους και αυτό είναι το πιο θετικό νέο για τον Ίμε Ουντόκα, ο οποίος μπορεί να έχει ένα μικρό rotation, αλλά έχει και τη δυνατότητα να στέλνει εναλλάξ παίκτες του σε εκείνους των Ουόριορς, και δη στους δύο κορυφαίους τους. Ο Μάρκους Σμαρτ, φυσικά, είναι η «κορωνίδα» της άμυνας των «Κελτών», αλλά οι Τζέιλεν Μπράουν και Τζέισον Τέιτουμ, όποτε τους ζητηθεί, μπορούν να αντιμετωπίσουν κάθε παίκτη και να τον περιορίσουν, συμπεριλαμβανομένων ασφαλώς και των Κάρι-Τόμπσον.
Στην απέναντι πλευρά του παρκέ, οι «JJ» είναι το ίδιο αποτελεσματικοί, έχοντας μάλιστα την ικανότητα να σουτάρουν από παντού και συνθέτοντας ίσως το κορυφαίο δίδυμο του φετινού ΝΒΑ, από άποψη χημείας και απόδοσης στο παρκέ. Παρά το νεαρό της ηλικίας τους, άλλωστε, είναι πολλά χρόνια μαζί και είναι λογικό, μαζί με τον Σμαρτ, να συνθέτουν μια τριάδα που δύσκολα σταματάς, σημειώνοντας πάνω από 65 πόντους κατά μέσο όρο στα playoffs.
Το σημαντικό για τους τρεις, όμως, είναι το πώς θα καταφέρουν να βάλουν στο παιχνίδι τους υπόλοιπους γκαρντ, καθώς πρέπει να θεωρούμε δεδομένο, ότι ο Κερ πολλές φορές θα τους στείλει τον Ντρέιμοντ Γκριν, που θα «επιστρατεύσει» της ανασταλτικές του ικανότητες, που μπορούν να σταματήσουν κάθε γκαρντ. Σε αυτό το σημείο θα χρειαστούν εμφανίσεις σαν του Γκραντ Ουίλιαμς με τους Ουόριους, του Ντέρικ Ουάιτ ή ακόμη και τον Άαρον Νέσμιθ με τους Χιτ, ενώ αναζητούνται κάποια καλά παιχνίδια του ικανού να πιάσει εκπληκτικό ρυθμό από μακριά, Πέιτον Πρίτσαρντ. Κάπως έτσι και παρά το μικρό rotation, μπορούν οι Σέλτικς να απαντήσουν στο «βάθος» των Ουόριορς, αρκεί η βασική τριάδα να μην είναι μόνη της.
Το «βασίλειο» του Ντρέιμοντ και ο… Δομινικανός «πορθητής»
Η «μάχη» της περιφέρειας μπορεί να έχει σπουδαίο ενδιαφέρον, αλλά και εκείνη της ρακέτας δεν πάει πίσω. Και εκεί μπορούμε να επικεντρωθούμε σε δύο παίκτες, οι οποίοι μπορούν να εξελιχθούν σε ρυθμιστικούς παράγοντες αυτής της σειράς, αν και δεν είναι οι μόνοι που έχουν τη δυνατότητα να κάνουν τη διαφορά.
Πολλά θα κριθούν, δηλαδή, στη σειρά από τη δράση του Ντρέιμοντ Γκριν και του Αλ Χόρφορντ. Ο πρώτος, ειδικά, είναι ο άνθρωπος που αληθινά κάνει τη διαφορά στους Ουόριορς όλα αυτά τα χρόνια, υπό την έννοια πως προσθέτει τόσες διαφορετικές διαστάσεις στο παιχνίδι τους. Ένας παίκτης πολύ σκληρός, που μπορεί να μαρκάρει σε όλες τις θέσεις με την ίδια συνέπεια, να μοιράσει και να κλέψει μπάλες, να μαζέψει ριμπάουντ, ακόμη και να σκοράρει, και δη από μακριά, με μια μπασκετική ευφυία που ξεχωρίζει.
Το θέμα για τον Ουντόκα, βέβαια, είναι το πώς θα τον σταματήσει, καθώς και ο Χόρφορντ, που φυσικά ανοίγει το γήπεδο για τους υπόλοιπους με το μακρινό του σουτ, έχει παρόμοια χαρακτηριστικά, αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει, αν θα τα χρησιμοποιήσει για τον Γκριν ή για άλλον παίκτη. Κι αυτό, γιατί αν προστεθεί στην «εξίσωση» των «Πολεμιστών» κάποιος παίκτης σαν τον Νεμάνια Μπιέλιτσα, επίσης με μακρινό σουτ, ή ανέβει παραπάνω θέση σε ένα πιο κοντό σχήμα, σαν αυτή που συνηθίζει ο Κερ, ο Ουίγκινς, τότε πρέπει να σκεφτεί παρόμοιους τρόπους αντιμετώπισης, αν και στην άμυνα για όλα μπορεί να βοηθήσει ο Σμαρτ. Και αναφερόμαστε στον Σμαρτ, καθώς ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς έχει συγκεκριμένες αρετές, που σχετίζονται με την αλτικότητα και την προστασία του καλαθιού, ενώ ο Ντάνιελ Τάις έχει αρκετές αδυναμίες στην άμυνα και μπορεί να χρησιμεύσει ίσως μόνο για πάρει φάουλ από άλλους παίκτες, ή να προσφέρει κάποιο καλό pick ’n’ roll επιθετικά.
Μιας και αναφερθήκαμε στον Ουίλιαμς, η «μονομαχία» του με τον Κέβον Λούνεϊ θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Οι δυο τους δεν έχουν μεγάλη απόκλιση στα στατιστικά τους στα playoffs και μένει να φανεί αν θα… αλληλοκαταστραφούν, όπως έγινε για τον πρώτο με τον Μπαμ Αντεμπάγιο στη σειρά με τους Χιτ, ή κάποιος θα δώσει το κάτι παραπάνω στην ομάδα του.
Το στοιχείο της έδρας που δείχνει Ουόριορς, η «κέλτικη» ψυχή και ο ρυθμός που κρίνει τα πάντα
Τα τελευταία χρόνια στο μπάσκετ η έδρα δείχνει να παίζει λιγότερο ρόλο σε σχέση με τα προηγούμενα. Οποιαδήποτε ομάδα, ειδικά όταν παίζεις στο ΝΒΑ και με τις συνθήκες επαγγελματισμού των παικτών να είναι τέτοιες, είναι ικανή να σου… κλείσει το σπίτι χωρίς να το περιμένεις. Προς το παρόν, όμως, το στοιχείο του «απόρθητου κάστρου» έχουν οι Ουόριορς και ενδέχεται αυτό να παίξει το ρόλο του.
Πρέπει να σημειωθεί, ότι οι «Πολεμιστές» δεν έχουν ηττηθεί ακόμη στο Σαν Φρανσίσκο στις τρεις σειρές, όπου έχουν αγωνιστεί, κάτι που τους έχει προσφέρει και την αντίστοιχη δυναμική και σιγουριά για να φτάσουν μέχρι εδώ, έχοντας βρει κι έναν εξαιρετικό ρυθμό. Από την άλλη, οι Σέλτικς έχουν χάσει στη Βοστόνη τέσσερις φορές σε αυτά τα playoffs, δύο από τους Μπακς και δύο από τους Χιτ, κάτι που πρέπει να αποφύγουν στους τελικούς, καθώς οι Ουόριορς πολύ δύσκολα θα συγχωρήσουν λόγω της ποιότητάς τους και της ασφάλειας, που νιώθουν στο σπίτι τους σε σχέση με τις άλλες δύο ομάδες.
Και οι παίκτες του Κερ, όμως, δεν πρέπει να ξεχάσουν πως εκείνοι του Ουντόκα έχουν επιστρέψει δύο φορές από παιχνίδι αποκλεισμού, το οποίο προέκυψε από ήττα στην έδρα τους. Στη μία περίπτωση έχαναν 3-2 από τους Μπακς, στην άλλη οι Χιτ ισοφάρισαν σε 3-3 και σε αμφότερες τις περιπτώσεις είχαν την ευκαιρία οι δύο ομάδες να τελειώσουν τη σειρά στην έδρα τους, όμως οι «Κέλτες» είχαν απαντήσει με κυριαρχικές εμφανίσεις, βγάζοντας στην επιφάνεια τρομακτικά ψυχικά αποθέματα.
Όσο για το στοιχείο, που θα κρίνει περισσότερο από κάθε άλλο τους τελικούς, δεν πρόκειται να... πρωτοτυπήσουμε ιδιαίτερα, καθώς είναι ξεκάθαρο πως ο ρυθμός των αγώνων είναι το «κλειδί». Οι πιο... αλέγκροι Ουόριορς και οι πιο σκληροί Σέλτικς, όπως αναλύσαμε μονάδα προς μονάδα νωρίτερα τους παίκτες τους, έχουν μια προφανή διαφορά σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού. Λένε, ότι σε τόσο κρίσιμα ματς, προβάδισμα ως προς το ρυθμό έχει εκείνος που θέλει να τον κατεβάσει. Επειδή, όμως, το Γκόλντεν Στέιτ είναι εκείνο, που έχει αλλάξει το μπάσκετ τα τελευταία χρόνια, άπαντες γνωρίζουν πως μπορούν να καταργήσουν τον άτυπο κανόνα ακόμη μια φορά, διαθέτοντας και τους παίκτες για να ανταποκριθούν σε παιχνίδια επαφών.
Τα καθαρά μαθηματικά στοιχεία, δηλαδή, καθώς και ο τρόπος που οι δύο ομάδες έχουν πορευτεί στα playoffs, μπορεί να δείχνουν πως οι Ουόριορς έχουν ένα μικρό προβάδισμα, αλλά οι Σέλτικς μας έχουν δείξει, ότι σε καμία περίπτωση δεν τους ξεγράφουμε. Κάπως έτσι, το… αίμα και η άμμος θα αναμιχθούν, για να φτάσουμε μέσα από έναν ακόμη «πόλεμο» στα φετινά playoffs στην ανάδειξη του πρωταθλητή…
