Οι φίλαθλοι του μπάσκετ και του αθλητισμού γενικότερα, συχνά τρεφόμαστε από συζητήσεις που έχουν να κάνουν με συγκρίσεις. Ποιος από μας δεν έχει μπει στη διαδικασία να σκεφτεί ποια είναι η καλύτερη ομάδα, ο καλύτερος παίκτης ή ο καλύτερος προπονητής; Όταν όμως μιλάμε για διαφορετικές εποχές το αντικειμενικό κριτήριο, ακόμα και αν υπάρχει, είναι εύκολο να χαθεί καθώς ο καθένας μας έχει την τάση να υποστηρίξει με ζήλο τα άτομα της γενιάς του, με τα οποία μεγάλωσε και τον άγγιξαν συναισθηματικά.
Ο ιδιαίτερα ενεργός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, Ντρέιμοντ Γκριν, σε μια από τις αναρτήσεις του στο Τουίτερ εξέφρασε την άποψη ότι οι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς του 2017 θα κέρδιζαν με διψήφια τους Σικάγο Μπουλς. Κατέληξε, ωστόσο στο συμπέρασμα ότι η σύγκριση ομάδων από διαφορετικές εποχές είναι αδύνατη και ενδεχομένως άδικη.
Το τιτίβισμα του Γκριν
I’m watching the 98 Bulls vs Utah in the Finals… I can’t help but notice our 2017 team would’ve beaten these Bulls by a dub and these Jazz by 40 if they’re going to play these brands of basketball. And that’s why it’s dumb to compare Era’s
— Draymond Green (@Money23Green) July 25, 2022
Οι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς το 2015 κατέκτησαν τον τίτλο του ΝΒΑ, ενώ το 2016 έφτασαν ένα παιχνίδι μακριά από το πολυπόθητο ριπίτ, αφού προηγουμένως είχαν πραγματοποιήσει το καλύτερο ρεκόρ(73-9) στην ιστορία της κανονικής περιόδου. Λίγο καιρό μετά το τέλος της σεζόν 2015-2016 ο Κέβιν Ντουράντ, σε μια κίνηση που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ηττοπαθής, πήρε την απόφαση να ενισχύσει τους πολεμιστές που σε μια στιγμή έμοιαζαν να γίνονται ανίκητοι.
Για να εντάξει τον Ντουράντ στο ρόστερ της, η ομάδα από την Χρυσή Ακτή έπρεπε να απελευθερώσει σημαντικό cap space και για αυτό τον λόγο αποχαιρέτησε μεταξύ άλλων τον Χάρισον Μπαρνς αλλά και τον Άντριου Μπόγκουτ, με ιδιαίτερα κομβική παρουσία κοντά στο καλάθι, τόσο στον τομέα των ριμπάουντ όσο και ως rim protector. Είναι σημαντικό λοιπόν να κατανοήσουμε ότι η ομάδα του 2017 είχε παρόμοια φιλοσοφία και πολλές ομοιότητες στον τρόπο παιχνιδιού με εκείνη του 2016, όμως δεν ήταν η ίδια με έναν ακόμα επιπλέον παίκτη, στο πρόσωπο του all-star και mega σκόρερ Ντουράντ.
Οι Σικάγο Μπουλς ήταν οι απόλυτα κυρίαρχοι των 90s κατακτώντας 6 πρωταθλήματα (92-94, 96-98), βασιζόμενοι στο δίδυμο Μάικλ Τζόρνταν και Σκότι Πίπεν. Ο πρώτος θεωρείται από πολλούς ο μεγαλύτερος μπασκετμπολίστας στην ιστορία του αθλήματος όντας ασταμάτητος στο σκοράρισμα ενώ ο δεύτερος είναι ένας από τους κορυφαίους all-round παίκτες που έχουν πατήσει στα παρκέ του ΝΒΑ, με ταλέντο τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση κυρίως στο κομμάτι της δημιουργίας. Το 1996 προστέθηκε στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας ο Ντένις Ρόντμαν, ένα αμυντικό σκιάχτρο που βοήθησε τα μέγιστα στον δεύτερο κύκλο πρωταθλημάτων των ταύρων.
Προτού επιχειρήσουμε μια σύντομη ανάλυση ας δούμε τις συνθέσεις των δύο ομάδων
Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς 2016-2017 Σικάγο Μπουλς 1997-1998
Βασική 5άδα Βασική 5άδα
PG: Στεφ Κάρι PG: Ρον Χάρπερ
SG: Κλέι Τόμσον SG: Μάικλ Τζόρνταν
SF:Κέβιν Ντουράντ SF: Τόνυ Κούκοτς
PF: Άντρε Ιγκουοντάλα PF: Σκότι Πίπεν
C: Ντρέιμοντ Γκριν C: Ντένις Ρόντμαν
Σημαντικό ρόλο έπαιξαν επίσης στους πολεμιστές οι Σον Λίβινγκστον και Ζάζα Πατσούλια ενώ στους ταύρους οι Λουκ Λόνγκλεϊ και ο νυν προπονητής των Ουόριορς, Στιβ Κερ.
Είναι σημαντικό να εντοπίσουμε τις διαφορές ανάμεσα στο σύγχρονο μπάσκετ και εκείνο των 90s. Η μεγαλύτερη αλλαγή συναντάται στην επίδραση του σουτ τριών πόντων, υπεύθυνος για την οποία δεν είναι άλλος από τον ηγέτη της δυναστείας των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς, Στέφεν Κάρι. Είναι χαρακτηριστικό πως τη σεζόν 1997-1998 οι ομάδες επιχειρούσαν κατά μέσο όρο 12.7 σουτ ανά αγώνα από την περίμετρο ενώ τη σεζόν 2016-2017 27, με τον αριθμό να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο στις μέρες μας. Μια άλλη διαφορά, την οποία επικαλούνται συχνά παλαίμαχοι αθλητές του ΝΒΑ είναι πως το παιχνίδι γίνεται όλο και λιγότερο physical με τους διαιτητές να είναι λιγότεροι ανθεκτικοί στα δυνατά μαρκαρίσματα.
Πρέπει να αναφέρουμε επίσης ότι μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα υπήρχε ένας ιδιαίτερα περίεργος και σύνθετος κανόνας( δύσκολος να γίνει κατανοητός ακόμα και από τους δημοσιογράφους της εποχής), σύμφωνα με τον οποίο απαγόρευε στην αμυνόμενη ομάδα να έχει παίκτη που να βρίσκεται ανάμεσα στην μπάλα και σε έναν αντίπαλο του μακριά από αυτή. Με λίγα λόγια για να είναι νόμιμο το double team έπρεπε να γίνει πολύ δυνατά και να είναι ευδιάκριτο. Το γεγονός αυτό έκανε πολύ δημοφιλές το παιχνίδι απομόνωσης, κάτι που βοήθησε ιδιαίτερα τον Τζόρνταν, πιθανότατα τον κορυφαίο σκόρερ στην ιστορία του μπάσκετ σε τέτοιες καταστάσεις. Αντίθετα για να κάνουμε τη σύγκριση και με τους Ουόριορς, βλέπουμε στις μέρες μας 2 και 3 αμυντικούς να είναι έτοιμοι να δώσουν βοήθεια στο μαρκάρισμα του Κάρι.
Όσον αφορά τις δύο ομάδες, οι Ουόριορς αγωνιζόντουσαν με μεγάλη κίνηση στην επίθεση, έχοντας καλή κυκλοφορία της μπάλας, με βασικό σύστημα το pick and roll ανάμεσα στους Κάρι και Γκριν. Έτρεχαν πολύ στο ανοιχτό γήπεδο με τον Γκριν να βρίσκει τους σουτέρ της ομάδας στα φτερά ενώ σε καταστάσεις μισού γηπέδου εκμεταλλευόντουσαν στο έπακρο τα διπλά μαρκαρίσματα που προσέλκυε ο Κάρι για να δίνουν χώρο στον Ντουράντ να παίζει ένας εναντίον ενός τόσο με πρόσωπο όσο και με πλάτη στο καλάθι. Οι Μπουλς, αντίθετα ήταν μια πιο βαριά ομάδα με πολύ σφιχτή άμυνα και δυνατά κορμιά. Επιθετικά προτιμούσαν την τριγωνική επίθεση, ένα σύστημα το οποίο χρησιμοποιείται κυρίως για την σωστή κάλυψη του χώρου, αλλά έχει ξεπεραστεί στο σύγχρονο μπάσκετ.
Μια ομοιότητα που παρατηρούμε είναι ότι και οι δύο ομάδες χρησιμοποιούσαν σε μεγάλο βαθμό ένα αρκετά χαμηλό σχήμα με τους παίκτες στο 4 και στο 5 να ανεβαίνουν μια θέση σε σχέση με τη φυσική τους. Συχνά, η αρχική σύνθεση και των δύο ήταν πιο στρωτή, όμως ειδικά στο τέλος των παιχνιδιών επέλεγαν να έχουν στο παρκέ τα 5 βαριά χαρτιά τους. Η μεγαλύτερη αδυναμία των Ουόριορς ήταν η έλλειψη ενός rim protector αλλά και ενός ψηλού που θα δίνει πόντους κοντά στο καλάθι. Είδαμε άλλωστε ότι αντιμετώπισαν μεγάλο πρόβλημα όταν βρήκαν απέναντι τους, τους Σπερς, οι οποίοι είχαν την πειθαρχία και τα κορμιά να χτυπήσουν στο ζωγραφιστό.
Ο τραυματισμός του Καουάι Λέοναρντ στο 1ο παιχνίδι των τελικών της Δυτικής Περιφέρειας (σε σημείο του αγώνα που οι Σπερς νικούσαν με μεγάλη διαφορά) αποδείχθηκε καταστροφικός για το Σαν Αντόνιο καθώς έχασε την σταθερά του και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Παράλληλα δημιούργησε ένα από τα μεγαλύτερα what if στη σύγχρονη ιστορία του ΝΒΑ. Σε ένα ματσάρισμα ανάμεσα στους Μπουλς του 1998 και στους Ουόριορς του 2017, οι ταύροι θα είχαν ξεκάθαρο πλεονέκτημα όγκου, όμως είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα μπορούσαν να ακολουθήσουν τον ψηλό ρυθμό που αρέσκονται να βάζουν στο παιχνίδι τους οι πολεμιστές. Πραγματικά, είναι αδύνατον να πούμε ποια από τις δύο ομάδες είναι καλύτερη, πρέπει ωστόσο να λάβουμε υπόψιν ότι το μπάσκετ είναι ένα άθλημα που τακτικά διαρκώς εξελίσσεται προς το καλύτερο και υπό αυτή την έννοια οι Ουόριορς θα είχαν ένα προβάδισμα σε ένα αγώνα που θα βρισκόντουσαν αντιμέτωπα κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα στην ιστορία της λίγκας.
Αντί επιλόγου και τροφή για σκέψη: Μήπως η απάντηση στο ερώτημα Ουοριορς 2017 ή Μπουλς 1998 είναι εξίσου δύσκολη με την απάντηση στο ερώτημα: Ουόριορς 2017 ή Ουόριορς 2016;
